Toen er nog geen computers waren, werkten NMBS en NMVB allebei met een kilometersysteem en dat werkte perfect. Loketbedienden van de NMBS haalden moeiteloos het correcte cliché uit de verzameling, en kenden de afstanden voor de meest gevraagde bestemmingen uit het hoofd. Idem voor buschauffeurs: die maakten zelden fouten en kenden dus de hele afstandentabel van de bereden lijnen uit het hoofd. Beeld je in: geen zonetarief, geen tijdstarief: gewoon weten aan welke kilometer twee halten lagen, het verschil berekenen en het correcte biljet afleveren. (Het was zelfs nog wat ingewikkelder, want in het Brusselse hanteerde men het kilometertarief voor abonnementen, en een sectietarief voor biljetten.)rdv schreef:Ik vrees dat een goed werkend kilometer-gebaseerd systeem gewoonweg onhaalbaar is, tenzij er bakken geld in gestoken worden.
Het lijkt er dus op dat de voortschrijdende informatisering vooral tot een verregaande vereenvoudiging van de tarieven heeft geleid, gewoon omdat men er niet in slaagt om langs elektronische weg te doen wat de mens vroeger wel kon. Naar het schijnt is dit de vooruitgang.
En mocht er nog een simpele ziel rondlopen dat men de tarieven vereenvoudigt om de klant ter wille te zijn: hij leve verder in vrede...