Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
*
(Off-topic inleiding...)
Lastovo, één van de meest afgelegen eilanden van Kroatië.
Er wonen ongeveer 700 mensen, de meesten in "Lastovo-stad".
De stad werd aangelegd in de vorm van de tribune van een amfitheater.
Anders dan de meeste Dalmatische kustplaatsen ligt deze met haar rug naar de zee. Dit zou het gevolg zijn van de vele piraterij-aanvallen die men hier in de voorbije eeuwen heeft moeten ondergaan.
Ik bracht een tiental dagen door op Lastovo.
De eerste dagen kon ik het "Poklad" meebeleven, een carnavaleske traditie die hier al meer dan 500 jaar meegaat.
Officiële website : http://www.lastovski-poklad.hr/stranice ... a_eng.html
Filmpje : https://www.youtube.com/watch?v=vezTtKReWYY (sterk aanbevolen voor liefhebbers van repetitieve melodietjes op een lier)
Na het "Poklad" is het op Lastovo nog nét iets rustiger dan anders. Mede dankzij het prima lenteweer het beste moment voor mooie wandelingen door de ongerepte natuur van dit eiland.
********************************************************
Doch op een gegeven moment moet een mens dan toch weer naar huis...
Zondag 10/03/2019
Mijn eerste vervoermiddel is het busje dat de verbinding verzorgt tussen "Lastovo-stad" en de veerhaven in Ubli, in aansluiting met de aankomende en/of vertrekkende veerboten.
Zelfs tot in deze uithoek van Europa is de Deutsche Bahn ondertussen present : de busdienst op Lastovo wordt namelijk verzorgd door Arriva, zij namen onlangs de grote Kroatische busmaatschappij Autotrans over.
Om de dagelijkse busdiensten op het eiland te verzorgen zijn er twee chauffeurs nodig : één van hen is inheems, de andere hebben ze moeten "invaren" vanaf het eiland Korcula. Beiden moeten 7d/7d rijden, er is iedere dag een vroege en een late shift. Het zijn weliswaar erg korte shifts maar hoe ze dat met rij- en rusttijden regelen is me niet helemaal duidelijk.
Hier zijn we onderweg van "Lastovo-beneden" naar "Lastovo-boven".
Vanaf de halte "Lastovo-boven" is er een mooi uitzicht op het Lastovski Kanal van de Adriatische Zee, op de achtergrond de zuidkust van het eiland Korcula.
In het winterseizoen kan men enkel 's ochtends heel erg vroeg het eiland verlaten.
Er is een catamaran die om 04u25 vertrekt, deze bereikt Split om 07u40.
Nauwelijks 5 minuten later, om 04u30, vertrekt dan de ferry die Split om 09u00 bereikt.
Beide doen onderweg de haven Vela Luka op het eiland Korcula aan, hier is er aansluiting met de bus naar Dubrovnik, de hoofdstad van de "zupanija" (iets zoals een provincie) waar Lastovo deel van uitmaakt.
Gelukkig voor mijn nachtrust is er één wekelijkse uitzondering : op zondagen vertrekt de ferry pas om 13u00
Mijn bus na aankomst aan de veerhaven in Ubli.
Havengebouwtje met koffiebar (gesloten buiten zomerseizoen), tourist-office en Jadrolinija-loket.
Links onder in beeld iets wat je hier niet zou verwachten : een fietsdeelsysteem type Villo. (maar niet in gebruik buiten seizoen)
Een apart stukje kade voor douane-afhandeling (vooral gebruikt door yachts die vanuit Italië komen).
Mijn ticket.
Dit schip, toepasselijk genaamd "Lastovo", zal me naar Split brengen.
De trossen zijn los.
Lastovo was in de tijd van Joegoslavië onder Tito een verboden eiland. Er waren hier heel wat marinesoldaten gelegerd die een eventuele aanval over zee vanuit Italië moesten afslaan. De hele westelijke kant van het eiland Lastovo staat nog vol met sporen uit die tijd.
Vanaf de veerboot is bijvoorbeeld deze tunnel "Sito" te zien waarin kleine schepen en duikboten konden verborgen worden.
Beelden van op het schip
Zuidkust van Hvar
En tenslotte komt Split in zicht.
Het schip voor mijn volgende etappe ligt al klaar.
Vertrektabel in de haven van Split.
Ik heb tickets voor de nachtboot naar Ancona.
Inschepen.
Met de lift naar het "Cabin Deck"
Lange gangen...
Mijn verblijf voor de komende nacht : inside cabin 3030.
De avond is gevallen over Split
Zicht op het binnenrijdende auto- en vrachtverkeer.
Even door het venster (euh... de patrijspoort) binnenloeren in de personeelsruimte.
Er hangt een beeltenis van Maria.
