(terug wat meer on topic)
Na een week is het moment van de terugreis aangebroken.
Deze boot "bevrijdt" me van Lastovo.
Ticket terug naar Split.
De bootreis verloopt voorspoedig. Net zoals op de heenreis moet ik overstappen in Vela Luka op Korcula.
Vanaf daar is de boot overvol met terugkerende toeristen.
Om mijn vertrek niet te moeilijk te maken hebben de weergoden alvast voor een betrokken hemel gezorgd in Split.
Hier mijn tickets voor de terugreis naar Budapest.
Aankondigingsbord van mijn trein
Even langs de trein lopen...
Hier de HZ-zitwagens beperkt tot Zagreb (aankomst daar om 02u13)
De WSBA-ligwagen naar Budapest, ik vermoed dat MAV die huurt in Slowakije.
En dan mijn slaapwagen naar Budapest.
Of dat was althans de bedoeling.
Maar er is overduidelijk iets fout gelopen...
We zijn met een twintigtal reizigers die in de slaapwagen gereserveerd hebben.
De meeste van mijn medereizigers zijn Hongaarse terugkerende vakantiegangers.
Ik ontmoet ook een jong Frans koppeltje interrailers die een groot deel van hun kleine budget hadden bijeengeschraapt om eens romantisch in een Double te reizen... Zonde.
En ik praat ook even met een Amerikaanse familie die zes plaatsen T3 gereserveerd hadden (aan de zachte prijs van 150 USD per plaats, enkel de reservering ; in een reisbureau "back home in the States").
Wat me erg stoort is dat er niemand van het stationspersoneel aanwezig is om uitleg te geven over het ontbreken van de slaapwagen.
En ook de ligwagenbegeleider verstopt zich voor ons. Hij zegt enkel "Strike Strike".
Affijn, mijn gereserveerde plaats 41 (Single) ziet er dus zo uit.
In het compartiment naast mij zitten 5 Hongaren op elkaars lip. De enen hadden T3 gereserveerd (pl. 31-33-35), de andere Double (pl. 32-36).
Ik geef hen de tip dat de laatste vier compartimenten van ons rijtuig sowieso leeg zullen blijven.
Ze bekijken me met zo'n blik van "waar bemoeit die man zich mee ?"... En ze hebben nog gelijk ook
Mijn geluk bij het ongeluk is dat er blijkbaar geen reserveringen waren op de plaatsen 42-44-46. Ik blijf dus alleen.
Ik surf even naar het Drehscheibe Auslandsforum. Daar vind ik al snel een post over een staking bij het personeel van Utasellato. Dat verklaart dus de afwezigheid van de slaapwagen.
Drehscheibe is ook mijn enige bron van informatie want een Kroatische treinbegeleider krijg ik niet te zien.
De stoelen zijn niet uittrekbaar dus in een eerste poging om te gaan slapen strek ik me uit over drie zetels - loodrecht op de gang.
Het lijkt erop dat deze stoelen speciaal ontworpen zijn om net dat te vermijden want tussen de stoelen zitten harde metalen steunen.
Ik breng dan maar een "zo vriendelijk als ik nog kan opbrengen" bezoekje aan de ligwagenbegeleider. Ik vraag en krijg wat beddegoed mee. Vooral het deken dat ik over de metalen steunen kan leggen verbetert mijn situatie. Hier een foto van mijn knutselwerk :
Ondanks het soldaat maken van twee kleine flesjes notenlikeur die ik nog meehad lukt slapen nauwelijks. Vooral het feit dat er geen gordijnen aan de kant van de gang hangen helpt niet : ik vind het geen veilig gevoel dat men mij zo duidelijk kan zien liggen vanuit de gang... Bovendien stroomt er veel te veel licht binnen. Het is dus een lange nacht...
De grenscontrole is een stuk intensiever dan op mijn heenreis. Vanaf onze aankomst in Koprivnica tot en met ons vertrek in Gyekenyes lopen verschillende instanties door de trein die alles grondig en meermaals controleren.
Na Gyekenyes zie ik dan voor het eerst sinds het vertrek in Split een treinbegeleider.
Op mijn uitdrukkelijke vraag krijg ik dan tenminste een attestje dat het ontbreken van de slaapwagen bevestigt.
Ook voor mijn terugreis kan ik dus wat geld terugvorderen, in dit geval van de MAV
De treinbegeleider waarschuwt me dat er mogelijk dieven in de trein zijn en raadt me aan niet te slapen. Ik ga dus maar rechtzitten en breng de rest van de reis zittend en knikkebollend door. Leuk is anders...
Tijdig bereiken we Budapest-Keleti. Het overkomt me niet dikwijls maar ik ben heel blij dat ik de trein mag verlaten.
Ik breng een kort bezoekje aan de Starbucks naast het station. Dan realiseer ik me dat mijn eerste klas ticket me toegang verleent tot de Business Lounge in het station. Snel daarheen dus.
Enkele koffies en koekjes later heb ik alweer wat meer vrede met de MAV.
De reis gaat verder, dit is het plan :
En het laatste ticket voor deze reis :
Beeld van de schermen in mijn Railjet-rijtuig
Aan boord van de Railjet rijden vier politiemensen mee, twee Hongaren en twee Oostenrijkers. Dit blijkt toch nog te maken te hebben met de vluchtelingenproblematiek. Alvast in mijn rijtuig worden vier mannen met een donker uiterlijk uit de trein verwijderd in Györ.
Aangekomen in Wien Hauptbahnhof
En na een korte pauze met deze ICE verder naar Duitsland
Haltelijst op de schermen binnenin de trein.
Zoals altijd vermindert mijn enthousiasme om te fotograferen of om gebeurtenissen vast te leggen naarmate het einde van de reis nadert. Gezien het gebrek aan echte nachtrust haal ik ook wat slaap in.
De overstap in Frankfurt verloopt prima en ik bereik Giessen op het voorziene uur.
Daar kan ik nog deze foto van de stationsklok maken... ik ben heel precies 10 dagen weg geweest.
Nog enkele uren autorijden scheiden me van thuis.
Dank voor jullie aandacht.