Sinds de aanpassing van de openingsuren van de loketten begin maart, valt er mij nog iets op. Het lukt gewoon niet meer om een ticket te kopen bij de loketbediende...
In de grote stations had je al de stewards die je duwen naar de automaat. Nu valt het mij ook in de kleinere stations op. Voorbeeld uit Diest: bediende zit achter het loket, iemand wil een standaard ticket kopen. Dan wordt die persoon verwezen naar de automaat en komt de bediende zelfs naar de wachtzaal gewandeld om met hem mee te gaan naar de automaat. In plaats van die man gewoon een ticket te verkopen
Is dit nu het standaard beleid overal?
Ik zie het persbericht volgend jaar al verschijnen: "99% van de tickets verkocht via app of automaat, we sluiten alle loketten". Terwijl het je gewoon onmogelijk wordt gemaakt nog iets aan een loket te kopen.
trein9292 schreef: ↑28 mar 2024, 08:43Ik zie het persbericht volgend jaar al verschijnen: "99% van de tickets verkocht via app of automaat, we sluiten alle loketten". Terwijl het je gewoon onmogelijk wordt gemaakt nog iets aan een loket te kopen.
En loketten dienen uitsluitend om tickets te verkopen of zo?!
Mijn netvliezen worden geprikkeld. Mijn hartslag gaat omhoog. Mijn bloed gaat sneller stromen. Iemand probeert me naar binnen te lokken.
Ik heb iets gelijkaardigs meegemaakt in Halle. Maar ik wilde biljetten aankopen met cadeaucheques en dus moest ze wel terug naar het loket. Het was eerst duidelijk de bedoeling om met me mee te gaan tot het loket.
Wegens dat gedrag heb ik zelfs al een klacht ingediend. Ik vind dat werkelijk niet kunnen. Zo'n opdringerig gedrag bezorgt mensen een negatieve ervaring en beïnvloedt de wijze waarop men naar de NMBS als geheel kijkt.
Toch kun je niet om het harde feit heen dat loketten een uitstervend ras zijn en dat automaten en de app de toekomst vormen. Je kunt het ook positief stellen - de NMBS helpt mensen om deze overstap te maken.
Ga er maar vanuit dat tijdens vakantieperiodes en bij ziekte er nog meer loketten gesloten worden.
Vanuit het parlement krijgt de NMBS de opmerking dat mensen de automaten niet kennen. Dan is de enige oplossing bijstand geven aan de automaat en niet aan het loket laten komen. Zo zag ik dat deze werkwijze jaren geleden ook al in Aken (Duitsland) gebeurde.
Stel die vraag eens om de bus te nemen? Of de tram? Of een taxi?
Als het spoorbedrijf een klein beetje mee was met de tijd, en een ietwat overzichtelijker tariefpolitiek voerde, dan waren de loketten reeds sedert decennia afgeschaft.
Precies zoals in de "discussie" over stationsgebouwen en hun sociale en cultureel-historische waarde, heeft de politiek het allemaal in handen. En de politiek let slechts op twee dingen: budgetten, en herverkiesbaarheid.
Natuurlijk is dat een spijtige evolutie. Tegen te houden valt ze echter niet. We hebben hier een slordige honderd jaar boven onze stand geleefd, dankzij zware industrie en kolonialisme (Katangakoper!) en Marshallhulp, dat is nu allemaal voorbij. Terug met de voetjes op de aarde, en de tering naar de nering zetten.
Ex-pendelaar op lijn 26 , ex-medewerker NMBS-informatica.
Schitterend opiniestuk van Kris Peeters in De Standaard van gisteren (woensdag 10 april).
Wie geen digitale toegang tot de krant heeft, kan het stuk als pdf raadplegen via deze link: https://drive.google.com/file/d/1tFQnc9 ... sp=sharing
"Wat is de volgende stap?," knor ik tegen mijn echtgenote, "dat iemand me de app uitlegt opdat de automaten kunnen worden wegbespaard?
Daar vrees ik ook al voor: dat na de loketten, men óók de automaten zal willen afschaffen, wanneer de meesten via apps hun ticket bestellen. Trouwens, wat ik me al jarenlang afvraag: nú willen ze alles via duizend-en-één apps doen, maar wat zal er dáárna, als iedereen goed met die apps overweg kan, komen dat het vorige middel zal verdringen?
Mijn netvliezen worden geprikkeld. Mijn hartslag gaat omhoog. Mijn bloed gaat sneller stromen. Iemand probeert me naar binnen te lokken.
Dat neemt niet weg dat ik het bijna misdadig vind om iemand (in kleinere stations, met beperkte verkoopvolumes) het grootste gedeelte van de dag met hun vingers te laten draaien. Veel arbeidsvreugde schept iemand daar ook niet in... Dat perspectief mis ik helemaal in deze discussie. Personeel lijkt me een meerwaarde in eindstations, knooppunt-stations en grotere stations en/of plekken met veel internationale klandiezie. Maar verder?
