's Ochtends vroeg, in een klein klein dorpje ver ver verwijderd van België begon het met een treinrit naar Schiphol. Ik nam nu eens niet de eerste trein naar België omdat die onhaalbaar is voor mijn reisgenoot uit Amersfoort en zodoende kon ik wat later opstaan omdat nu eens niet de trein van 5:45 op het programma stond. Desalniettemin blijft het een matige foto omdat het net niet licht genoeg was. Ik nam bovendien een trein een kwartiertje eerder dan noodzakelijk, ondanks dat ik volgens de NS-website de gehele dag 40% korting zou hebben met mijn abonnement vanwege Goede Vrijdag wilde ik voor de zekerheid toch maar voor 6:30 inchecken voor de korting tijdens de ochtendspits. Vorig jaar was de discussie met de conductrice in de trein daarover nogal heftig. Helaas werd een alternatieve eerste foto, die van een gloednieuw metrostel bij het naastgelegen station onmogelijk gemaakt door de sprinter naar Almere die aan de andere kant van het perron aankwam.
Daarna volgde er een verrassing op Schiphol. Omdat ik een trein eerder had zou de overstap op de IC Direct 22 minuten zijn geweest, maar ik was vergeten dat er ook nog zoiets als een vroege spitstrein was die mijn overstap op Schiphol verkortte tot 7 minuten. Nuja, hoe eerder in Rotterdam hoe beter, want de Starbucks op Rotterdam Centraal is goedkoper dan die op Schiphol Plaza en de koffie kon best nog 20 minuten wachten 
En in Rotterdam was er door de nu nog langere overstap van bijna drie kwartier na de koffie dan ook nog tijd om de Thalys naar Lille Europe op de foto te zetten. Op het digitale bord met de rijtuigposities stond deze helaas nog aangegeven als trein naar "lille", waarmee ook de afkorting in het systeem zich bekend heeft gemaakt, Ik denk dat dit van alle foto's van die dag de allerslechtste is die ik plaats.
Nu volgt een fotoloze etappe met de Benelux naar Antwerpen. De lange stop in Roosendaal werd gebruikt om de chipkaarten uit te checken en na aankomst in Antwerpen kon ik een kaartautomaat gaan plunderen voor de nodige kaartjes en wat treinen op de foto zetten. Als eerste een stam M6 die het rustig aan deed.
Gevolg door twee breaks aan de andere kant, de achterste als IR naar het vliegveld en Landen, de voorste, met een gebutst neusje, als IR naar Turnhout.
En tot slot de intercity naar Kortrijk en Lille, waarmee mijn reisgenoot en ik naar Sint-Niklaas gingen.
In Sint-Niklaas stapten we over op de intercity richting Dendermonde (en verder naar Brussel en Poperinge) en dat zag er in Dendermonde zo uit:
In Dendermonde komen ook een hoop bussen, maar toen ik de foto nam stond er slechts één:
Toen ik weer terugkwam op het station stond de intercity er nog altijd, de trein maakt er kop en dat duurt altijd even. Ik heb ze overigens wel eens netter gezien, maar daar valt niet zoveel aan te doen.
Helemaal achteraan stonden nog een aantal treinstellen alvast te genieten van een vroege weekendrust.
We vervolgden onze reis met de L-trein naar Jette over lijn 60, die zoals in lijn der verwachting met een Desiro werd gereden.
En in Jette maakten we een naar verhouding korte overstap op de L-trein naar Denderleeuw. Er lijkt voortgang te zitten in de werkzaamheden aan station Jette, maar na twee jaar tijd (Reisgenoot R. en ik waren hier immers ook in mei 2012 en toen was het er op zijn zachtst gezegd een puinhoop) hadden we eigenlijk toch wel mogen verwachten dat het af was, toch?
In Denderleeuw heb ik twee foto's gemaakt en mij vooral verbaasd. Allereerst over de gigantische omvang van het station, met perrons zo lang als de horizon ver is en het grote aantal perrons, en daarnaast over een broodjeszaak die het voor elkaar kreeg geen broodjes te hebben. Maar laten we het maar bij de foto's houden. De eerste is die van een bus die in de straat voor het station stond:
En de tweede foto is van de, opnieuw een Desiro, die ons zou meenemen naar Zottegem. De Desiro staat er van zijn goede kant op, aan de andere kant was er een blinde zijde gecreëerd door mensen die niet begrijpen dat kunst beter op zijn recht komt in een museum dan op een trein.
