Inderdaad, het gaat om Latijnse woorden met
sc, die in het Frans evolueerden naar
ch en in het Oost-Waals naar
h.
Duidelijk voorbeeld is Latijn
musca (vlieg), Frans
mouche, Waals
mohe. En om aan te geven dat die h wel degelijk uitgesproken moet worden, is de schrijfwijze
xh ontstaan, althans in toponiemen en andere eigennamen (
Moxhe).
Ik moet mijn vorige bericht enigszins corrigeren. Wat in de Franse klankleer
h-aspiré genoemd wordt is identiek hetzelfde als een glottisslag. Bijvoorbeeld
le hibou, uitgesproken als
le 'iboe, in tegenstelling tot de
h-muet, die helemaal niet uitgesproken wordt (
l'heure, uitgesproken als
leur). Maar
xh is een uitgesproken, aangeblazen h, die in het Frans niet voorkomt maar in het Luikse Waals wel degelijk.
Vergeef me deze taalkundige uitweiding op een treinenforum
. Hoewel, er is een treinstation in Fexhe-le-Haut-Clocher: als kenner spreek je uit: Fehe, en niet Feks.