Feit is, dat er los van het stewardbegeleiding aan loketten, al heel veel online of digitaal werd verkocht. En steeds meer en meer. Mensen worden digitaal veel sterker, en de arbeidsmarkt is krap. Dat proces is onomkeerbaar. Mensen hebben gewoon geen zin meer om langer dan een minuut aan te schuiven als je het op 1-2-3 hebt geklaard in de app of aan het loket. Via WhatsApp of messenger kun je ook héél vlot met de NMBS communiceren. Je vraagt aan de chatbot om een medewerker te spreken, en je hebt direct iemand aan de lijn die je een antwoord kan geven.
Met de grondige tariefhervorming die ergens volgend jaar zou moeten gebeuren, zal ook een logischer tariefsysteem opzetten wat een ticket kopen ook eenvoudiger zou moeten maken naar analogie met het buitenland (Wat parameters opgeven, bestemming, tijdstip, leeftijd, aantal reizigers en hup voilà: het voordeligste ticket met alle kortingen er al in verrekend). Dat heft na een tijd ook heel veel vragen weg.
Toen er nog een paar schamele windows-95 ticketautomaten waren, en ben je het overzicht kwijt van de tarievenkoterij, dan was het wel interessant om je naar een loket te begeven, maar die tijd is zo goed als voorbij. De toekomst ligt bij een goed functionerende digitale dienstverlening, aangevuld met vliegende equipes die bijvoorbeeld kunnen bijspringen op toeristische locaties, de kust, abonnement-hernieuwingsperiode of bij verstorende incidenten om reizigers te woord te staan, met een watertje en een suikerwafel.
Ik zie echt veel meer heil in het bundelen van verschillende diensten: banken, ziekenfondsen, gemeenteloketten, postdiensten, allemaal bouwen ze de diensten af om dat de exploitatie veel meer begint de kost dan het ooit kan opbrengen. Het antwoord is simpel, bundel ze dan op goeie locaties (wat stations vaak zijn). Zo geef je de werknemers in de eerste plaats zinvol werk, kun je patrimonium herwaarderen en de klanten een dienst bewijzen, die veel groter is dan één specifiek productengamma.
Voor sociale controle in wachtzalen en toiletten bestaan er ook oplossingen. Maak een contract op met de nieuwe uitbater, bedrijf of bewoner die z'n intrek heeft genomen in het oude stationsgebouw en vraag die om de boel wat netjes te houden tegen een vergoeding. Voorlopig heb ik enkel de CEO van BPost zo'n idee horen opperen. Ik hoop dat andere leiders daar goed naar luisteren, daar zit echt toekomst in. Niet in mensen zich steendood te laten vervelen
Laatst gewijzigd door Reuel op 11 apr 2024, 15:39, 1 keer totaal gewijzigd.
jpvdveer schreef: ↑11 apr 2024, 11:54
Het hele idee van het moeten kopen van een kaartje voor regionaal OV (waaronder heel België valt) is niet meer van deze tijd en zal verdwijnen.
De toekomst is NFC-gebaseerd in- en uitchecken met bankkaart (al zullen ook deze gaandeweg verdwijnen), smartphone en smartwatch.
Je hoeft Nederland of Londen maar te bezoeken om te zien hoe dit werkt.
Tja, we evolueren naar een maatschappij van individualistische individuen die alleen nog met hun smartphones of kaarten wapperen en, met oortjes in of koptelefoon op, naar hun smartphone of smartwatsch staren... Of dat een vooruitgang is, weet ik nog niet zo zeker.
In het algemeen zeker een discussie waard. Maar voor het OV is het gewoon super. Op het beginpunt even je telefoon of horloge voor een paal houden, op het eindpunt opnieuw. Meer is er in principe niet nodig. Ik denk dat het voor de NMBS uiteindelijk veel goedkoper is om zulke palen neer te zetten dan om de (veel complexere) automaten te moeten blijven onderhouden.
Loketten zijn compleet voorbijgestreefd, ik heb veel liever personeel in de gangen en op perrons dan iemand achter een glazen plaat.
Ook ouderen kunnen steeds beter mee, voor degenen die het niet kunnen kan je assistentie verlenen. Uiteindelijk hou je alleen maar een groepje hardnekkige weigeraars over die persé aan dat loket een biljetje willen kopen en die je uiteindelijk toch over de streep zal moeten trekken.
Die mensen hardnekkige weigeraars noemen is meer dan een brug te ver. Ik zie trouwens hetzelfde op de bus gebeuren: er zijn dan misschien wel 5 mogelijkheden om een biljet te kopen, maar ik krijg regelmatig de vraag hoe ze dat moeten doen. Als ik dan mijn uitleg geef, zie ik ze voor mijn ogen afhaken. Je kunt niet naast de cijfers kijken: in Nederland zijn er 2.5 miljoen digibeten, waarvan 1.2 miljoen zelfs nog nooit internet gebruikt hebben. Ik denk niet dat het in België verhoudingsgewijs anders ligt.