En reddingsboten zijn er ook genoeg. We kunnen dus gerust zijn.
In het restaurant hebben ze geen werk vanavond...
...en dat is ook mijn schuld want ik kies voor een crackertjes-picknick.
Daarna ga ik nog even naar de bar.
De affiche aan de ingang belooft één en ander...
...maar er is niets te doen.
Dan maar naar bed... Net zoals deze "passagio ponte" passagiers...
(waar is de tijd dat ik dat ook nog comfortabel genoeg vond ?)
De Adriatische Zee is heel kalm vannacht maar toch valt slapen me moeilijk. De ventilatie in de cabine is bijzonder lawaaierig. Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat er niet veel lucht binnenkomt. De deur op een kier met mijn zwaar valies ervoor brengt uiteindelijk een oplossing.
Maandag 11/03/2019
Al om 06u15 word ik gewekt door een "cabinemeisje" dat mijn beddengoed al zou willen meenemen... Dat weiger ik beleefd en ik soes nog een halfuurtje verder tot we de kade raken.
"Marko Polo" aangemeerd in Ancona.
En zo zijn we in Italië aangekomen (aan de andere zijde van de draad).
(Off-topic inleiding...)
Lastovo, één van de meest afgelegen eilanden van Kroatië.
Er wonen ongeveer 700 mensen, de meesten in "Lastovo-stad".
De stad werd aangelegd in de vorm van de tribune van een amfitheater.
Anders dan de meeste Dalmatische kustplaatsen ligt deze met haar rug naar de zee. Dit zou het gevolg zijn van de vele piraterij-aanvallen die men hier in de voorbije eeuwen heeft moeten ondergaan.
Ik bracht een tiental dagen door op Lastovo.
De eerste dagen kon ik het "Poklad" meebeleven, een carnavaleske traditie die hier al meer dan 500 jaar meegaat.
Officiële website : http://www.lastovski-poklad.hr/stranice ... a_eng.html
Filmpje : https://www.youtube.com/watch?v=vezTtKReWYY (sterk aanbevolen voor liefhebbers van repetitieve melodietjes op een lier)
Na het "Poklad" is het op Lastovo nog nét iets rustiger dan anders. Mede dankzij het prima lenteweer het beste moment voor mooie wandelingen door de ongerepte natuur van dit eiland.
********************************************************
Doch op een gegeven moment moet een mens dan toch weer naar huis...
Zondag 10/03/2019
Mijn eerste vervoermiddel is het busje dat de verbinding verzorgt tussen "Lastovo-stad" en de veerhaven in Ubli, in aansluiting met de aankomende en/of vertrekkende veerboten.
Zelfs tot in deze uithoek van Europa is de Deutsche Bahn ondertussen present : de busdienst op Lastovo wordt namelijk verzorgd door Arriva, zij namen onlangs de grote Kroatische busmaatschappij Autotrans over.
Om de dagelijkse busdiensten op het eiland te verzorgen zijn er twee chauffeurs nodig : één van hen is inheems, de andere hebben ze moeten "invaren" vanaf het eiland Korcula. Beiden moeten 7d/7d rijden, er is iedere dag een vroege en een late shift. Het zijn weliswaar erg korte shifts maar hoe ze dat met rij- en rusttijden regelen is me niet helemaal duidelijk.
Hier zijn we onderweg van "Lastovo-beneden" naar "Lastovo-boven".
Vanaf de halte "Lastovo-boven" is er een mooi uitzicht op het Lastovski Kanal van de Adriatische Zee, op de achtergrond de zuidkust van het eiland Korcula.
In het winterseizoen kan men enkel 's ochtends heel erg vroeg het eiland verlaten.
Er is een catamaran die om 04u25 vertrekt, deze bereikt Split om 07u40.
Nauwelijks 5 minuten later, om 04u30, vertrekt dan de ferry die Split om 09u00 bereikt.
Beide doen onderweg de haven Vela Luka op het eiland Korcula aan, hier is er aansluiting met de bus naar Dubrovnik, de hoofdstad van de "zupanija" (iets zoals een provincie) waar Lastovo deel van uitmaakt.
Gelukkig voor mijn nachtrust is er één wekelijkse uitzondering : op zondagen vertrekt de ferry pas om 13u00
Mijn bus na aankomst aan de veerhaven in Ubli.
Havengebouwtje met koffiebar (gesloten buiten zomerseizoen), tourist-office en Jadrolinija-loket.
Links onder in beeld iets wat je hier niet zou verwachten : een fietsdeelsysteem type Villo. (maar niet in gebruik buiten seizoen)
Een apart stukje kade voor douane-afhandeling (vooral gebruikt door yachts die vanuit Italië komen).
Mijn ticket.
Dit schip, toepasselijk genaamd "Lastovo", zal me naar Split brengen.
De trossen zijn los.
