pietmol schreef:Dan zou je verwachten dat de gebruiker de klant, de reiziger centraal zou staan in heel de discussie; maar als ik politici bezig hoor, dan gaat het bijna nooit over die klant.
een betere dienstverlening betekent hogere frequentie, stiptere treinen, treinen s morgens vroeg en s avonds laat, betrouwbare treinen, comfortabele treinen, goedkoper reizen,... kunnen kiezen.
Een slimme politicus zal roepen dat je kan kiezen tussen wel of geen treinbinding (en de gemiddelde kiezer zal zijn gal op een forum of aan de toog uitspuwen). Wat ik zelf liever heb is gebruiksgemak: 1 kaartje = 1 verplaatsing van A naar B. Welke bedrijven daar rijden zal me een worst wezen. Als ik vaker met bedrijf X reis of specifiek op die verbinding ben, kan ik me nog laten verleiden tot bepaalde klantenbinding of aanbiedingen. Maar in z'n algemeenheid moet het eenvoudig zijn. Ik heb geen behoefte aan ondoorzichtige telecomproducten. En ik wil ook niet dat al mijn verplaatsingen worden geregistreerd (OV-chipkaart).
er zouden dus meerdere vervoerders moeten rijden op hetzelfde traject zodat de consument kan kiezen
(vergelijk het met elektriciteit, je kan kiezen tussen electrabel, luminus,...).
als vervoerder A met rijtuigen à la M4 rijdt, en vervoerder B met rijtuigen à la I11, dan zal A dit gemis aan comfort op een ander vlak (frequentie, prijs,...) moeten compenseren, of ze zullen weinig klanten hebben.
De concurrentie moet spelen op het vlak van de consument, en niet op het vlak van een overheidsdienst die op basis van een dossier een consessie toekent.
Ook bij de elektriciteitsmarkt zijn er problemen: kan je een producent verplichten dat ze oude onrendabele (gas-) centrales paraat houden? Duitsland heeft al een aantal keer aan de rand van blackouts gestaan. En zoals mijn broodrooster er niet om maalt van waar die elektriciteit komt, wil ik me ook niet bezighouden met wie mijn trein rijdt. Ja ik wil dat het een mooie en aangename is, met een goede zitplek, maar ik pas niet graag mijn agenda aan om net die te kunnen nemen. En als de gemiddelde pendelaar wél serieus zijn agenda zou kunnen aanpassen, zouden de spitstreinen niet zo vol zitten.
Er zullen bijna zeker treinen volgens het open access principe rijden, op enkele grote assen, zoals nu al de Thalys tussen Brussel en Luik of Namen en Bergen. Maar als dat niet is zoals de oude Benelux (hogere frequentie, minibar, fijne rijtuigen,
toegankelijk zonder reservatie en met hetzelfde biljet) gaan die niet zoveel volk trekken. Ik hou in ieder geval mijn hart vast voor het systeem waarmee de verdeling van reizigersinkomsten gaat worden berekend.
