Treinbestuurder staakt rit voor spoorlopers

[Eimai]

Het enige wat mij enorm stoort in dit topic is dat niemand ook maar een beetje begrip kan op brengen voor de gestrande reizigers.

Denk je dat die bestuurder niet gedacht heeft aan zijn reizigers? Een trein laten staan is geen beslissing waar je licht over gaat, maar als hij vindt dat hij niet in staat is van verder te rijden, dan is aflos vragen de enige juiste beslissing, wat ook de gevolgen zijn. Liever dat dan wat verder door het rood rijden door verstrooidheid (waarbij de reizigers nog wel wat meer tijd zouden verliezen, of erger).

En om dan ineens te zeggen dat hij dan maar een andere job moet zoeken... Hij laat eens één keer zijn trein staan omdat het niet meer gaat door wie weet welke samenloop van omstandigheden... Odul, ik hoop dat jij in je job nooit eens een slechte dag hebt waardoor je je werk niet goed kan doen. We zijn nog allemaal mensen hoor...

[groentje]

De opgegeven snelheden zijn dan ook uitdrukkelijk de maximumsnelheden, veel bestuurders rijden op eigen initiatief nog trager. En dat is perfect toegelaten, ook al is het frustrerend voor iedereen.
Ik had echter wel begrepen dat slechts ROZ oplegde te kunnen stoppen voor een te voorziene hindernis, en VR 'slechts' traag rijden op legde (de facto zal een rechter natuurlijk niet erg vergevingsgezind zijn als je kon stoppen, en het niet deed, en daardoor iemand omver reed, natuurlijk).

Voorzichtig rijden moet uitgevoerd worden met de regels van rit op zicht maar met dien verstaande dat je dan normaal weet over welke hinder het gaat.

Ik meende altijd begrepen te hebben dat weliswaar de regels van ROZ van toepassing zijn maar dat de oorzaak en finaliteit anders zijn. De oorzaak van het voorzichtig rijden is geen 'typische' spoorwegoorzaak (zoals bijvoorbeeld een te voorziene hinder) maar net iets onvoorziens dat daar helemaal niet hoort te zijn. Daardoor is de aansprakelijkheid ook minder strikt voor de TB. Dat laatste was dan ook (dacht ik) de reden dat men een aparte term heeft uitgevonden, los van naast de 'rit op zicht'. Zie ik dat verkeerd?

Niet zeker, maar het zou ook kunnen gaan om een verschillende interpretatie van het ARS (reglementering van Infrabel-TMS) en de HLT (reglementering van NMBS-TR). Het zou de eerste keer niet zijn dat het HLT strikter is dan het ARS, het is slechts het HLT dat bestuurders na een aanrijding verplicht zich te laten vervangen, in het ARS staat slechts dat er geen enkele druk mag worden uitgeoefend om door te rijden.

[traxie]

Veiligheid komt altijd op de eerste plaats, dat zal ik niet ontkennen.
Als een treinbestuurder zich niet goed voelt, en van mening is dat de veiligheid in gedrang kan komen, ja, dan is het best dat hij stopt.
Maar hier houd het niet mee op.
Er zullen onderzoeken plaatsen vinden, naar het hoe, waarom, de ingesteldheid van die treinbestuurder enz...
Als die treinbestuurder vaker zijn treinrit moet staken omwille van medische of psychische redenen, denk ik dat de NMBS zich eveneens gaat afvragen of die man of vrouw wel geschikt is voor zijn job.

Dus zo vreemd is het niet dat de reizigers deze vraag ook stellen, wanneer een treinbestuurder niet meer wil verder rijden, na een "bijna" aanrijding.
Ter attentie aan groentje het gaat om een BIJNA aanrijding, niet om een effectieve aanrijding.

Dus de nmbs zal zich over deze zaak wel bekommeren. De man voelde zich niet bekwaam en staakte de rit. Goed gehandeld, wat de oorzaak ook moge zijn van dit tijdelijk onvermogen.

Volgens mij is het niet de reiziger die de bestuurder moet evalueren, gelukkige. Dus de reizigers in kwestie hadden pech. De enige die kan zeggen of het terecht was of niet is de bestuurder zelf.

Het zal u maar overkomen, je zit in die trein op weg naar een ziekenhuis, of je moet een kind ophalen dat ergens alleen staat te wachten, of iemand vroeg om zo snel mogelijk te komen...

Ik denk dat een simpel antwoord als..je hebt pech, want de treinbestuurder voelt zich niet goed en rijd niet meer verder, op weinig begrip kan rekenen.