In Zottegem kon mijn reisgenoot dan eindelijk een broodje eten bij de Belgische horecatak van Neerlands trots 
En verder waren we er voor de L-trein naar Kortrijk. De trein bestond uit maar liefst drie klassieke stellen, waarvan de voorste in CityRail-outfit.
Maar voordat die trein kon vertrekken, moest eerst even de trein uit Sint-Niklaas op weg naar Poperinge voorbij. Op de achtergrond stond de trein Geraardsbergen - Gent - Ronse zo'n tien minuten uit te hijgen voordat de rit zou worden voortgezet.
De gigantische instap vanaf het perron in de intercity viel ons negatief op, mijn reisgenoot merkte grappig op dat je je zuurstofflessen niet moest vergeten bij de beklimming. Deze hoogte was zojuist nog overwonnen door een echtpaar met een kinderwagen, wat nog een flinke klus was.
Van Kortrijk, waar opnieuw een overstap werd gemaakt, heb ik dan geen foto's, maar we waren er dan ook relatief snel weer weg met opnieuw een intercity naar Lille. Maar niet getreurd, in Moeskroen heeft de trein niet kunnen ontsnappen aan mijn cameralens.
De IC-trein naar Schaarbeek deed wel een ontsnappingspoging, maar ik was er net op tijd bij. Te zien is een duwende HLE 27 die een flinke stam M4 voortduwt.
Letterlijk een paar seconden later passeerde aan de andere kant van het perron een Franse goederentrein:
En een trein die in Moeskroen zeker niet kon ontsnappen aan de cameralens was deze trein, die hét doel van deze Goede Vreijsdag was: de enige P-trein die 's middags van Tournai (Doornik) naar Mons (Bergen) rijdt en daarbij alle tussengelegen stations aandoet. Ik had namelijk nog een appeltje te schillen met Ville-Pommerœul (pun intended).
Nadat dit appeltje was geschild kwamen we voldaan aan op het station van Mons, dat misschien wel de grootste bouwput van België is, zoals te zien valt op deze foto van een week eerder.
In Mons konden nog twee treinen op de foto worden gezet voordat onze intercity naar Brussel zou binnenrijden. De linker is de trein waarmee we ook waren aangekomen.
En dan de intercity naar Brussel, netjes op tijd bestaande uit een 27 met een groot aantal M4-rijtuigen.
Na wat gegeten te hebben vlakbij Brussel-Zuid werd het tijd voor de Benelux richting Nederland. Dat ging echter niet helemaal soepel. Vermoedelijk was de intercity naar Turnhout vlak voor de Benelux defect geraakt, waardoor we na een tijdje stilgestaan te hebben langs het perron van Brussel-Congres via een alternatieve route door Brussel-Noord werden gestuurd. De trein passeerde daarna het gesloten station Machelen (Brabant) om met een kwartier vertraging aan te komen in Mechelen. De vertraging werd daarna niet meer groter doordat we nog voor de L-trein uit naar Roosendaal mochten in Antwerpen en uiteindelijk kwam de trein met een vertraging van een minuut of zeven aan op Rotterdam Centraal. Uiteraard was dat teveel vertraging om nog op de Intercity Direct over te kunnen stappen, maar het alternatief, de intercity naar Leeuwarden via Amsterdam van 22:22, zou er tot Schiphol bijna net zo lang over doen dan wanneer ik de volgende intercity direct (van 22:54) zou nemen. Daarom ging ik maar met de trein naar Utrecht waar ik vervolgens de intercity naar Amsterdam Amstel nam. Ik zou om dezelfde tijd op het Amstelstation zijn als anders op Schiphol (23:15) en met de metro ben ik dan nog altijd sneller dan met de trein.
Als ik vanuit het buitenland terugkom ik Nederland schrik ik altijd een beetje van de hoge treinfrequenties die we in Nederland hebben en ons gezeur over de kwaliteit daarvan. Mijn volgende trein staat er ook op, op het tweede scherm bovenaan
En ik kon tijdens het wachten op de volgende intercity naar Amsterdam nog een intercity naar Rotterdam op de foto zetten:
