De dagen daarop hebben we de route definitief gemaakt:
1. De route ging per CNL naar Dresden, per EC Hungaria naar Budapest, per IC naar Cluj-Napoca, per Accelerat naar Sighișoara, per Personal naar Brașov, per Rapid naar București, per D-trein naar Београд/Belgrado, per D-trein naar Wien, per ICE naar NL via Frankfurt.Woensdag 20/07/2011 | Breda -> Arnhem -> Dresden | Regen, 15 graden.
Op de zwaar regenachtige avond van 20 juli, begon de reis. Onderhand heel de straat stond hier blank... Eenmaal in de trein werd het droog en was de reis begonnen. In Arnhem had ik expres een uur overstap genomen, zodat ik de CityNightLine echt zou halen. Martijn moest uit Hoofddorp komen en zat daarom al in de CityNightLine vanaf Amsterdam. De eerste nacht ging het slapen maar moeilijk en werd ik in Berlin HBF wakker met flinke hoofdpijn. Ik sliep nog even verder in de hoop dat de hoofdpijn over ging, maar vlak voor Dresden had ik nog steeds last.
Donderdag 21/07/2011 | Dresden -> Budapest | Regen, 17 graden.
Met een minuut of dertig vertraging, kwamen we aan in Dresden HBF.
Door die vertraging was de overstap van 40, naar 10 minuten terug gelopen op de EC Hungaria. "Waarom in vredesnaam via Praag en Bratislava naar Budapest?", hoor ik er al een paar denken... De reden is eenvoudig: De Railjet (de trein op München-Budapest) is niet bepaald mijn favoriete trein. Ik wilde de route eens via Praag en Bratislava proberen.
Met een tiental minuten vertraging reed EuroCity Hungaria het station van Dresden binnen, met prachtig blauwe Hongaarse rijtuigen die net uit de wasserij kwamen. Het interieur was op het eerste gezicht een beetje oubollig en de plafondtapijten, trok ieders aandacht... Desondanks zaten de stoelen uitstekend! Met een Tsjechische locomotief reden we het station van Dresden uit, nadat er een rijtuig afgehaald was (zie later...).
2. Het interieur van de Hongaarse rijtuigen die in de EuroCity "Hungaria" reden.Na enige tijd passeerden we de Tsjechische grens en dit was meteen het eerste kijkje van Martijn in een Oost-Europees land. We raakten in gesprek met een meisje dat tegenover ons zat en naar Praag reisde. Ze kwam uit Los Angeles en was volgens haar eigen zeggen bezig met de cliché "Europe-tour-by-train". Ze ging nog een dag naar Praag en dan met d'r paps naar Kroatië.
3. Het uitzicht tussen Bad Schandau en Decin.Ondertussen regende het aardig hard buiten en de trein vulde zich met steeds meer Tsjechen, dat voor een aangename brei aan Slavische klanken zorgde. In Praha Hlavna Nadrazi liep de trein compleet vol met het type "Booze traveler". Zo zaten er ook twee Engelsen tegenover ons, waarvan de ene groen en geel zag. Eenmaal van locomotief gewisseld, snelde we met 160 km/h naar Kolín. Onderweg snelden we nog langs een geëxplodeerde graansilo, wat er wel apart uit zag... Na Kolín reden tot mijn verbazing via Ceska-Trebova. Maar dit was een erg leuke rit! Halverwege begon ik aardig honger te krijgen en besloot ik in het Hongaarse restauratierijtuig, iets te gaan halen. Met mijn laatste forints van mijn vorige reis, kon ik net een broodje bemachtigen wat tevens zeer goed smaakte.
Het viel mij op dat in het rijtuig vooral Interrailers moesten staan. Gezien het feit dat de meeste naar Bratislava moesten, vond ik het toch dom van ze dat ze zo nodig die €4,50 wilde besparen. Dit was toch 4 uur staan voor de meesten! De rit door Tsjechië was verder zeer spectaculair. Na drie uur passeerden we de Slowaakse grens en ging de rit na Kúty verder naar Bratislava. Hier stroomde de trein leeg en vervolgens weer vol. De "booze travelers" voor ons waren, zoals verwacht, hier uitgestapt. Hier kwam nu een Hongaarstalig pasgetrouwd stel met een van de moeders. Tot onze verbazing gingen deze in Sturovo er al uit.
4. Opbeurend plaatje van station Sturovo. 
Al snel passeerden we de Hongaarse grens en kregen we uitzicht over de Hongaarse heuvels aan de oevers van de Donau.
5. Het regende nog altijd verder buiten...Stipt optijd om 18h35 reden we Budapest-Keléti-Pályaudvár binnen. Wat mij betreft is de EC Hungaria véél leuker en boeiender als de RailJet, de CD/ZSSK/MÁV ziet mij zéker nog eens terug op die verbinding!
6. EC Hungaria tegenover de nachttrein naar Beograd in het prachtige station van Budapest Kéléti Pályaudvár.Aangekomen in Budapest hebben we eerst geld gehaald bij de Raiffeisenbank en boodschappen gehaald. Omdat ik nog altijd hoofdpijn had, besloten we eten in de supermarkt te halen en in het hostel te eten i.p.v. een restaurant te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan. In het hostel hadden we onze spullen neergezet en gegeten. Het was toen pas een uur of acht 's avonds. Daarom gingen we de stad nog even in. Ik was al reeds bekend met de metro van Budapest, maar voor Martijn was deze een ware openbaring. Omdat wij beide nogal fanaten zijn van communistische historie, konden wij werkelijk ons hart op halen daar in de metro!
Om diezelfde reden heb ik hem de commi-zuil getoond op de Szabadsdag-Tér. We liepen vervolgens langs het Parlementspaleis en langs de Donau naar de Vátci Utca, ofwel dé winkelstraat van Budapest. Hier was de toeristenindustrie uiteraard weer op volle toeren aan het draaien...
7. De bekende heuvel vol musea en paleizen.We pakten de metro weer, dit keer naar het Nyugati station, waar ik ook nog nooit geweest was. Hier was het zeer rustig, maar door het licht wel fotogeniek.