Het enige wat mij enorm stoort in dit topic is dat niemand ook maar een beetje begrip kan op brengen voor de gestrande reizigers.
Nee, ze zijn allemaal heel bezorgt om die treinbestuurder, reizigers op die trein die misschien ook in een benarde situatie kunnen geraken, dat stelt niemand zelfs in vraag.

Ik kan me inleven in de reiziger, ook ik ben dat vaak, gewone reiziger. Maar het is in het belang van de reiziger dat indien de tb een moment 'niet bekwaam' is hij stopt. Dat gaat inderdaad ten koste van de regelmaat, maar veiligheid gaat altijd voor op regelmaat. Ondanks vele omfloerste bewoordingen blijft het pech, hoe je dat ik verwoord.

[Steven]

Een busbestuurder in het buitenland ? Die zijn volgens mij al wettelijk verplicht om met twee te rijden dus daar is een oplossing vrij snel binnen handbereik. Je kan nu eenmaal niet voor elke situatie een oplossing bij de hand hebben die ideaal is voor de passagiers die bestaan enkel in dromen. Om af te ronden liever een paar passagiers te laat ipv een paar passagiers dood.

[Portbou]

Een busbestuurder in het buitenland ? Die zijn volgens mij al wettelijk verplicht om met twee te rijden

Dat hoeft helemaal niet.

Zolang het programma van een buitenlandse reis zodanig is opgesteld dat een chauffeur :
- zijn dagelijkse rijtijd niet overschrijdt
- er een wekelijkse rustdag voorzien is (chauffeur mag deze in het buitenland "opnemen")
is er geen tweede chauffeur nodig.

Je verwart misschien met twee chauffeurs die soms samen vanuit België vertrekken omdat het reisprogramma de eerste dag een erg lange rit voorziet. In dat geval zal één van de twee chauffeurs de helft van die lange rit rijden maar dan onmiddellijk weer naar huis keren (per trein/per vliegtuig). Aan het einde van de reis kan diezelfde chauffeur de bus tegemoet reizen per trein of vliegtuig om zijn collega af te lossen (die met het eerste deel van de lange terugrit zijn dagelijkse rijtijd opgebruikt heeft).

Feit is dat er voor buschauffeurs die iets traumatisch meemaken maar weinig opties zijn. Even aan de kant gaan staan om terug rustig te worden en daarna gewoon verder rijden.

[overweg13]

Het enige wat mij enorm stoort in dit topic is dat niemand ook maar een beetje begrip kan op brengen voor de gestrande reizigers.
Nee, ze zijn allemaal heel bezorgt om die treinbestuurder, reizigers op die trein die misschien ook in een benarde situatie kunnen geraken, dat stelt niemand zelfs in vraag.

Ik kan je geruststellen: ik heb me meteen de bedenking gemaakt dat de reizigers toch maar opnieuw de klos zijn. Maar ja, het behoort nu eenmaal niet meer tot de geplogenheden van de 21ste eeuw om daar zelfs maar een vraag over te stellen. Deze brave tussenkomst zal zelfs al reacties losweken, je zult het zien.

[kika]

Ik zeg ook nergens dat die treinbestuurder verder "moet" rijden.
Ik stel alleen de vraag welke mogelijkheden er zijn om toch nog verder te kunnen rijden, zonder dat de veiligheid in gedrang komt.
Blijkbaar is dat volgens sommige treinbestuurders totaal uitgesloten. Hij vormt een "gevaar" omdat hij niet meer helder kan werken.

het is slechts het HLT dat bestuurders na een aanrijding verplicht zich te laten vervangen, in het ARS staat slechts dat er geen enkele druk mag worden uitgeoefend om door te rijden.

Iedere rechter zal er in meegaan dat een werkgever in een veel sterkere positie staat en dat er zelfs impliciet druk wordt uitgevoerd op de TB in kwestie. Ik weet niet hoe die regels tot stand zijn gekomen, maar die HLT vind ik een prima uitgangspunt. Daar kunnen ze op de gewone weg nog wel wat van leren, hoeveel vrachtwagenchauffeurs werden en worden niet afgejakkerd en veroorzaken door bvb. vermoeidheid ongelukken? Hier past nog een opmerking over de 21e eeuw en waar iedereen vooral tevreden moet worden gehouden en iedereen tijdsdruk heeft, Vic?

Het enige wat mij enorm stoort in dit topic is dat niemand ook maar een beetje begrip kan op brengen voor de gestrande reizigers.

