Trein kan tijdig stoppen voor vrouw die zelfmoord wil plegen

[LML]

Ze werd voor verzorging overgebracht naar het UZ.

Ze was toch niet aangereden? Waarom dan naar het ziekenhuis voor verzorging?

Al ben je wel of niet aangereden, een check-up in het ziekenhuis is enorm zinvol...

[deadlock]

Het is toch vrij logisch dat, als de bestuurder niet meer in staat is om verder te rijden, dat het even duurt voor er een vervanger ter plaatse is. Die mens heeft net iemand 's leven gered terwijl hij zelf de schrik van zijn leven beleefde, volledig te begrijpen dat hij op die moment niet verder kan of wil rijden.

Men is zelfs verplicht om deze tb te vervangen. Stel dat hij ergens in het verdere verloop van zijn dienst nog last krijgt door deze ervaring.

Dan zet je er een tweede tb bij die het over kan nemen maar doorrijden is zeker een beter idee.

[deadlock]

waarom moet de trein achteraf een hele tijd stil staan, er is niets gebeurd, ie kan direct terug verder rijden. Tis lik alsof met echt vertraging wilt hebben.

Echt een super onbeschofte reactie ! Super respectloos, om nog maar te zwijgen van de leesbaarheid !

Een hele trein met reizigers traumatiseren is daarentegen niet respectloos...

[Nils]

Het is toch vrij logisch dat, als de bestuurder niet meer in staat is om verder te rijden, dat het even duurt voor er een vervanger ter plaatse is. Die mens heeft net iemand 's leven gered terwijl hij zelf de schrik van zijn leven beleefde, volledig te begrijpen dat hij op die moment niet verder kan of wil rijden.

Men is zelfs verplicht om deze tb te vervangen. Stel dat hij ergens in het verdere verloop van zijn dienst nog last krijgt door deze ervaring.

Dan zet je er een tweede tb bij die het over kan nemen maar doorrijden is zeker een beter idee.

Gelukkig heeft meneer een diploma Psychologie.
Voor de rest: ge zijt ne zeveraar die hopelijk nog is tot de jaren van verstand komt...

[Bibke]

Toch is dat geen drogreden.
Bij Defensie is het de bedoeling dat een piloot die een crash heeft gehad zo snel mogelijk weer gaat vliegen.
Daar mag niet veel tijd tussen zitten. Anders kan het zijn dat schrik de piloot overmant en loopt men het gevaar dat de betrokken persoon niet meer zal durven vliegen in de toekomst.

Ik herinner me dat er een crash was met een Alouette II van de Landmacht, en die crash was eerder een "hard landing".
Een dokter heeft die piloot ter plaatste onderzocht en men heeft een andere Alouette aangevlogen waarmee de gecrashte piloot verder is gaan vliegen.

[Steven]

Toch laat je een bestuurder die een incident gehad heeft best even van de trein. Dat hoeft inderdaad geen weken te duren. Maar zij die denken door er gewoon is snel iemand naast te zetten de oplossing te bieden hebben zeker nog nooit een gelijkaardige situatie meegemaakt met een gelijkaardige psychologisch effect.

[pietje]

Gelukkig heeft meneer een diploma Psychologie.
Voor de rest: ge zijt ne zeveraar die hopelijk nog is tot de jaren van verstand komt...

Geen commentaar....

[deadlock]

Toch laat je een bestuurder die een incident gehad heeft best even van de trein. Dat hoeft inderdaad geen weken te duren. Maar zij die denken door er gewoon is snel iemand naast te zetten de oplossing te bieden hebben zeker nog nooit een gelijkaardige situatie meegemaakt met een gelijkaardige psychologisch effect.

Het is anders de gebruikelijke werkwijze in Nederland en die is zeer succesvol. Een machinist kan kiezen of hij wel of niet doorrijdt na een dergelijke 'near miss' zoals ze dat in de vliegtuigwereld noemen. Ik zal wel even wat bronmateriaal vragen aan mijn huisgenoot als ik weer in Nederland ben, die is psycholoog.

[Steven]

Hier krijgt men die keuze niet. Men beschouwt dat de tb deze beslissing niet voor zichzelf mag beslissen. Bijkomend krijg je voor alle incidenten vrijwel een standaardprocedure.

[Bordensteker]

Het is waar dat het in de luchtvaart (in NL toch) een goed gebruik is om de vlieger na een incident indien mogelijk zo snel mogelijk weer een vlucht te laten maken. Ik heb in 1966 meegemaakt dat men autolichten langs het landingsveld nodig had om net na zonsondergang toch nog een kort vluchtje te maken. De geschrokken vlieger was nota bene politieman: het moet niet gekker worden! Ik stond er bij en keek er naar – maar kon geen barst zien: ineens was het zweefvliegtuig uit de donkere avondhemel weer op de grond terug ...
Men doet dit dus uit volle overtuiging en als dat slecht beviel dan zou men er intussen allang van afgestapt zijn.

Het is echter ook waar dat dat in de spoorwegwereld in België juist liever niet wordt gedaan.