8. Mijn geliefde MÁV EuroCity rijtuigen.
9. Het vertrekbord vol met szemely's.
10.Toen we hier uitgekeken waren, pakten we weer de metro naar het Kéleti-Pályaudvár. Hier kwam de EuroNight "Dacia" uit Wenen naar Beograd en București binnen. Even later ook nog een andere EuroCity uit Hamburg, met één Hongaars rijtuig ervoor. Wat bleek, het was dat rijtuig dat die ochtend van onze EuroCity Hungaria was afgehaald.
Tegen 23h30 liepen we terug naar het hostel waar we al snel lagen te slapen, ondanks dat er tegen 01h00 nog iemand op onze kamer binnen kwam.Vrijdag 22/07/2011 | Budapest -> Cluj Napoca | Zon, af en toe regen 18 graden.
Tegen 07h30 ging de wekker en zo slaapdronken als ik was, kon ik mijn bed niet uit komen. Zeventig minuten later, leek ik iets van wakker, of zo. Het bleef maar duren voordat het onbijt er was, dus stapten we op den duur het hostel uit. We deden wat boodschappen voor in de trein en ruilden onze laatste forints in voor Roemeense lei's. De InterCity was, zoals ik al vreesde, bestaande uit Hongaarse rijtuigen. We zochten ons rijtuig en namen plaats in de heerlijke comfortabele stoelen (niet dus...). Tegen dat we bij Cégled waren, had ik het al hélemaal gehad met dat rijtuig en besloot ik de rest van de trein eens te bekijken. Één rijtuig voor ons zat een Hongaars rijtuig met comfortabele coupeetjes. Ik liep terug naar Martijn met de mededeling dat we gered waren. We pakten onze spullen en gingen in het coupeetjes rijtuig zitten. Nu konden de stoelen tenminste een beetje naar achter en konden we fatsoenlijk bijslapen. Er zat eerst nog een Hongaarse vrouw in, maar die was op den duur weg.
De conducteur kwam nogmaals langsgelopen en keek raar op toen wij plots in dit rijtuig zaten (we hadden reservering voor andere rijtuig), maar zei er niets op.
11. Ik besloot het mij comfortabel te maken!Nadat we van de grote spoorlijn af waren, kwam er een Hongaarse diesellocomotief voor.
12. Het spectaculaire en zéér boeiende uitzicht tussen Budapest en de grens...
13. Hier ging de Hongaarse locomotief eraf en kwam er een Roemeense diesellocomotief voor. Ook kwam er Roemeens treinpersoneel op, nadat de Hongaarse douane was geweest.Na een half uur reed de trein verder en kwam de conductrice kaartjes controleren. Met een vriendelijke lach zei ze nog "Bine aţi venit în România!" (=Welkom in Roemenië!). Al snel werd het buiten de trein om een groot fotografisch feest voor ons. Verkrotte fabrieken overal.
14. Dit soort dingen dus!
15. Voormalig Duitse locomotief aan het werk voor een Roemeense fabriek.Al snel kwamen we in Oradea aan. Het binnenrijden van de stad was wel even aangrijpend, met krotten tussen de wisselstraten waar mensen leven zonder stromend water, noch electriciteit. In Oradea stond de trein ongeveer 10 minuten stil.
16. Rokende fabriekspijpen.
17. In de meest uiteenlopende vormen.
18.
19.
20. GanzenhoedsterHet plattelandsleven was buiten de trein nog altijd op middeleeuws niveau, wat zeer indrukwekkend was om te zien. In deze streek hebben we een uur lang geen enkele verharde weg gezien. Landschappelijk was het echter wel zeer spectaculair!
21. Het hooien gebeurt hier nog op stokken, wat je overigens nog best veel ziet in Oost-Europa.
22. Rroma dorpjes die er in vergelijking tot sommige westerse Rroma nederzettingen een klein paradijs zijn.
23. Het station van Aleșd.Ik was zelf nogal overdonderd van de rit. Ik had niet verwacht dat het zo authentiek zou zijn in deze streek van Roemenië!
24. Al snel stonden we in Cluj-Napoca, waar wij uit moesten stappen.In Cluj-Napoca aangekomen zijn we meteen richting het hostel gaan lopen. We liepen het station uit en moesten een onderdoorgang pakken. We kwamen in een pikdonkere tunnel terecht vol Rroma's waar twee cafés waren waar vrolijk riedelende manele uit kwam. Ik voelde me gelijk weer in Roemenië, het land waar ik nu nog veel meer van hield!
Aan de andere kant van de tunnel kwamen we al snel bij de Raiffeisenbank terecht waar we zoveel mogelijk lei's afhaalde voor de komende dagen. Daarna liepen we over de grote boulevard verder naar het hostel.
25. De Strada Horea die van het station naar het centrum leidt.In het Transsylvania hostel aangekomen werden we gelijk welkom geheten door het personeel. We kregen een rondleiding door het hostel wat er zeer goed uit zag. Ze vroegen of wij mee wilden met nog wat mensen om een drankje te doen in de stad. Dit leek ons wel een strak plan! Twintig minuten later stonden we bij elkaar en bleek het bijna enkel een Franstalige groep te zijn, waarbij Martijn buiten de boot viel met nog twee Amerikanen. Op het laatst kwamen er nog twee Franse jongens aangestormd. Toen ze hoorde dat wij van Nederland waren, waren ze plots opgetogen en begonnen wat te smiespelen onder elkaar. ("Cool! Hun komen uit NL! Misschien hebben ze nog wel wat wiet bij zich dat we over kunnen kopen!"), ik draaide me om en antwoorde lachend dat ze daarvoor niet bij ons moesten zijn. Ze schaamde zich dat ik dat had gehoord, maar het ijs was wel direct gebroken. We streken met z'n allen neer in een café. De twee Franse drugstouristen stelde zich voor als Raoul en Lloyd. Ik kon hier weer even m'n gang mee gaan in het Frans... Ze vertelden dat ze wel eens naar Nederland gingen voor drugs, maar afgezien van dat minpunt, waren het nog wel aardige gasten met een goed stel hersens.
Anderhalf uur later namen Martijn en ik afscheid omdat we echt ergens moesten gaan eten omdat het al ruim 20h30 was. We liepen een rondje in het centrum en vonden niet echt iets. Uiteindelijk streken we neer in een restaurant dat aangeraden was door het hostel, onder een shoppingcenter.