Begrip voor gestrande reizigers heb ik zeer zeker. Ik zit vaak genoeg in treinen waar ik dan een vliegtuig moet halen, of wanneer die vertraagd is dat ik kinderen niet meer naar bed kan brengen of sollicitatiegesprekken etc.etc. Zo'n beetje iedereen hier heeft vervelende situaties meegemaakt en kan zich dus vast goed inleven. Ik heb er ook begrip voor dat de familie van een verongelukte politie- of brandweerman rouwt. Maar begrip voor een reiziger die met een grote mond beweert dat de machinist maar een andere job moet zoeken als hij zo snel van slag is, dat heb ik dan weer niet. 5 pagina's met medeleven ga je eerder krijgen bij een verongelukte trein dan een vertraagde.

[overweg13]

[Ik heb er ook begrip voor dat de familie van een verongelukte politie- of brandweerman rouwt. Maar begrip voor een reiziger die met een grote mond beweert dat de machinist maar een andere job moet zoeken als hij zo snel van slag is, dat heb ik dan weer niet. 5 pagina's met medeleven ga je eerder krijgen bij een verongelukte trein dan een vertraagde.

Ik zou ook geen begrip opbrengen voor die reiziger, maar nu je de voorbeelden zelf aanhaalt: wat zou je ervan zeggen als een brandweerman stopt met blussen omdat hij (of een van zijn collega's) nipt aan de dood ontsnapt is? Of als politieagenten met hun opdracht stoppen omdat ze iets potentieel naars meemaken? Of van de verpleegster die naar huis gaat omdat een patiënt onverwachts overlijdt?

[hmmm]

Het enige wat mij enorm stoort in dit topic is dat niemand ook maar een beetje begrip kan op brengen voor de gestrande reizigers.
Nee, ze zijn allemaal heel bezorgt om die treinbestuurder, reizigers op die trein die misschien ook in een benarde situatie kunnen geraken, dat stelt niemand zelfs in vraag.

Geloof mij vrij dat er geen enkele bestuurder lichtzinnig zal omspringen met het vragen van aflos is zo'n situatie. Dat doe je niet zomaar of te onpas. Het gebeurt (naar mijn weten) ook zelden. Ondanks dat ik mij kan vinden in het sentiment dat de reiziger soms wat centraler in het geheel mag staan, is de veiligheid (gelukkig!!) de eerste prioriteit.

Als reiziger zou ik het, ondanks de ergernis van afschaffing en vele minuten (of uren?) vertraging, wensen dat mijn bestuurder om aflos vraagt op het moment dat ie zichzelf niet meer in staat acht een trein veilig te verzekeren. Frustrerende situatie? Zeker weten.

Zelf heb ik nog geen aanrijding meegemaakt. Onvermijdelijk wel al enkele "bijna aanrijdingen" in allerlei vormen en maten. De ene keer zie je het aankomen en laat het je compleet koud (zucht, weeral de zoveelste snuggere die nog een overweg wilt oversteken die gesloten is). Terwijl er andere situaties zijn waarbij het zonder twijfel schrikken is. Zelf heb ik na zo'n situatie ook al eens een goeie 5 minuten pauze ingelast. Om even te bekomen en weer tot rust komen. Dat iemand op zo'n moment niet weer tot rust komt op enkele minuten (al dan niet getekend door eerdere ervaringen) maakt iemand niet ongeschikt als bestuurder. Misschien zelfs het tegendeel.

[Zwoopaman]

De volgende info ben ik via via te weten gekomen dus het is mogelijk niet 100% waarheidsgetrouw.
Het incident in Kapellen was blijkbaar niet het eerste die rit. In Essen zouden er al 2 reizigers (die niet meer mochten/konden instappen) bij wijze van uitdaging vlak voor de trein gesprongen zijn toen die net aanzette. En de persoon die in Kapellen overstak had dit de dag daarvoor ook al gedaan. Daar is trouwens een onderdoorgang voorzien vlak naast die overweg. Tussen deze 2 haltes zit ongeveer 20 min rijtijd.

Als die machinist in kwestie dan beslist om niet verder te rijden omdat hij van zichzelf vindt dat hij dit niet meer op een veilige manier kan doen heb ik daar alle begrip voor.
Hij zal zich ongetwijfeld ook slecht hebben gevoeld ten opzichte van de reizigers die hij hierdoor "in de steek" heeft gelaten.