Ik heb zowat mijn hele leven in mijn vrije tijd gevlogen. En sinds een jaar of drie ben ik bezoldigd krukkendraaier. In die drie jaar heb ik al veel heftiger schokkende situaties voor mijn buffers zien ontvouwen dan dat ik in al die jaren vliegen aan de stuurknuppel heb meegemaakt. Een verschil is dat je van enerverende vliegincidenten vaak zelf deels de aanleiding was (afkloppen!), terwijl je er voorin de trein doorgaans niets aan kunt doen. Psychisch heb je in de laatste situatie wellicht meer behoefte aan steun, terwijl je als vliegende sukkel als het goed is in de eerste plaats jezelf gaat verwijten en dat lucht op zich al op, want je kunt je heilig voornemen het de volgende keer beter te doen!
In mijn locomotief heb ik gemerkt dat je concentratie inderdaad erg kan lijden onder een juist voorgevallen incident. En dat kun je zelf van tevoren niet goed inschatten.
Na een (bijna-)ongeval kun je van de toezichthouders niet verwachten dat men het onnodige risico neemt het later uit te moeten gaan leggen als er even later nog iets ergs gebeurt.

Het rijden met een assistent erbij heb ik na een incident al tweemaal meegemaakt. Het is en blijft echter een ongewone situatie, daarbij speelt mee dat het bedienen van een vliegtuig hoog boven de grond goed met zijn tweeën gedeeld kan worden, je zit tijdens de vlucht ook niet voortdurend zo bovenop het gevaar, terwijl je het besturen van een trein normaal niet met zijn tweeën kunt doen ondanks dat het gevaar de hele tijd veel dichterbij is. Het gewenste niveau van aandacht wordt niet gemakkelijk gehaald als de assistent op de bestuurder zit te letten terwijl die intussen wazig en afwezig langs de seinen kijkt.

Mocht een treinbestuurder de schrik echt in de benen hebben gekregen dan is het beter haalbaar om daar met kleine stapjes doorheen te breken dan je dat bij een vliegtuig kunt doen. Je kunt niet echt minder doen dan volgas geven en voor het eind van de startbaan de lucht in gaan, en als iemand daar schrik voor heeft gekregen dan is het echt een barrière waar je wellicht niet meer doorheen breekt.
Bij een trein is dit probleem minder prangend aanwezig, vermoed ik.

Ik hoop mijn inzicht te verbreden en begrip te verdiepen als er hier meer over de Nederlandse spoorwegpraktijk verteld kan worden!
Duscussie!

[Steven]

Het gaat hier over aanrijden van mensen of het bijna aanrijden er van. Hoe er een vergelijk met vliegen bestaat weet ik niet. Ik acht de kans klein dat een piloot de menselijke organen over zijn vooruit ziet schuiven klein. Ik acht dus ook de kans klein dat een piloot dat soort effect te verwerken krijgt (waarmee ik niet zeg dat een piloot niets erg kan tegenkomen). Het is gewoon een probleem dat als we een mens aanrijden we er compleet anders mee omgaan, het effect op ons brein anders is. Spreek eens met collega's die een spelend kind van 5 hebben aangereden. Hoe er van dat kindje nadien wijzig herkenbaar overbleef. Leer dergelijke zaken eens te plaatsen. Een bijna aanrijding heeft in vele gevallen bijna hetzelfde effect voor ons als de aanrijding zelf. Zeker als je al een aanrijding had dan is de kans dat al het voorgaande gewoon terug boven komt.

[Marianne]

Heb een keer in een trein gezeten die een aanrijding met een persoon had. Dat gaf mij als passagier, die er dus niks van zag, al de kriebels. Ik denk dus dat het voor de bestuurder (en de treinbegeleiders) helemaal erg moet zijn.......

We moesten ook in de trein blijven en daar heb ik dan zeker begrip voor om te wachten (ookal kwam ik daardoor flink veel te laat op mijn werk).
Het was vlak na station Etten-Leur gebeurd en er was eerst sprake van dat men terug ging rijden naar dat station, door ik denk de dienstdoende bestuurder? Later werd er toch een vervanger geregeld en reed men door tot aan station Den Bosch (trein rijdt eigenlijk naar Zwolle) waar de trein dan opgeheven werd.

Al met al vond ik dat het toch vrij snel geregeld werd allemaal, het was natuurlijk ook gebeurd in de bebouwde kom en dus waren hulpdiensten snel ter plaatse.

Ik denk er ook nog weleens aan terug en het is inderdaad de gedachte dat er een mens werd aangereden die ik nog altijd akelig vind. Dus kan me heel goed in bovenstaande reactie vinden.

Groetjes,
Marianne

[Klangfilm]

Paar weken geleden moest ik met een ledige trein naar Turnhout voor vriesdienst.
Toen was er in Lier ook een persoonsongeval gebeurd die avond en moest ik daar stapvoets voorbij rijden.
Terwijl ik er voorbij reed zag ik de witte lakens hangen en dat was voldoende om even terug aan het persoonsongeval te doen denken dat ik had in 11/2009.
Aangenaam is anders ...
Ik moet trouwens altijd aan dat voorval denken als ik de plaats waar dit voorviel passeer, ben er zelfs al een paar keer voorbijgereden met het zelfde stel wat ook nogal een vreemd gevoel geeft.

Moet wel zeggen dat ik toen die fatale dag super ben opgevangen door een instructeur van Sint Niklaas die mij heeft bijgestaan met alle formaliteiten en me terug tot de depot gebracht heeft.
Drie dagen later ben ik er een paar maal gepasseerd met een coach en de volgende dag terug alleen er voorbij.
Thuis zitten is inderdaad niet aan te raden want dan denk je toch alleen nog maar aan het voorval.
Ben tevreden met de huidige procedure.

[Brent]

Dit doet mij denken aan de Bijna Rampenshow van Alles Kan Beter...