26. Van binnen zag het eruit als een echte Oost-Europese vreetschuur.Plots hoorde ik iemand roepen "HE HO LES GARS! VIENS ICI!", het waren Raoul en Lloyd.
We schoven bij ze aan en bestelden een vleesgerecht om te eten. We kregen eerst een welkomstdrank "namens het huis" wat geacht werd in één teug achter over te gooien. Daar had ik in eerste instantie geen zin in, maar na wat aandringen van Raoul, Lloyd en Martijn, uiteindelijk toch gedaan. Het brandde lekker in de keel!Al snel werd het eten opgedient, wat erg goed smaakte. We spraken nog verder met Raoul en Lloyd. Ik vroeg hoe hun op het idee waren gekomen om naar Cluj-Napoca te gaan. "Ja dat is een goede vraag... Wij hoorden dat Roemenië tof was en zijn daarop naar AirFrance.com gegaan en hebben de goedkoopste ticket naar Roemenië geboekt, dat was blijkbaar Cluj. We hadden zoiets van, we gaan wel en zien ginder wel of het bevalt.
" Cluj viel echter wel in de smaak zeiden ze! Nadat we betaald hadden, (€5,- per persoon! 
) gingen Martijn en ik weer naar het hostel en Raoul & Lloyd gingen naar een foute Franse disco waar wij beslist ook eens heen moesten voor de knappe meiden, aldus Raoul. 
Ja goed oké, dat was dus een etentje met Franse drugstouristen in Roemenië. Terug in het hostel lagen we tegen 23h00 al weer te slapen.Zaterdag 23/07/2011 | Cluj-Napoca | Zon, uiteindelijk nog een uur zware regen. 24 naar 18 graden.
Ik schoot wakker van wat vertrekkende Engelsen, die het blijkbaar te moeilijk vonden om hun mond dicht te houden om 05h30. Tegen 11h00 was ik weer wakker geworden en verruilde ik mijn bed voor de douche. Ik strompelde slaapdronken de badkamer binnen en kreeg de slappe lach bij het aanzien van de douche. Er stond een douchecabine met ik-weet-niet-hoeveel waterstralen, bedieningspaneel voor verschillende lichttypes, radio en als klapper op de vuurpijl: Een belfunctie!
Ik zette de douche aan en de radio waarop Marius de la Focșani zijn droom als koning bezong in een manele. Na het douchen ben ik nog even verder gaan zappen en kwam ik nog een een Roemeens-orthodoxe kerkzender tegen.
Tegen 11h30 liepen we het hostel uit en gingen wat rondlopen in Cluj-Napoca. We wilde eerst ergens een ontbijt halen, maar dit leek nogal moeilijk te lukken. Zo belanden we nog wel in een museum vol met Communistische insignes. Voor een bak koffie kwamen we in het lokale rode café terecht vol Ché Guevara, Chavez en Mao posters. Hierna wilden we naar het station voor onze treintickets voor de volgende dag.
Enkele impressies uit Cluj:
27. Een neergestorte boom met alle electriciteitsdraden van dien, die tevens aan het andere uiteinde werden gebruikt om was te drogen.
28. Gras uit het dak.
29. Paard en wagens hebben ze nog genoeg in Roemenië. 
30. Trabant!Op het station aangekomen wilde we een reservering voor de Intercity. Ik stond in de rij bij het binnenlands loket en ging in mijn beste Roemeens om een reservering vragen voor de InterCity. De vrouw begreep wat ik bedoelde en luisterde rustig. Toen ik het woord "Interrail" liet vallen, begon ze plots driftig te gebaren dat we naar het internationaal loket moesten. Ik probeerde nog uit te leggen dat we enkel een reservering wilde, maar daar wilde de vrouw niets van weten. Zo gingen we toch maar naar het internationaal loket en kon ik mijn verhaal van voren af aan weer doen in het Roemeens. We moesten onze Interrail passen geven en er werd vijf minuten lang driftig getikt. Plots roept ze "Este paisprezece de lei pe persoăne... NU NU NU NU!!!!! Acceleratul este MAI MAI MAI ieftin! Doi virgulă opt de lei pe persoăne!". Nog voor ik iets had kunnen zeggen, had ze de reservering voor de Accelerat uitgedraait. Dat leek ons goed, aangezien ons het verschil tussen 2,8 lei en 14 lei astronomisch leek. ...Achteraf was het verschil €2.
Omdat we nu toch al op het station waren, maakte we daar gelijk gebruik van.
31. Oude Duitse trein die nu voor RegioTrans in Roemenië rijdt.
32. Accelerat...
33. Passerende goederentrein die flink op z'n claxon ging staan en wild zwaaide bij het zien van ons.
34. Roemeense rijtuigen uit vervlogen tijden.
35. Helaas voor Martijn en mij rijdt er ook modern materieel...
36. Oude Franse stoptrein.
37. En zo denk ik dus over oude verkrotte Roemeense rijtuigen! 
38. Drukte op het station van Cluj-Napoca.
39. Locomotief die om moest lopen.
40. Personal naar Mediaș.http://www.youtube.com/watch?v=dNyml11Q ... ideo_title
Stoptrein van Cluj-Napoca naar Dej.
41. Accelerat die station Cluj-Napoca uit rijdt.
42. Accelerat in de richting van Timisoara.Plots begon de lucht heel erg te betrekken en gezien het feit ik geen jas, noch paraplu bij had, besloten we terug te lopen onder het genot van een goed smakend broodje . Terug in het centrum gingen we langs de supermarkt om weer wat boodschappen te doen voor de komende dagen. Boodschappen voor 3 dagen voor 2 personen kostte iets minder als €10.
43. OVERAL waar je komt in Roemenië, staat București aangegeven op de borden. Een relikwie uit de communistische tijd "omdat de leider daar z'n zetel had"?
44. Bussen van het Parijse stadsvervoer rijden tegenwoordig in Cluj-Napoca! Ik vond het een heel raar gezicht omdat ik die dingen enkel ken van naast de Eiffeltoren, op de Champs-Elysées en langs de Notre Dame. 
.