Om dan te zeggen dat deze persoon beter een andere job zou zoeken is onzin. Het is een ongelukkige samenloop van omstandigheden die gelukkig niet al te vaak voorvalt.

[odul]

Ik sprak gisteren nog met een treinbestuurder en die had een heel andere kijk op het voorval.

Het probleem heeft veel te maken met "te weinig ervaring" "te weinig feeling" en te weinig inschattingsvermogen"
De treinbestuurder in dit geval zou immers nog een vrij jonge gast geweest zijn

Wie vroeger als 'machinist' aan het spoor begon te werken, kon beginnen als 'rangeermachinist".
In de bundels tussen de goederenwagons rijden met een max snelheid van 40km/u.
Hier kon je veel "leren" want er liepen spoorleggers rond en tussen de treinen zaten rangeerders en schouwers.
Je moest hier ogen en oren spitsen want het gevaar kon uit alle hoeken komen.

Later kon je overstappen naar 'baanmachinist' op een goederentrein. Dan reed je met de trein 70 tot 80 km/u.
En nog later mocht je rijden met reizigers.

Nu krijgen die gasten vrij snel een reizigerstrein onder hun gat die tegen 140km/u tot 160km/u rijdt.
Als er dan iets gebeurt slagen ze meteen in paniek.

Hij heeft hier wel een punt vind ik.

[Steven]

Of een incident zich nu voordoet aan 140 of 40 km/u maakt weinig uit. Elke situatie is uniek dus ook de beleving er van. Ik heb al spoorlopers gehad aan 100 km/u waar ik met wat geluid (is goed claxonneren ) vanaf kwam. Ik heb een spoorloper gehad aan 20 km/u waarbij ik zo kwaad werd dat ik die persoon ter plaatse wat woorden naar het hoofd heb geslingerd en ik 5 min later men hand nog licht voelde trillen. Trouwens wie vroeger als machinist begon kon evengoed op slag baanbestuurder. Er gaan nu nog mensen op pensioen die nooit rangeerbestuurder zijn geweest. Alles hangt af wie je gesproken hebt. Er zitten nogal wat regionale verschillen op.

[Bibke]

Trouwens wie vroeger als machinist begon kon evengoed op slag baanbestuurder. Er gaan nu nog mensen op pensioen die nooit rangeerbestuurder zijn geweest. Alles hangt af wie je gesproken hebt. Er zitten nogal wat regionale verschillen op.

Degenen die ouder waren dan 21 konden rechtstreeks naar de baandienst.
TB's jonger dan 21 jaar moesten wachten tot ze die leeftijd bereikten en deden daarom enkel rangeerdiensten.
Dat heeft alles te maken met het feit dat men voor 1986 pas op 21-jarige leeftijd als volwassenen beschouwt werd.

[Bibke]

Kleine anekdote daarop:
Ik heb een F16 piloot geweten die met een F16 die begin jaren 80, die met een F16 van 1 miljard BEF mocht vliegen maar niet met een auto mocht rijden wegens geen rijbewijs. Hij komt met een brommertje werken.

[groentje]

[Ik heb er ook begrip voor dat de familie van een verongelukte politie- of brandweerman rouwt. Maar begrip voor een reiziger die met een grote mond beweert dat de machinist maar een andere job moet zoeken als hij zo snel van slag is, dat heb ik dan weer niet. 5 pagina's met medeleven ga je eerder krijgen bij een verongelukte trein dan een vertraagde.

Ik zou ook geen begrip opbrengen voor die reiziger, maar nu je de voorbeelden zelf aanhaalt: wat zou je ervan zeggen als een brandweerman stopt met blussen omdat hij (of een van zijn collega's) nipt aan de dood ontsnapt is? Of als politieagenten met hun opdracht stoppen omdat ze iets potentieel naars meemaken? Of van de verpleegster die naar huis gaat omdat een patiënt onverwachts overlijdt?

Elke situatie is natuurlijk anders, maar ik geloof dat agenten ook vervangen worden na een traumatische gebeurtenis. En er wordt veel zorg besteed aan de psychologische opvang van brandweermannen, weet ik van een collega die bij de vrijwillige brandweer is. Ze worden ook uitdrukkelijk getraind om berekende risico's te nemen, als het risico te groot is, gaan ze terug buiten. En is het werkelijk zo verstandig om een verpleegster die in schok is, verder te laten werken? Het zou me niet verbazen dat ook zij even aan de kant mag gaan zitten om bij haar positieven te komen. Liever zo, dan dat ze even later uit verstrooidheid verkeerde medicatie toedient aan een andere patiënt.