bron: http://www.humo.be/tws/deze-week/22229/ ... iters.html
Humo schreef:Jonge Leeuwen: op stap met illegale graffitispuiters
'Mensen móéten dit haten. Anders zouden we ermee stoppen'
Graffiti: vandalisme met verf volgens sommigen, sublieme straatkunst volgens anderen.
Treinspotters schuimbekken al bij de gedachte alleen: die mooie treinen, zomaar vol verf! In de nek van winkeluitbaters wier rolluik weleens beklad wordt, gaan dikke aders vervaarlijk kloppen als ze het G-woord horen. En er is schrijfster Kristien Hemmerechts, die onlangs in Humo wild tekeerging: 'Voor mij is graffiti van hetzelfde niveau als een hond die zijn poot opheft en ergens tegenaan pist.'
'Kan ik best inkomen,' reageert Sanchez (26) als we hem dat citaat voorlezen. 'Veel mensen hebben er nu eenmaal slechte ervaringen mee. En ik zal nog meer zeggen: de meeste graffiti is inderdaad strontlelijk.' Overdag baat Sanchez samen met zijn bloedbroeder Zoem (25) een winkel uit in een Vlaamse stad. Maar als de duisternis valt, lonkt het spoor. 'Rolluiken en garagepoorten, daar doen wij niet aan mee. Treinen, man: dat is de shit.'
Enkele quotes
En dan is het zover. Niemand telt af, niemand zegt: 'Let's go to work!' - zoals in 'Reservoir Dogs'. Sanchez en Zoem beginnen aan hun piece (kort voor masterpiece) alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Sanchez houdt een spraycan hoog boven zijn hoofd en legt een lichtblauwe grondlaag op de flank van het bordeauxrode treinstel - een klassieke MS62, ontdek ik later op Wikipedia. Zoem zet eerst de contouren van zijn writersnaam en vult ze dan op. Zijn verfbus glijdt in sierlijke bewegingen van de onderkant van de Z langs de O naar de bovenkant van de E, en dan naar de M.
Tijd om op te krassen. De hele operatie heeft nog geen halfuur geduurd. Wanneer de jongens over het spoor lopen, zet Sanchez nog vliegensvlug een tag op de neus van de locomotief. Codetaal. Zo kan hij zijn trein morgen sneller herkennen, als hij in het station 'zijn' trein gaat spotten. Benchen heette dat in de jaren zeventig, zo genoemd naar de harde houten banken in de metrostations waar writers urenlang doorbrachten in de hoop hun naam te zien voorbijrazen. 'Dat is nog het lastigste van al: 's anderendaags in het station zitten wachten tot jouw trein binnenrijdt. Soms zittedaar uren te verkleumen zonder dat je 'm te zien krijgt. Als 'm dan binnenrijdt, geeft dat wel een kick. Al slijt dat gevoel wel een beetje met de jaren.'
HUMO Zijn jullie weleens opgepakt?
Sanchez (knikt) «Twee keer op heterdaad betrapt. De eerste keer heb ik groepstherapie moeten volgen: ze waren ervan overtuigd dat ik me door oudere gasten liet meeslepen. Enfin, netjes naar die sessies geweest en daarna netjes opnieuw begonnen.
»Na de tweede keer heb ik gemeenschapsdienst moeten doen: zelf treinen kuisen en zo, viel nogal mee. Ze hebben toen ook wel een huiszoeking gedaan en mijn fiets, mijn fotocamera en al mijn foto's in beslag genomen. Een paar jaar later heb ik geprobeerd om die foto's terug te krijgen, maar dat was niet simpel. De jeugdrechter schoof een foto van mijn tag onder mijn neus, en zei: 'Allez, vind je dat nu zelf mooi?' Ik dacht: 'Wat is dees?' Ik zal eens een beetje met een jeugdrechter zitten discussiëren over de esthetische waarde van mijn werk!»
Zoem «Ik heb één keer bijna prijs gehad. Ik had zjust een actie in de metro in Brussel gedaan, samen met drie andere gasten van wie ik er één nog maar net kende - echt stom om die dude mee te vragen. Enfin, ze hebben die drie gasten opgepakt, en die ene heeft mij verlinkt. De politie stond aan mijn deur voor een huiszoeking. Ze hebben me verhoord, maar ik had nog snel al mijn bussen door het venster in de achtertuin kunnen smijten, en ik ben blijven ontkennen. Voor de zekerheid heb ik daarna een andere schrijversnaam gekozen.»
HUMO Daar denken ze bij de NMBS ongetwijfeld anders over.
Sanchez «Voor hen is dat miserie, ja. Ze willen dat per se wegpoetsen, en dat kost géld.»
HUMO Iets van een zeventienhonderd euro per tag die verwijderd moet worden, naar verluidt. Wat kost het jullie aan verf om 'm te zetten?
Sanchez «Iets van een veertig, vijftig euro?
»Maar dat is toch het punt niet? Als je 't mij vraagt, hadden ze dat zogezegde graffitiprobleem helemaal anders moeten aanpakken.»
HUMO Hoe dan?
Sanchez «Hey, dat ze hun plan eens trekken! (lacht)»
Zoem «Wij betalen braaf onze belastingen, dan mogen we ook al eens iet onnozel doen, niet?»
HUMO En wat deden jullie voor de kost?
Sanchez «Wiet dealen (lacht). Je moet rekenen: graffen is een dure hobby, en het kost veel tijd. Bovendien zijn wij geweldig tam.»
Hoe belangrijk zijn die foto's eigenlijk? 'Ze betekenen alles voor mij,' bekent Sanchez. Hola, ik dacht dat de jongens dit vooral deden voor de kick, voor de adrenalinerush, voor het lichtjes kinderachtige gevoel van kijk-ons-lekker-anders-wezen, maar dat zie ik verkeerd: 'Foto's zijn het enige tastbare dat je van je pieces overhoudt, en er hangen veel goeie herinneringen aan vast. 't Is toch normaal dat je die wilt bijhouden? Dat ze er de hogedrukspuit opzetten kan me niks schelen, zolang ik er maar een foto van heb.' Point taken.