Lastovo was in de tijd van Joegoslavië onder Tito een verboden eiland. Er waren hier heel wat marinesoldaten gelegerd die een eventuele aanval over zee vanuit Italië moesten afslaan. De hele westelijke kant van het eiland Lastovo staat nog vol met sporen uit die tijd.
Vanaf de veerboot is bijvoorbeeld deze tunnel "Sito" te zien waarin kleine schepen en duikboten konden verborgen worden.
Beelden van op het schip
Zuidkust van Hvar
En tenslotte komt Split in zicht.
Het schip voor mijn volgende etappe ligt al klaar.
Vertrektabel in de haven van Split.
Ik heb tickets voor de nachtboot naar Ancona.
Inschepen.
Met de lift naar het "Cabin Deck"
Lange gangen...
Mijn verblijf voor de komende nacht : inside cabin 3030.
De avond is gevallen over Split
Zicht op het binnenrijdende auto- en vrachtverkeer.
Even door het venster (euh... de patrijspoort) binnenloeren in de personeelsruimte.
Er hangt een beeltenis van Maria.
En reddingsboten zijn er ook genoeg. We kunnen dus gerust zijn.
In het restaurant hebben ze geen werk vanavond...
...en dat is ook mijn schuld want ik kies voor een crackertjes-picknick.
Daarna ga ik nog even naar de bar.
De affiche aan de ingang belooft één en ander...
...maar er is niets te doen.
Dan maar naar bed... Net zoals deze "passagio ponte" passagiers...
(waar is de tijd dat ik dat ook nog comfortabel genoeg vond ?)
De Adriatische Zee is heel kalm vannacht maar toch valt slapen me moeilijk. De ventilatie in de cabine is bijzonder lawaaierig. Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat er niet veel lucht binnenkomt. De deur op een kier met mijn zwaar valies ervoor brengt uiteindelijk een oplossing.
Maandag 11/03/2019
Al om 06u15 word ik gewekt door een "cabinemeisje" dat mijn beddengoed al zou willen meenemen... Dat weiger ik beleefd en ik soes nog een halfuurtje verder tot we de kade raken.
"Marko Polo" aangemeerd in Ancona.
En zo zijn we in Italië aangekomen (aan de andere zijde van de draad).
Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
*
Het is hoog tijd dat ik met dit verslag on-topic geraak dus ga ik nu snel op zoek naar een trein.
Vlakbij de haven ligt het station Ancona Marittima doch hier komen sinds 2015 geen treinen meer.
Een heel eindje wandelen verder kom ik dan aan het centraal station.
Ticketje kopen
En dan is er nog tijd voor koffie.
Deze trein ga ik nemen.
Hij vertrekt van spoor "1 Tronco", een kopspoor. De controleurs nemen dit te baat om de biljetten te controleren voor het instappen.
De laatste jaren is er een groot probleem van straffeloos zwartrijden in Italië, dit wordt met de regelmaat van de klok aangeklaagd op dit italiaans forum : http://www.forum.ferrovie.it/viewtopic.php?f=48&t=31130
Instappen...
De trein is goed beklant.
De eerste kilometers van de reis volgen we nog de Adriatische Zeekust.
Eerste halte : Falconara. Hier draaien we het binnenland in.
Onze halte in Jesi.
We doorkruisen vervolgens een mooi berglandschap, het nationaal park "Gola della Rossa e di Frasassi".
In Fossato di Vico/Gubbio kruisen we met de Intercity Roma-Ancona
Zelf verlaat ik de trein in Foligno...
...waar ik overstap richting Perugia.
We komen voorbij het bekende bedevaartsoord Assisi
En kort voor de middag stap ik af in Perugia.
Het stationsgebouw
Even experimenteren met zwart-wit voor deze wachtzaal en deze auto die uit een andere tijd lijken te komen.
En dan snel wat lunch halen in deze pizzeria.
De pizza met chocolade laat ik evenwel aan me voorbijgaan.
De reis gaat verder met Regionale 22812.
Die trein wordt gereden met een heel modern treinstel van Alstom, type Jazz, dat ik bijna voor me alleen heb.
Op de schermen in deze trein wordt de informatie over de volgende haltes afgewisseld met live camerabeelden uit de trein. Geen slecht idee qua preventie.
We bereiken de oostelijke oever van het Trasimeno-meer.
En vervolgens Passignano sul Trasimeno waar ik afstap.
Het is hoog tijd dat ik met dit verslag on-topic geraak dus ga ik nu snel op zoek naar een trein.
Vlakbij de haven ligt het station Ancona Marittima doch hier komen sinds 2015 geen treinen meer.
Een heel eindje wandelen verder kom ik dan aan het centraal station.
Ticketje kopen
En dan is er nog tijd voor koffie.
Deze trein ga ik nemen.
