overweg13 schreef: ↑05 okt 2022, 17:18
Overigens wordt het begrip minimale dienstverlening volledig uitgehold als in 2 provincies helemaal geen treinen rijden. In veel andere sectoren zou personeel dan opgevorderd worden, hier gaat het wellicht om een schoftenstreek van de vakbonden: sabotage van de treindienst is niet zo moeilijk meer nu alle seinhuizen enorm grote regio's beheren.
Inderdaad, dat is niet wat minimale dienstverlening betekent. Er was op voorhand duidelijk dat er geen treinen konden rijden in Namen en Luxemburg, ik vermoed door een gebrek aan seinhuispersoneel in die regio's.
Het begrip 'minimale dienstverlening' zou beter vervangen door 'resterende dienstverlening', aangezien de dienstverlening wordt opgesteld aan de hand van het personeel dat overblijft.
Toch niet helemaal mee eens, overweg13. Ook vroeger kon je met enkele strategisch gekozen seinposten plat te leggen, heel erg veel hinder veroorzaken. Denk aan stationnetjes als Schellebelle, Kontich en Sint-Niklaas, allemaal relatief kleine blokposten, indertijd, maar met een grote impact.
En ja, er is een evenwicht gezocht tussen het stakingsrecht en het recht van de reiziger om te weten waar ze aan toe zijn. Ik vind het nog steeds een aanvaardbaar systeem, tenminste, als er niet teveel blokkades en andere sabotageacties zijn...
Ik staakte niet mee, omdat ik wil dat de vakbonden zelf actiever communiceren, en niet enkel om een staking aan te kondigen. Hoe staat het met de onderhandelingen? Zijn er al veel geweest? Waar schort het?
Daarna pas kan je oordelen over eventuele acties. Ik vrees een beetje dat jpdeveer gelijk heeft, wie het stakingswapen te vaak boven haalt, degradeert op den duur z'n eigen impact. Ik ben ervan overtuigd dat wie dat veel spaarzamer doet, desnoods met een stakingsdreiging evenveel impact heeft als met een eigenlijke staking.
groentje schreef: ↑05 okt 2022, 18:17
En ja, er is een evenwicht gezocht tussen het stakingsrecht en het recht van de reiziger om te weten waar ze aan toe zijn. Ik vind het nog steeds een aanvaardbaar systeem, tenminste, als er niet teveel blokkades en andere sabotageacties zijn...
Ik staakte niet mee, omdat ik wil dat de vakbonden zelf actiever communiceren, en niet enkel om een staking aan te kondigen. Hoe staat het met de onderhandelingen? Zijn er al veel geweest? Waar schort het?
Daarna pas kan je oordelen over eventuele acties. Ik vrees een beetje dat jpdeveer gelijk heeft, wie het stakingswapen te vaak boven haalt, degradeert op den duur z'n eigen impact. Ik ben ervan overtuigd dat wie dat veel spaarzamer doet, desnoods met een stakingsdreiging evenveel impact heeft als met een eigenlijke staking.
Dat dit een goed systeem is, vind ik ook wel. Niemand wordt verplicht en het systeem functioneert, zolang mensen die willen werken ook kunnen werken. Alleen de provincies waar er echt té weinig personeel voorhanden is, worden natuurlijk wel zwaar getroffen.
Wat de onderhandelingen betreft: als de vakbonden eerst een stakingsaanzegging indienen voor 18 oktober en daarbij meteen vermelden dat het moeilijk wordt om tegen die tijd een akkoord te komen, dan is het toch helemaal ridicuul om die stakingsaanzegging te vervroegen naar 5 oktober, nee? Dan weet je quasi zeker dat er geen akkoord zal zijn en er dus d'office gestaakt zal worden. Dat komt naar de buitenwereld over als "vakbondsmilitanten van het spoor zijn lui en willen gewoon een dag niet werken, ze doen wat ze willen". En dat doen de vakbonden helemaal zichzelf aan, wat de geloofwaardigheid volledig de kop in drukt.