45. Tussen de nieuwe Renault-trolleybussen, rijden soms deze prachtdingen nog!Terug in het hostel begon het plots HEEL hard te regenen. We hebben er een halve liter Ursus bij open getrokken en zijn zo de tijd wel door gekomen.
Een uur later was het weer kurkdroog en besloten we naar het citadel te lopen waar wij een tuttig kasteeltje verwachtten.
46. Sfeerimpressie van tijdens de wandeling.Eenmaal boven op het citadel bleek het tuttig kasteeltje te zijn vervangen door een hotel in socialistische stijl, uiteraard met de medewerking van meneer Ceausescu.
Desondanks was het uitzicht er wel erg mooi! We hebben ons op een terrasje gezet met chalga-interieur.
47. Cluj-Napoca van boven.
48. Met gave wolkenpartijen!.
49. En dan kijk je even naar boven en dan komt er dit onderhand langs je oren gevlogen. Achter het hotel was het al weer iets meer Roemenië met overwoekerde paden, waar wij graag doorheen wilde struinen, maar dit hebben we uiteindelijk niet gedaan uit angst voor zwerfhonden.
50. România!Daarna zijn we weer naar beneden gelopen om nog een beetje rond te lopen en weer naar onze Oost Europese vreetschuur te gaan. De Fransen gingen niet mee omdat die het ruikbaar te druk hadden met Nederlands gras.
51.
52. Prachtige parkeergaragearchitectuur in Cluj.
53. Habsburgse panden in alle vormen en kleuren, de een meer verkrot als de ander. Een ware must voor de liefhebber!In het restaurant heb ik mij dit keer gewaagd aan Transsylvanische Goulash die werkelijk bekbrandend pittig was, maar desondanks erg lekker.
's Avonds ben ik nog een keer gaan douchen omdat de klim naar het citadel toch wel voor het nodige zweet had gezorgd. Dit keer was het op de radio de beurt aan Nicolae Ceausescu's laatste speech en de Moldavische muziekheld Cristi Nuca.Zondag 24/07/2011 | Cluj-Napoca -> Sighișoara | Bewolkt, beetje regen. Tussen 14 en 18 graden.
Tegen 09h00 rinkelde mijn manelofon al weer, waarna Martijn de douche in dook en ik al mijn spullen in m'n backpack ging opruimen. Daarna verorberden we wat gortdroge voorverpakte croissants als ontbijt en tegen 10h00 gingen we uitchecken. We kregen de tip om de bus naar het station te pakken en bij de kiosk een kaartje te kopen voor de bus. De kiosk bleek echter gesloten en daarom pakten we de taxi. Voor 6 lei (€1,50 ongeveer) vlogen we in een Dacia over de Strada Horea naar het station. Op het station moesten we nog een half uur wachten voordat onze Accelerat 1746 naar București 4 minuten te vroeg binnen kwam.
54. Accelerat 1746 Satu-Mare --> București Nord.De trein bestond uit twee oude spartaanse Duitse rijtuigen, een paar redelijk goede Roemeense Accelerat rijtuigen en één CFR Express rijtuig waar wij in zaten.
Dit rijtuig zat erg goed en bleek voor de helft een bar te zijn. De barman had het echter zeer rustig en ging stiekem achter z'n gordijntje sigaretten zitten roken. Het eerste deel van de reis na Cluj-Napoca door begraste heuvels was zeer spectaculair. Ontelbare kuddes schapen met herders en huizen in het niemandsland.
55. Het uitzicht vanuit de Accelerat.Na Câmpi-Turzii werd het uitzicht een stuk minder boeiend en stampten de manele's door mijn oordopjes. Na vier uur ongeveer kwamen we stipt optijd aan op het station van Sighișoara.
56. Onze Accelerat aangekomen in Sighișoara.http://www.youtube.com/watch?v=YcN8TOFY ... ideo_title
Onze Accelerat die uit Sighișoara weg rijdt. Wij zaten overigens in het blauwe rijtuig.
57. Personal naar Brașov.We kochtten ons kaartje voor de Personal naar Brașov voor de volgende dag en liepen naar het hostel. Bij het huis aangekomen was de voorkant compleet dichtgetimmerd en zag het er opmerkelijk uit. Ik opende de tuinpoort aan de zijkant en riep of er niemand was. Geen reactie. Aangezien veel ramen open stonden, móést er wel iemand aanwezig zijn. Ik klopte twee keer op een deur, geen gehoor. Ik opende de deur en stond in een hal. Klopte nogmaals 2-3 keer op nog een deur en een Roemeens omaatje deed open. Ik vroeg in het Roemeens of dit het hostel was en zij antwoordde ja. We moesten mee lopen en mochten in een hal ons neerzetten. Toen riep het omaatje zeer verwijtend de eigenaar erbij en zei nog zoiets als "Let op je gasten jongen!!!". Ik bedankte het omaatje.
We checkten in en gingen naar de kamer, die zéér tuttig was en ideaal decor zou vormen voor een clip van Denisa. Ondertussen was het heel hard aan het regenen buiten en hebben we een beetje niets gedaan. Een uur later was het droog en gingen we op pad naar het citadel van Sighișoara. Onderweg passeerden we nog een café waar stampende manele uit kwam en het een levendige boel binnen was.
Het oude centrum van Sighișoara vond ik zelf zéér tuttig na Cluj-Napoca en eerlijk gezegd tegen vallen, maar nu ik zo achteraf mijn foto's zo bekijk valt het wel mee wat tuttigheid betreft. Het ligt daarentegen wel erg mooi!
58. Oude straatjes in Sighișoara.
59.
60.
61. De bekende toren van Sighișoara.Onze magen begonnen ondertussen hard te knorren en we besloten daarom een voorgerecht te halen ergens. We streken neer op het terras van een Italiaans restaurant. Voor €1,25 omgerekend hadden we een flinke bak met soep die echt heel erg lekker was. Er na bestelden we nog een halve liter Ciuc en anderhalf uur later liepen we terug naar het hostel.