Hij vertrekt van spoor "1 Tronco", een kopspoor. De controleurs nemen dit te baat om de biljetten te controleren voor het instappen.
De laatste jaren is er een groot probleem van straffeloos zwartrijden in Italië, dit wordt met de regelmaat van de klok aangeklaagd op dit italiaans forum : http://www.forum.ferrovie.it/viewtopic.php?f=48&t=31130
Instappen...
De trein is goed beklant.
De eerste kilometers van de reis volgen we nog de Adriatische Zeekust.
Eerste halte : Falconara. Hier draaien we het binnenland in.
Onze halte in Jesi.
We doorkruisen vervolgens een mooi berglandschap, het nationaal park "Gola della Rossa e di Frasassi".
In Fossato di Vico/Gubbio kruisen we met de Intercity Roma-Ancona
Zelf verlaat ik de trein in Foligno...
...waar ik overstap richting Perugia.
We komen voorbij het bekende bedevaartsoord Assisi
En kort voor de middag stap ik af in Perugia.
Het stationsgebouw
Even experimenteren met zwart-wit voor deze wachtzaal en deze auto die uit een andere tijd lijken te komen.
En dan snel wat lunch halen in deze pizzeria.
De pizza met chocolade laat ik evenwel aan me voorbijgaan.
De reis gaat verder met Regionale 22812.
Die trein wordt gereden met een heel modern treinstel van Alstom, type Jazz, dat ik bijna voor me alleen heb.
Op de schermen in deze trein wordt de informatie over de volgende haltes afgewisseld met live camerabeelden uit de trein. Geen slecht idee qua preventie.
We bereiken de oostelijke oever van het Trasimeno-meer.
En vervolgens Passignano sul Trasimeno waar ik afstap.
Re: Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
*
Passignano sul Trasimeno is een mooi dorpje aan de oevers van het Trasimeno-meer.
Een mooie plek om mijn reis even te onderbreken.
Ik zorg voor wat verwondering bij de lokale bevolking door - al zo vroeg op het jaar - een terrasje te doen.
Kortom... een momentje van...
Even gepaste eer gaan betonen aan de plaatselijke stationschef
En dan is het tijd om weer verder te reizen
Ticket voor de volgende etappe had ik al bij me, ik reis verder naar Firenze.
In deze trein maak ik zelf mee hoe laks men tegenwoordig bij Trenitalia lijkt om te gaan met zwartrijders.
Een man wandelt door mijn rijtuig en bedelt bij iedere reiziger. Niemand geeft hem iets. Vervolgens gaat hij ergens zitten. De treinbegeleidster komt langs en stelt vast dat hij geen biljet heeft. Ze vraagt geen identiteitskaart, schrijft geen boete uit, belt geen politie... Ze vraagt hem gewoon om in het volgende station af te stappen.
Dat had dus in Terontola moeten gebeuren... maar gebeurt niet.
De hele verdere rit laat de treinbegeleidster zich niet meer zien in ons rijtuig en de zwartrijder rijdt ongestoord verder mee tot in Firenze.
Na Terontola rijden we enkele kilometers parallel met de Direttissima-lijn tussen Roma en Firenze.
Aangekomen in Firenze Santa Maria Novella. Op de achtergrond een vertrekkende Frecciarossa.
En op het perron naast mij komt een hogesnelheidstrein van de privé-maatschappij NTV/Italo aan.
In Firenze SMN wordt iedereen die het perron op wil systematisch gecontroleerd.
Er staat ook een expliciet verbod om informatie te vragen
Beeld van de lokettenhal.
En van het aankomst- en vertrekbord. Mijn Frecciarossa 1000 naar Venezia staat er ook al op.
Ook daarvoor had ik mijn biljet al op voorhand gekocht.
Ingang van mijn rijtuig.
Ik dacht...
We doen eens zot en geven 5€ meer voor een Premium-ticket.
Interieur van mijn rijtuig.
Dit is mijn eerste reis ooit met Frecciarossa en ik vind de kwaliteit op alle gebieden zeer hoog : vriendelijkheid en beschikbaarheid personeel, aanhouden van de uurregeling, netheid - ook van de toiletten, informatie op de infoschermen,...
Wat me ook positief opgevallen is : de vlotte snelheid waarmee stations in- en uitgereden worden.
Ik erger me bij hogesnelheidsverkeer dikwijls aan de ellenlange langzame zones bij het in- en uitrijden van stations. De tijdwinst die gemaakt kon worden op een peperdure HSL gaat hierdoor voor een te groot deel weer verloren. (bvb. lijn 2 <> lijn 36)
Bij aankomst in Venezia-Mestre is het al donker, ik stap dus maar af. Een ritje heen- en weer over de Ponte della Liberta bij duisternis heeft niet veel zin.