Ook bij een deel van hun eigen collega's, trouwens... Wat mij betreft is dit geen teken van sterkte, maar net van zwakte. Maar een deel van de vakbonden zitten helaas nog in het carcan dat ze bij een akkoord dat zonder staking is bereikt, d'office gerold worden, en er dus wel gestaakt moet worden om het onderste uit de kan te kunnen halen. Maar de wereld werkt zo niet (meer).
Ik snap wel nooit waarom IC-treinen zo hoog op de prioriteitenlijst staat?
Je kan toch meer mensen bedienen met stoptreinen ipv IC-treinen, spijtig voor de mensen die dan langer onderweg zijn omdat de trein overal stopt, maar je kan wel meer plaatsen en dus passagiers bedienen.
Portbou schreef: ↑05 okt 2022, 18:03
Het is niet dat de spoorwegen geen moeite doen om personeel aan te werven.
Waarom dan een staking omwille van het personeelstekort ?
Wat denken de vakbonden dat HR-Rail verkeerd doet bij het aanwerven ?
Dat is te logisch nagedacht voor een vakbond. Zij capteren frustraties bij het personeel en reageren daarop, over oplossingen nadenken is niet hun bekommernis (jammer genoeg...)
Er zijn eigenlijk 2 dingen gaande. Bij de treinbestuurders zijn er een paar grote frustraties die al een lange tijd meegaan. Personeelstekort is er 1 van. Dat een treinbestuurder in de privé meer verdient speelt ook een rol maar ook dat er functies binnen het spoor zijn die minder verantwoordelijkheid hebben en toch meer verdienen. Voor heel wat mensen voelt het aan alsof je de kapitein van een boot minder betaald dan de rest van het personeel. Verder is er de frustratie na de vorige ronde ivm de herwaardering. De meeste voelen zich in de steek gelaten door de vakbond en namen het initiatief zelf in de hand. Daar was men bij de 2 grote niet mee opgezet dat er gesprekken waren met de directie zonder afgevaardigden van die vakbonden. We vermoeden dat het vervroegen van de actie naar vandaag daar deels mee te maken kan hebben. Maar dat zal niemand bij die grote vakbonden toegeven.
Alle begrip voor frustraties bij het personeel. Als buitenstaander nog even een kleine visie op de (verkeers)effecten van de staking vandaag:
Veel van de mensen die thuis kunnen werken, werken thuis. De pandemie heeft hier een enorme verandering teweeggebracht.
Ook een deel van de mensen die zich normaal met de auto verplaatsen, werken thuis (uit angst voor files). Dit creëert ruimte op de wegen.
Hierdoor blijven de vroeger enorme files op stakingdagen volledig uit. In Vlaanderen (https://www.verkeerscentrum.be/filebarometer) waren de files vandaag gemiddeld, hooguit licht hoger dan gemiddeld.
Iedereen die een auto ter beschikking heeft (of kan meerijden) en niet thuis kan werken, kan dus relatief vlot op de bestemming aankomen.
Minimale dienstverlening. bus, tram en metro vormen voor vele reizigers een andere optie.
Veel scholieren kunnen van één van bovenstaande opties gebruik maken, of kunnen lessen online volgen.
En wat de effecten op de NMBS betreft (iets speculatiever):
Forse besparingen op personeelskosten, en (vandaag de dag) grote besparingen op energiekosten. Daar staat een inkomstenderving tegenover. Het netto-effect ken ik niet maar is (door groot effect energiekosten) zeker beperkter dan vroeger, en wellicht zelfs positief (dus de staking bezorgt de NMBS dus misschien zelfs een financieel voordeel).
Conclusie: het land draait door, er zijn weinig mensen die echt ernstig getroffen worden (al zijn er natuurlijk altijd wel enkele) en niemand ligt echt wakker van de staking. Als een staking uiteindelijk alleen een uitlaapklep voor frustraties is dan moet dat natuurlijk worden gerespecteerd. Maar de vraag is of je dat naar de toekomst toe, waarin bovenstaande factoren alleen maar sterker gaan spelen, niet op een andere manier moet gaan vormgeven.