62. De Roemeens-Orthodoxe kerk van Sighișoara.
63. Verkrotte gebouwen zijn er toch wel te vinden...
64. Voor de kenners een bekende: Een ex-Deense locomotief.
65. Oude Franse Caravelle. 
66. Personal uit Brașov naar Mediaș.
67. InterCity naar Oradea.
68. Nog een oude Fransman.
69. Een oude Luxemburger.
70. EuroNight "Dacia" van București Nord naar Wien Westbahnhof.
71. Uitzicht vanaf onze kamer op het Rroma huis. Het interieur zag er behoorlijk luxe uit en de binnenplaats was het heel de dag een gezellige boel.In het hostel hebben we ons eigen avondeten geproduceerd en hebben we de rest van de avond doorgebracht op de kamer. Hier stond een TV en zodoende ontdekte we Etno-TV: Een televisiezender waar ze heel de dag in tradionele kostuums liedjes staan te zingen. Zoals dit voorbeeld demonstreert. Zo is er ook nog Hora TV en Favorit TV.
In de loop van de avond kwam er bij de overburen nog wat paarden met wagens langs en roepende Rroma's.
72. Informatiezender met de volgende treintijden, erg handig! ...Maar een Microsoft Train Simulator screenshot op de achtergrond maakt het toch wat amateuristisch...Tegen 23h00 gingen we slapen nadat ik gedoucht had.
*Eu sunt riciu gagicaru, cium dagadiga dam hajde!*, ik dacht even dat mijn MP3 speler aanstond, maar het was een auto die bij de overburen stond. Er verscheen een brede glimlach op mijn gezicht. Hierna volgde nog een grote hit van Babi Minune en toen reed hij weer verder...
Maandag 25/07/2011 | Sighișoara --> Brașov | Ochtend regen, later mooi weer. Tussen 18 en 23 graden.
Rond 09h00 ging de wekker en Martijn stoof meteen onder de douche. Ik heb toen Etno-TV nog eens op gezet en moest hard lachen bij het zien van een kookprogramma. Uiteraard stonden ze in traditionele klederdracht en werd er een Roemeens vleesgerecht bereid. Dit werd uiteraard gedaan door eerst een ui te snijden, dan een liedje te zingen, dan de wortel raspen, dan weer een liedje zingen. Tot slot zingend het vlees snijden, waarbij uiteraard flink werd ingezoomt op de vleeswaren voor het eten en de schuddende boezem van de betreffende jonge presentatrice.
Tegen 10h00 gingen we nog even boodschappen doen voor ons ontbijt, waar we gelijk daarna gebruik van maakte. Tegen 10h30 liepen we naar het station waar we nog een eind hebben staan te wachten op onze Personal.
73. De Personal van Sighișoara naar Sibiu.Naast ons stond op den duur een meneer met ruim 6 grote zakken meel en 10 flessen zonnebloemolie. Zoals wij al vermoedden, ging heel deze vracht mee met de Personal naar Brașov waar wij ook in zaten. Deze bestond uit een oude afgebladderde locomotief en 4 dubbeldeksrijtuigen uit HEEL ver vervlogen tijden. Interessant is op te merken dat deze trein wel verkrot was, maar BRANDschoon was! Het is eigenlijk te gek voor woorden dat Nederlandse treinen niet kunnen tippen wat hygiëne betreft aan Roemeense stoptreinen uit 1930!
De treinrit was één groot feest! Martijn en ik zaten heel de rit tussen de boeren en Rroma's wat natuurlijk weer een groot manele-feest werd.
Met open deuren reden we Sighișoara uit.
74. Het interieur van onze geweldige Personal naar Brașov.http://www.youtube.com/watch?v=aGk756en-LY
Het wegrijden uit één van de vele dorpjes onderweg.
Op den duur kwam de conducteur z'n controle rondje doen. Deze meneer zwalkte wel opvallend veel en stonk ontzettend naar sterke drank.
75. Na tweeënhalf uur kwamen de Karpathen weer in beeld.Na een feestelijke drie uur, kwam er een einde aan. We reden het station van Brașov in en dat was dan een treinrit van 120 kilometer in drie uur voor 3 euro.
76. De prachtige buitenkant van onze trein.
77. Met deze sierlijke locomotief ervoor! . We pakten de bus naar het centrum waar ik alles al weer snel herkende. Zo stonden we een half uur later in het hostel, waar nu ander personeel was. Een hyperactieve receptioniste legde ons alles uit en bracht ons naar onze kamer. Dit keer hadden we onze eigen badkamer & toilet. We liepen op ons dooie gemak nog een rondje door Brașov. Omdat ik geen dubbele foto's wil plaatsen, heb ik enkel van "nieuwe dingen" foto's.
78. Uitzicht vanaf een stijl oplopende straat.
79. Het leuke van Roemenië is dat huizen soms in 3, of meer kleuren beschilderd zijn.Uiteindelijk nog op een terras beland met een goede halve liter Ciuc in de namiddagzon. Even later hebben we ons terras ingeruild voor het restaurant "Bucătărul la Vesel" (=Bij de blije kok). Het eten smaakte wederom erg goed hier! We hebben hier nog even een tijdje gezeten en tegen 21h00 zijn we terug gaan lopen naar het hostel. Hier wilde ik nog even een mail versturen naar familie en nam daarom nam ik plaats achter de openbare computer. Bij de receptie was er nu nog een ander meisje van een jaar of 15-16 dat nóg hyperactiever was als de receptioniste, zij ergerde zich aan haar vriendin. 'Why can't she just relax like me?'
. Op den duur ging het in Roemeens tussen dat meisje en de "single-maar-zoekende" receptioniste en was er een heuse vleeschwarenkeuring. "Die Amerikaan die deze middag arriveerde, is dat niet iets voor jou?", "Nee die is veel te macho." "En die Nederlandse jongen die achter de computer zit dan?", "Zeg!! Waar bemoei jij je eigenlijk mee! 
". Ik heb maar even gedaan alsof ik geen Roemeens verstond (de receptioniste was overigens niet verkeerd, dat terzijde). Snel pakte ik nog even een douche en tegen 23h30 lagen we te slapen. Net toen we lagen te slapen begon een Amerikaan met sterke verhalen in een kamer naast ons op een hondsassociaal hard volume. Ik deed de deur open en vroeg netjes of het wat zachter kon omdat wij probeerden te slapen. ...Hij keek mij zo aan met zo'n air van "Wie denk jij wel niet dat je bent!". Maar gelukkig hield hij er wel rekening mee. Het kan aan mij liggen, maar ik vind de Amerikanen in bepaalde gevallen toch een hoogst apart volkje...