In het station van Mestre zit een vrij goede food court, ik vind er alles wat ik nodig heb qua avondeten.
Mijn volgende trein heeft weliswaar een restauratierijtuig maar ik wil niet enkel daarop rekenen.
Mijn ticket voor het vervolg :
De reis gaat dus verder met Thello :
Gang van mijn slaaprijtuig.
Het feit dat er op deze doordeweekse maandag 3 slaaprijtuigen meerijden stemt me hoopvol, de nachttrein is dan wel bijna... maar toch nog niet helemaal dood in West-Europa...
Mijn compartiment. Erg netjes...
Ik apprecieer het ook als een slaapwagencompartiment nog in dagstelling staat als ik instap. Al te dikwijls staat een compartiment bij het opstappen al in nachtstelling ook al is het vertrek in de vroege avond.
Heel wat welkomstartikelen liggen op me te wachten
Het klaarleggen van het lakenpakket in deze vacuumverpakking geeft enige zekerheid qua hygiëne.
Maar er wordt wel heel wat plastiek voor gebruikt. Ik heb er dus gemengde gevoelens bij...
Erg jammer dat slaapwagenreizigers niet de mogelijkheid hebben om hun slaapcompartiment langs buiten af te sluiten.
Het zou nochtans ideaal zijn om de tijd tussen Venezia en Milano in het restauratierijtuig door te kunnen brengen.
Maar er zijn nog vrij frequent haltes tussen Venezia en Milano en het begeleidend personeel heeft meerdere rijtuigen te beheren ; ik vind het oprecht te riskant om mijn compartiment zolang onbeheerd te laten.
Een optie is om aan een begeleider te vragen het compartiment af te sluiten tijdens je afwezigheid. Maar helaas heeft hij daarvoor enkel zijn vierkantsleutel en zo'n sleutel hebben treindieven natuurlijk ook.
In andere rijtuigen zag ik wel enkele compartimentdeuren die zoals in een hotel met contactless kaartjes geopend werden. Mogelijk zijn dit de Deluxe-compartimenten ?
Behalve het restaurant is er ook een bistro-gedeelte waar je eten en drank kan aankopen om mee te nemen naar je compartiment.
Geen resto voor mij dus, ik blijf "thuis"...
En dat is ook goed... Ik kan erg genieten van het rustgevend gevoel van een treinreis 's avonds in een verduisterd compartiment.
Vertrek uit Verona Porta Nuova : www.youtube.com/watch?v=RWYG0Q07yfY
Kort na Milano vraag ik de begeleider om mijn bed open te maken en ga ik erbij liggen.
Sinds enkele maanden rijdt Thello niet meer langs de Simplon-tunnel en Zwitserland maar wel via de Fréjus-tunnel en Modane. Dit is een veel robuustere route als het erom gaat gedurende de nacht vertragingen weg te werken. De (legendarische) vertragingsstatistieken van Thello worden er erg positief door beïnvloed.
Op het eerste zicht had men dankzij deze wijziging Torino (toch de vierde grootste stad van Italië) kunnen toevoegen aan de bediening van deze trein. Anderzijds moet ik toegeven dat het aankomstuur in de richting Frankrijk -> Italië heel erg vroeg zou liggen. Bovendien geeft het niet bedienen van Torino aan Thello de nodige flexibiliteit om bij eventuele problemen op de Fréjusroute terug te vallen op de route via Zwitserland.
Als men in Frankrijk ooit het nachttreinnetwerk weer uitbouwt en de "bitranche" nachttrein van Parijs naar Bourg St Maurice/St Gervais weer invoert kunnen ze misschien een derde "tranche" overwegen naar Modane en Torino ? (dromen mag...)
Tussen Novara en de Fréjustunnel lig ik al goed te soezen maar in Modane word ik weer wakker. Ik maak nog een groot deel van de afdaling richting Chambéry mee, het regelmatige bijremmen van de trein is er goed voelbaar. Van onder mijn warm deken geniet ik van het staren naar het nachtelijke sneeuwlandschap dat voorbijschuift.
Dinsdag 11/03/2019
*
Ik heb de rest van de nacht geslapen als een roos en heb niets gemerkt van onze halte in Dijon. Pas rond 08u30, ergens tussen Laroche-Migennes en Sens, word ik wakker. Ik heb geen zin om me haastig klaar en toonbaar te maken om in de restauratiewagen mijn ontbijt te gaan halen... en blijf gewoon nog wat liggen.
Voor het raam schuift nog het laatste stukje Bourgogne voorbij. We rijden prima op tijd.
En eveneens perfect op tijd bereiken we het Gare de Lyon in Parijs.
Twee "dedicated" Thello-locs hebben de trein naar hier gebracht.
Eén van de twee is reeds losgekoppeld en zal via het naastliggend spoor naar de voorkant van de trein gaan om hem naar het vormingsstation te trekken. Ik vermoed dat dit goedkoper is dan gebruik maken van de rangeerdiensten van SNCF (?)
Om in Paris Nord te geraken moet ik even zelf aan de knoppen gaan zitten... (RATP métro ligne 14)
Ziezo, we zijn er al.
Mijn ticket voor de terugkeer naar 't vaderland...
Mijn Thalys naar Brussel
Iedereen moet door metaaldetectiepoortjes die onophoudelijk piepen maar niemand wordt gestopt.
Ik begrijp niet veel van dit soort veiligheidsmaatregelen.
Helemaal onschadelijk voor de gezondheid zijn dit soort poortjes niet...
Waarom laat men mij er dan nodeloos doorlopen ?
Aangekomen in Brussel-Zuid
En om in schoonheid af te sluiten is er nog de Desiro naar Mechelen
Tot zover dit verslag. Dank voor uw aandacht !
Enne... toegegeven... met het vliegtuig zou het allemaal veel makkelijker en sneller gaan
Passignano sul Trasimeno is een mooi dorpje aan de oevers van het Trasimeno-meer.
Een mooie plek om mijn reis even te onderbreken.
Ik zorg voor wat verwondering bij de lokale bevolking door - al zo vroeg op het jaar - een terrasje te doen.
Kortom... een momentje van...
Even gepaste eer gaan betonen aan de plaatselijke stationschef
En dan is het tijd om weer verder te reizen
Ticket voor de volgende etappe had ik al bij me, ik reis verder naar Firenze.
In deze trein maak ik zelf mee hoe laks men tegenwoordig bij Trenitalia lijkt om te gaan met zwartrijders.
Een man wandelt door mijn rijtuig en bedelt bij iedere reiziger. Niemand geeft hem iets. Vervolgens gaat hij ergens zitten. De treinbegeleidster komt langs en stelt vast dat hij geen biljet heeft. Ze vraagt geen identiteitskaart, schrijft geen boete uit, belt geen politie... Ze vraagt hem gewoon om in het volgende station af te stappen.
Dat had dus in Terontola moeten gebeuren... maar gebeurt niet.
De hele verdere rit laat de treinbegeleidster zich niet meer zien in ons rijtuig en de zwartrijder rijdt ongestoord verder mee tot in Firenze.
Na Terontola rijden we enkele kilometers parallel met de Direttissima-lijn tussen Roma en Firenze.
Aangekomen in Firenze Santa Maria Novella. Op de achtergrond een vertrekkende Frecciarossa.
En op het perron naast mij komt een hogesnelheidstrein van de privé-maatschappij NTV/Italo aan.
In Firenze SMN wordt iedereen die het perron op wil systematisch gecontroleerd.
Er staat ook een expliciet verbod om informatie te vragen
Beeld van de lokettenhal.
En van het aankomst- en vertrekbord. Mijn Frecciarossa 1000 naar Venezia staat er ook al op.
Ook daarvoor had ik mijn biljet al op voorhand gekocht.
Ingang van mijn rijtuig.
Ik dacht...
We doen eens zot en geven 5€ meer voor een Premium-ticket.
Interieur van mijn rijtuig.
Dit is mijn eerste reis ooit met Frecciarossa en ik vind de kwaliteit op alle gebieden zeer hoog : vriendelijkheid en beschikbaarheid personeel, aanhouden van de uurregeling, netheid - ook van de toiletten, informatie op de infoschermen,...
Wat me ook positief opgevallen is : de vlotte snelheid waarmee stations in- en uitgereden worden.
Ik erger me bij hogesnelheidsverkeer dikwijls aan de ellenlange langzame zones bij het in- en uitrijden van stations. De tijdwinst die gemaakt kon worden op een peperdure HSL gaat hierdoor voor een te groot deel weer verloren. (bvb. lijn 2 <> lijn 36)
Bij aankomst in Venezia-Mestre is het al donker, ik stap dus maar af. Een ritje heen- en weer over de Ponte della Liberta bij duisternis heeft niet veel zin.
In het station van Mestre zit een vrij goede food court, ik vind er alles wat ik nodig heb qua avondeten.
Mijn volgende trein heeft weliswaar een restauratierijtuig maar ik wil niet enkel daarop rekenen.
Mijn ticket voor het vervolg :
De reis gaat dus verder met Thello :
Gang van mijn slaaprijtuig.
Het feit dat er op deze doordeweekse maandag 3 slaaprijtuigen meerijden stemt me hoopvol, de nachttrein is dan wel bijna... maar toch nog niet helemaal dood in West-Europa...
Mijn compartiment. Erg netjes...
Ik apprecieer het ook als een slaapwagencompartiment nog in dagstelling staat als ik instap. Al te dikwijls staat een compartiment bij het opstappen al in nachtstelling ook al is het vertrek in de vroege avond.