Dinsdag 26/03/2011 | Brașov --> București --> Timișoara | 17 tot 31 graden, eerst regen later zonnig.
Rond een uur of 09h00 ging de wekker en heeft Martijn snel gedoucht. We zijn daarna doorgelopen naar de keuken om te ontbijten. Ik raakte aan de praat met een jongen uit Finland die in Breda ging studeren dit jaar we praatten nog wat en wisselden contactgegevens uit, om elkaar in Breda nog eens een keer te zien.
We checkten uit en mochten onze bagage tijdelijk hier laten liggen. Aangezien we Brașov eigenlijk wel gezien hadden, gingen we heel lang baakskes drinken in een bakkerij. Regen en storm trok ondertussen over Brașov. Tegen 13h00 pakten we de bus naar het station. Hier aangekomen hadden we nog ruim een uur en hebben we van de zon genoten.
80. Oude Franse trein van TER Bretagne, nu rijdend voor RegioTrans in regio Brașov.
81. Na een half uur ongeveer, werd onze Rapid 832 naar București Nord voorgereden.
82. De locomotieven van Roemenië, met in het bijzonder van depot Brașov, zijn rijdende vlaggen. We zaten wederom in een CFR Express rijtuig waar we wel blij mee waren.
83. Weer het prachtige uitzicht bij de transkarpatische spoorlijn van Brașov naar București.
84. Nog zo'n rijdende vlag, in Bușteni.Na ongeveer 3 uur kwamen we met enkele minuten vertraging aan in București-Nord. De zon stond ideaal voor wat foto's, maar met 31 graden was het behoorlijk warm hier! We lieten daarom eerst onze backpacks achter bij het depot.
85. Gepimpt oud Frans treinstelletje.
86. București-Nord in volle glorie met de wapperende Roemeense vlag! Rond het tijdstip dat wij er waren, was er precies een gat in de dienstregeling en kwam er weinig boeiends. Daarom besloten we per metro langs het paleis van Ceausescu te gaan. We konden de metro ingang echter niet vinden. Ik besloot (ik weet het, gewaagde oplossing...) het aan taxi chauffeurs te vragen. Ze deden alsof ze mijn Frans niet begrepen, daarom ging ik expres steeds sneller praten zodat hun onzeker van hun eigen taal werden en het daardoor niet meer bij konden benen. Ze wilde ons natuurlijk per taxi brengen... Lukraak kraamde ik uit "Maar ik heb een afspraak met iemand bij die ingang.". Toen was het "Ohhh... Nou dan moet u links en rechtdoor lopen. Fijne dag nog meneer!".
We namen de metro en we hadden het idee ruim heel Boekarest-Noord te hebben gezien per metro omdat het extreem lang duurde.
87. Het paleis van Ceausescu blijft indrukwekkend. Nadat we de voorkant hadden bekeken, gingen we terug naar het station om nog te dineren en nog wat treinen te platen.
88. Duitse Ludmilla op het station van București-Nord.
89. Nachttrein naar Oradea.
90. Accelerat naar Iași.
91. Het paradepaartje van de Roemeense spoorwegen, de Transmontana locs die zó uit een Science-Fiction film zouden kunnen komen.
92. Diesellocomotief die eerst nog járen in China heeft gereden, dat rood is nog altijd van de Chinese spoorwegen.
93. Ondertussen stond de nachttrein naar Beograd al op het bord aangegeven.Ongeveer een kwartier voor vertrek haalden we onze backpacks en gingen we naar de trein.
94. We sliepen in een oud Duits slaaprijtuig met logo's van de Deutsche Reichsbahn en Deutsche Bundesbahn erin.We deelden ons rijtuig met een Roemeense historicus. We raakten aan de praat en hij had als historicus opgegroeid in een communistisch regime, een hele andere kijk op de geschiedenis dat zeer interessant was. Even later waren we uitgepraat en gingen we ons bed op zoeken. Eenmaal liggend was het nog steeds zeer warm en kon ik totaal niet slapen door de hitte. Daarom ging ik alvast m'n servokroatische nummers vanop m'n iPod luisteren om in een beetje in het Servisch te komen. Tegen een uur of 02h00 ging ik dan echt proberen te slapen wat lastig ging omdat de trein echt heel hard raasde.
Woensdag 27/03/2011 | Timișoara --> Београд/Beograd | 28 graden, zonnig.
De nachttrein was rond 05h00 op het station van Timișoara, daar werden wat rijtuigen afgehaald en kregen we een dieselloc. Rustig ronkte we verder naar de grens. Hier kregen we een stinkende ex-Joegoslavische diesellocomotief. Tot mijn grote verbazing werd in Панчево/Pancevo de locomotief vervangen door een electrische locomotief. Rustig werd er verder gereden en tot mijn nog grotere verbazing, reden we dit keer door de Беовоз-tunnels.
In Нови-Београд/Novi-Beograd werd de locomotief omgelopen. 
95. Беовоз-trein op het station van Нови-Београд/Novi-Beograd.Ondertussen was er ook een servische conducteur in de trein die iets duidelijk wilde maken aan onze Roemeense rijtuigbegeleider, maar ze begrepen elkaar niet... Ondertussen had de Roemeense rijtuigbegeleider de radio opgezet en klonken er euforische klanken op de vroege ochtend.
Met een minuut of 40 vertraging kwamen we uiteindelijk aan in Београд/Beograd. Het was ondertussen al goed warm hier...
96. De InterCity naar Podgorica met Montenegrijnse locomotief.We liepen naar het hostel en checkten in. Ik werd al vrij snel herkent door het personeel van het Manga-hostel en ze waren erg blij met mijn terugkomst.
Na een verfrissende douche en een kop Servische koffie, trokken we de stad in. Al het cyrillisch was weer erg leuk om te zien en voor Martijn ook de eerste keer om het cyrillisch in de praktijk te brengen. Het was allemaal een stuk moderner naar Roemenië, en dat terwijl Servië nog stijf buiten de EU wordt gehouden. 