Heel wat welkomstartikelen liggen op me te wachten
Het klaarleggen van het lakenpakket in deze vacuumverpakking geeft enige zekerheid qua hygiëne.
Maar er wordt wel heel wat plastiek voor gebruikt. Ik heb er dus gemengde gevoelens bij...
Erg jammer dat slaapwagenreizigers niet de mogelijkheid hebben om hun slaapcompartiment langs buiten af te sluiten.
Het zou nochtans ideaal zijn om de tijd tussen Venezia en Milano in het restauratierijtuig door te kunnen brengen.
Maar er zijn nog vrij frequent haltes tussen Venezia en Milano en het begeleidend personeel heeft meerdere rijtuigen te beheren ; ik vind het oprecht te riskant om mijn compartiment zolang onbeheerd te laten.
Een optie is om aan een begeleider te vragen het compartiment af te sluiten tijdens je afwezigheid. Maar helaas heeft hij daarvoor enkel zijn vierkantsleutel en zo'n sleutel hebben treindieven natuurlijk ook.
In andere rijtuigen zag ik wel enkele compartimentdeuren die zoals in een hotel met contactless kaartjes geopend werden. Mogelijk zijn dit de Deluxe-compartimenten ?
Behalve het restaurant is er ook een bistro-gedeelte waar je eten en drank kan aankopen om mee te nemen naar je compartiment.
Geen resto voor mij dus, ik blijf "thuis"...
En dat is ook goed... Ik kan erg genieten van het rustgevend gevoel van een treinreis 's avonds in een verduisterd compartiment.
Vertrek uit Verona Porta Nuova : www.youtube.com/watch?v=RWYG0Q07yfY
Kort na Milano vraag ik de begeleider om mijn bed open te maken en ga ik erbij liggen.
Sinds enkele maanden rijdt Thello niet meer langs de Simplon-tunnel en Zwitserland maar wel via de Fréjus-tunnel en Modane. Dit is een veel robuustere route als het erom gaat gedurende de nacht vertragingen weg te werken. De (legendarische) vertragingsstatistieken van Thello worden er erg positief door beïnvloed.
Op het eerste zicht had men dankzij deze wijziging Torino (toch de vierde grootste stad van Italië) kunnen toevoegen aan de bediening van deze trein. Anderzijds moet ik toegeven dat het aankomstuur in de richting Frankrijk -> Italië heel erg vroeg zou liggen. Bovendien geeft het niet bedienen van Torino aan Thello de nodige flexibiliteit om bij eventuele problemen op de Fréjusroute terug te vallen op de route via Zwitserland.
Als men in Frankrijk ooit het nachttreinnetwerk weer uitbouwt en de "bitranche" nachttrein van Parijs naar Bourg St Maurice/St Gervais weer invoert kunnen ze misschien een derde "tranche" overwegen naar Modane en Torino ? (dromen mag...)
Tussen Novara en de Fréjustunnel lig ik al goed te soezen maar in Modane word ik weer wakker. Ik maak nog een groot deel van de afdaling richting Chambéry mee, het regelmatige bijremmen van de trein is er goed voelbaar. Van onder mijn warm deken geniet ik van het staren naar het nachtelijke sneeuwlandschap dat voorbijschuift.
Dinsdag 11/03/2019
*
Ik heb de rest van de nacht geslapen als een roos en heb niets gemerkt van onze halte in Dijon. Pas rond 08u30, ergens tussen Laroche-Migennes en Sens, word ik wakker. Ik heb geen zin om me haastig klaar en toonbaar te maken om in de restauratiewagen mijn ontbijt te gaan halen... en blijf gewoon nog wat liggen.
Voor het raam schuift nog het laatste stukje Bourgogne voorbij. We rijden prima op tijd.
En eveneens perfect op tijd bereiken we het Gare de Lyon in Parijs.
Twee "dedicated" Thello-locs hebben de trein naar hier gebracht.
Eén van de twee is reeds losgekoppeld en zal via het naastliggend spoor naar de voorkant van de trein gaan om hem naar het vormingsstation te trekken. Ik vermoed dat dit goedkoper is dan gebruik maken van de rangeerdiensten van SNCF (?)
Om in Paris Nord te geraken moet ik even zelf aan de knoppen gaan zitten... (RATP métro ligne 14)
Ziezo, we zijn er al.
Mijn ticket voor de terugkeer naar 't vaderland...
Mijn Thalys naar Brussel
Iedereen moet door metaaldetectiepoortjes die onophoudelijk piepen maar niemand wordt gestopt.
Ik begrijp niet veel van dit soort veiligheidsmaatregelen.
Helemaal onschadelijk voor de gezondheid zijn dit soort poortjes niet...
Waarom laat men mij er dan nodeloos doorlopen ?
Aangekomen in Brussel-Zuid
En om in schoonheid af te sluiten is er nog de Desiro naar Mechelen
Tot zover dit verslag. Dank voor uw aandacht !
Enne... toegegeven... met het vliegtuig zou het allemaal veel makkelijker en sneller gaan
Laatst gewijzigd door Portbou op 06 apr 2019, 00:09, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
Hoi,
Portbou,
Bedankt voor je mooi verslag!! Ik vind het altijd leuk om zulke verslagen te lezen en te bekijken.
Lukas
Portbou,
Bedankt voor je mooi verslag!! Ik vind het altijd leuk om zulke verslagen te lezen en te bekijken.
Lukas
Leve HLR 73,74 EN 82!!
Leve de M6 rijtuigen!!
De TRAXX is de MAX !!
LEVE HLD 62+63 En de HLD 52,53 EN 54!!
LEVE DE DESIRO!!
Leve de M6 rijtuigen!!
De TRAXX is de MAX !!
LEVE HLD 62+63 En de HLD 52,53 EN 54!!
LEVE DE DESIRO!!
Re: Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
Leuk verslag en ik kan me helemaal vinden in al je opmerkingen. Ik hou ook van nachtcoupé's die niet al om 7u in nachtstemming zijn, hoop ook op afsluitbare coupé's (zeker wanneer de moeite gedaan wordt een bar/restorijtuig mee te sleuren), ben al uitgestapt omdat het donker werd... De keuken In de Thello is overigens behoorlijk. Mijn coupégenoot bleef, dus kon ik wel eens afzakken, januari ll. Toen reed die wel nog via Zwitserland, trouwens. Geen grenscontroles?
Re: Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
Het is de begeleider van mijn rijtuig die me zei dat er sinds december altijd via Modane gereden wordt en dat dat een heel goed effect heeft op de vertragingsstatistieken.Toen reed die wel nog via Zwitserland, trouwens. Geen grenscontroles?
Maar uit trains-en-voyage en andere bronnen blijkt dat er toch ook nog via Zwitserland gereden wordt, een vaste regel heb ik nog nergens gevonden.
Ik heb niets van grenscontroles gemerkt neen. Mijn identiteitskaart heb ik niet moeten afgeven en ik heb ook geen nachtelijk bezoek gekregen.
Alle reizigers op Thello hebben biljetten op naam (https://www.thello.com/it/venezia-parigi/formalita/).
Ik vermoed dat de douaniers in Modane (of Brig of Vallorbe of...) de passagierslijsten op voorhand inkijken en slechts enkele gerichte controles uitvoeren (?)
Re: Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
Heeft Frankrijk dan al de PNR-wetgeving doorgevoerd waar de heer Hesp ook van droomt? Thello zal die gegevens zeker niet zonder wettelijke basis afgeven.Portbou schreef: ↑06 apr 2019, 14:42 Alle reizigers op Thello hebben biljetten op naam (https://www.thello.com/it/venezia-parigi/formalita/).
Ik vermoed dat de douaniers in Modane (of Brig of Vallorbe of...) de passagierslijsten op voorhand inkijken en slechts enkele gerichte controles uitvoeren (?)
Groetjes,
Rian
Re: Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
Geen idee.rvdborgt schreef: ↑06 apr 2019, 15:18Heeft Frankrijk dan al de PNR-wetgeving doorgevoerd waar de heer Hesp ook van droomt? Thello zal die gegevens zeker niet zonder wettelijke basis afgeven.Portbou schreef: ↑06 apr 2019, 14:42 Alle reizigers op Thello hebben biljetten op naam (https://www.thello.com/it/venezia-parigi/formalita/).
Ik vermoed dat de douaniers in Modane (of Brig of Vallorbe of...) de passagierslijsten op voorhand inkijken en slechts enkele gerichte controles uitvoeren (?)
Maar wat bedoelt Thello anders met "improve quality of identity controls" ?
thello schreef: Information: Paris-Venice train tickets become nominative.
From the 3rd of February 2018, to improve the quality of identity controls at borders, the Thello night train tickets will be nominative.
Re: Ter zee en te land, niet door de lucht : Van Lastovo naar Mechelen.
Bedankt voor de info. Dat klinkt inderdaad naar een verplichting (van de Fransen, de Italianen of allebei) om die gegevens te verzamelen.Portbou schreef: ↑06 apr 2019, 15:33Geen idee.
Maar wat bedoelt Thello anders met "improve quality of identity controls" ?thello schreef: Information: Paris-Venice train tickets become nominative.
From the 3rd of February 2018, to improve the quality of identity controls at borders, the Thello night train tickets will be nominative.
Groetjes,
Rian
Laatst gewijzigd door rvdborgt op 06 apr 2019, 19:00, 1 keer totaal gewijzigd.