Martijn wilde graag (en ik ook!) nog eens langs het graf van Tito. Zodoende namen we de trolleybus (met airco zelfs!) naar The House of Flowers en het Muzej Istorije Jugoslavije. Binnen was een expositie over kleding ten tijde van de SFR. Hierna kwam natuurlijk het hoogtepunt met alles rondom Tito.
97. Ik met het beeld van Tito.De rest van de dingen die daar te zien zijn, heb ik precies een jaar geleden al gepost en ga ik zal het jullie besparen.
98. Het devies van Tito.Na een uitgebreid bezoek aan de bijbehorende winkel, gingen we weer per trolleybus terug naar het centrum. Ondertussen was het echt heel warm buiten en werden we er suf van. We kochten in de Фамилја Маркет een fles Cockta en wat chips, waar we ons vol mee hebben gestopt in het hostel. Aan het eind van de middag hebben we ons weer op straat gewaagd en zijn we op ons dooie gemak naar het Каламегдан-park gelopen via de Кнез-Михаилова/Knez-Mihailova. Die avond hebben we gegeten bij "?" waar de чевапчици/Ćevapčići zeer goed smaakte.
Via het station zijn we naar het hostel teruggekeerd en zijn al snel gaan slapen omdat we echt kapot moe waren. Toch kon ik het niet laten nog even radio te luisteren met m'n telefoon. Tot mijn grote verbazing hoorde ik op twee zenders de grote Bosnische zomerhit van vorig jaar; Ja baraba sve joj dzaba, van Davor Badrov! Verder nog Ана Кокиђ met de huidige Servische hit "Идемо на све" die je overal op straat hoorde en de onvermijdelijke DJ Krmak met папагај.
Donderdag 28/03/2011 | Београд/Beograd --> Wien | 31 graden, zonnig en drukkend warm.
Om 05h30 stormde twee Franse jongens de kamer binnen en gingen snel slapen. Ik sliep weer verder tot 09h20. Martijn stoof de douche in en ik raakte in gesprek met de Franse jongens. Ze waren uit geweest in Београд/Beograd en moesten om 10h00 weer uitchecken, met tegenzin en al. Ze moesten naar een trouwerij ergens in Bosnië, maar ze wisten zelf ook niet waar het was. "We gaan naar het busstation en kopen er een kaartje naar toe. We zien het daar dan wel.".
Tegen 10h00 hadden Martijn en ik onze bagage in het bagagehok gezet en waren we gaan ontbijten. Op de televisie zagen we wat er allemaal op de Kosovaarse grenspost zich had afgespeeld. Toen er vervolgens een presentatrice in beeld kwam die twee straten verderop stond, was dat toch even een raar idee.
Zo tegen 11h00 verlieten we het pand en liepen we naar de St. Sava kathedraal.
99. Pro communistische graffiti? СКОЈ/SKOJ was de Communistische Jeugd Beweging ten tijden van Тито/Tito.
100. Yugoslav Airlines, zoals het hoort als je het mij vraagt...In tussentijd was er weinig veranderd in de St. Sava kathedraal en waren ze nog altijd even hard aan het werk. We namen tram 10Л naar het USCE centar in Нови-Београд/Novi-Beograd om daar wat inkopen te doen. Hier zat een hele grote supermarkt in de kelder. Ik kocht een halve kilo Servische koffie voor m'n broer en de sljivovica was wel héél goedkoop hier; €2,80 per halve liter.
Uiteraard namen Martijn en ik wel een flesje de man mee. Hier na hebben we een pizza gegeten en gingen we op zoek naar een leegstaande biznis flatgebouw.
101. Dit ding dus!
102. De bovenkant zag er zeer goed uit, alleen als je beneden stond wist je pas wat de werkelijk staat van dit gebouw was.
103. De .co.yu adressen zijn ondertussen hard aan het verdwijnen op vervoersmiddelen en gebouwen...Hier stonden we ook nog ideaal voor tramfoto's, die ik nog graag wilde maken omdat er tegen volgend jaar enkel nog gloednieuwe trams rijden:
104. Een oude tram uit Basel. 
105. De authentieke Belgradese tram zoals iedereen ze al ruim 40 jaar kent, gebouwd in Tsjechoslowakije. Nee, de twee bovenstaande foto's zijn NIET gesponsord door LAV pivo.
We zaten die middag een beetje met een energie dip en wisten niet echt wat te doen. Daarom besloten we nog maar wat treinen te kijken op het station.
106. Spandoek voor een concert van dé Joegoslavische muziekheld; Zdravko Colic!
107. De D-trein "București" word klaargezet.
108. EuroCity naar Zagreb verlaat het station. Het voorste couchette rijtuig is het rijtuig naar Venezia. Opmerkelijk is dat dit er eentje is in oude kleuren...
109. Een brzi.
110. De D-trein "București" nader bekeken. het voorste blauw/geel/grijze rijtuig is trouwens het type ex-DR/DB slaaprijtuig waar wij in overnacht hadden.
We liepen met een ijsje in de hand weer naar de Кнез-Михаилова/Knez-Mihailova om nog wat tijd te doden. We dronken nog ergens wat en gingen чевапчици/cevapcici eten bij een echte чевабжинича wat echt heel lekker was. Rond 19h00 liepen we terug naar het Manga Hostel voor onze spullen. Tot slot met de tram naar het station. Hier hadden we nog ongeveer anderhalf uur.
111.Dé ideale manier om een tripje Belgrado af te sluiten!
Op het moment dat wij net zaten, begon het opeens te STORTregenen en heel hard te onweren. Dit had wel sfeer zo in de zware regen, met goed bier en Servische popmuziek op de achtergrond.
Een kwartier voor vertrek pakten we onze spullen en liepen we naar onze couchette. Ik heb eerst een schoonmaak moeten houden omdat er mensen te veel in zaten... Even later waren we helemaal geïnstalleerd en verlieten we Београд/Beograd. Dat waren twee verrukkelijke dagen Belgrado, ja volim Beograd! Plots kwam de Полуиција/Policija paspoortcontrole in de trein houden. Martijn en ik waren helemaal in orde, echter had een Turkse medepassagier geen registratiekaart. Hij kreeg een felle uitbrander van de politieagent. "Next time in Srbija, no registration? You have BIG problem!!!"
Rustig boemelde de trein verder de nacht in, terwijl Martijn en ik genoten van het onweersspectakel dat we uit ons raam zagen.
Vrijdag 29/07/2011 | Subotica --> Wien --> FF Flughafen --> Eindhoven --> Breda | Grijs weer, soms zon. 18 graden.
Tegen Суботица/Subotica kwam een laatste medereiziger in de trein erbij. Deze gooide zijn tas in het rijtuig en was gestresst voor het zoeken van z'n tickets en paspoort omdat de controle onderweg was. Blijkbaar had de meneer per ongeluk tegen Martijn's tas geschopt en was zijn fles sljivovica kapot gegaan, maar dat wisten we toen nog niet. Vervolgens kwam de Servische uitgangscontrole, niets aan de hand. Toen de Hongaarse ingangscontrole, niets aan de hand. Toen volgde er iets vreemds...
Er kwam een vrouw aangelopen die al een heel verhaal in het Servisch hield voordat ze überhaupt in onze coupé stond, ik deed de deur open en ik verstond enkel PASAPORT. Zo slaapdronken als ik was gaf ik m'n paspoort. Een heel lulverhaal in het Servisch volgde (Ze had een Hongaars kostuum aan!), ik had zoiets van "het zal wel". Toen er geen antwoord kwam, werd de vrouw pisnijdig en keek mij werkelijk met een dodende blik aan "ALKOHOL? TABAK? YES? NO?".
Ondertussen was de sfeer héél gespannen in de coupé omdat iedereen van elkaar wist dat we goedkope servische flessen sljivo en goedkope servische sigaretten in onze bagage hadden zitten. Ik antwoordde zachtjes "No", ik kreeg mijn paspoort terug. Toen verlangde ze een antwoord van Martijn, die dat niet door had.
"И господине...?"(=en meneer?)
"ГОСПОДИНЕ!!!!!!!!!!"(MENEER!!!), schreeuwde ze er achteraan. Martijn antwoorde ook "No". Toen vloog de couchette deur weer dicht. Wat was hier in VREDESNAAM gaande geweest?
De rest van de nacht heb ik redelijk slecht geslapen doordat er in Budapest aardig getennist werd met onze rijtuigen en er mensen uit moesten daar. Ik probeerde nog verder te slapen, maar tegen 08h00 heb ik het voorstel aan Martijn gedaan om nog wat Roemeense lei's te verbrassen. We pakten onze lei's en liepen naar het Roemeens rijtuig. (De nachttrein uit Belgrado hangt achter die uit București vanaf Budapest) Een vriendelijke Roemeense chef stond ons te woord in gebroken Engels en ik in mijn beste Roemeens antwoorde terug. Voor €2 hadden we een verse bak koffie die goed smaakte en een soort "toast gezond", die ook goed smaakte. Nadat we afgerekend hadden, liepen we terug naar onze coupé.
Toen we onze coupé inliepen, hing er een HELE sterke sljivovica lucht. Martijn ontdekte dat het zijn fles was die gebroken was... Hij rende met z'n tas naar het toilet waar hij de restanten door het toilet spoelde en het glas weggooide.
Ik raakte aan de praat met een oudere Duitse man in ons rijtuig. Hij had 1,5 liter sljivovica bij en was zich vannacht ook kapot geschrokken. Achteraf gezien was het nogal hypocriet van ons geweest, een coupé die HEEL erg naar sljivovica stonk en 6 mensen allemaal ontkennen sterke drank bij zich te hebben.
Met wat minuten vertraging kwamen we aan in Wien-Westbahnhof waar we afscheid namen van onze medepassagiers die ook waren betrokken bij het sljivovica-complot.
112. De Euronight Dacia uit Roemenië en twee rijtuigen uit Servië.
We liepen naar een supermarkt om nog wat inkopen te doen voor de laatste reisdag. We schrokken ons werkelijk een ongeluk van de prijzen... Bij het afrekenen vroeg ik om een zakje waarbij de cassière vroeg of een bepaalde zak goed was. Geheel uit automatisme antwoordde ik "Да.". "Ja dat versta ik ook", was haar antwoord. Ze bleek zelf uit Belgrado te komen. Ze vroeg nog wat dingen in het Servisch die ik op m'n beste Servisch heb proberen te antwoorden en flirterig zeiden we elkaar nog gedag in het Servisch.
De ICE rit van Wien Westbahnhof naar Frankfurt Flughafen was eigenlijk vrij weinig op aan te merken, behalve dat we erg snel reden naar ons gevoel. De overstap in Frankfurt Flughafen ging tot mijn grote verbazing goed. Helaas voor onze medereizigers zaten we in een coupeetje en stonk Martijn's tas nog altijd heel erg naar sljivovica.
Eenmaal op volle snelheid op de NBS naar Köln, bleek onze trein kapot te zijn en reed niet verder als Köln. Ik verwachtte een compleet verknalde verbinding, maar tot mijn verbazing stond er een ICE stel klaar in Köln en kwamen we stipt optijd aan in Eindhoven. Ik nam afscheid van mijn reisgenoot Martijn en stapte over op de trein richting Breda.Wederom een geweldige reis, waarbij de nadruk vooral op Roemenië (het voormalige Dacië) lag en nog een tweedaagse Belgrado (de voormalig Joegoslavische hoofdstad). Ik wil Martijn graag (nogmaals) bedanken voor het gezelschap en de gezellige tijd die we hebben gehad die 10 dagen.
Vragen, opmerkingen, commentaar, complimenten zijn altijd welkom!
Kleine nota: Ik weet ook wel dat er mensen zijn die enkel foto's bekijken, maar houdt a.u.b. in je achterhoofd, voordat je reageert, dat ik dingen fotografeer en omschrijf die mij boeien tijdens mijn reis. Deze zijn niet altijd representatief voor de "gewone toerist" die een land gaat bezoeken. Feit dat ik verkrotte industriële dingen fotografeer, betekent niet dat héél Roemenië zo is. Dat zegt meer over mij, als over Roemenië.
Volgende keer dan maar! 
