Reuel schreef: ↑20 mar 2025, 11:41
Ik heb best wel begrip voor de grieven van het spoorpersoneel, en het lijkt me absoluut frustrerend als je tegen een muur (regering /directie) moet praten die totaal niet responsief is. Deze regering is ideologisch geconstipeerd: alles wat nog maar ruikt naar goede publieke dienstverlening of financiering, sociale zekerheid, werkbaar werk... is verdacht en moet platbespaard worden, terwijl er bij veel diensten al amper middelen zijn om het werk naar behoren uit te voeren.
Ik vermoed dat er met de meeste vakbonden wel te klappen valt om een compromis te bereiken, maar het gesprek begint met gehoord te worden.
Dat je dan acties voert om gehoord te worden, snap ik absoluut. Ik ben ook met volle overtuiging mee gaan betogen enkele weken geleden, zelfs een weloverwogen staking heeft daarin zijn plek mijn inziens, als piek van de actie.
Maar de aanpak nu werkt duidelijk niet. Integendeel, de regeringspartijen framen dit héél erg gemakkelijk om de mensen aan hun kant te krijgen.
Maar dat je altijd en overdreven vaak naar het stakingswapen moet grijpen, snap ik veel minder. Dat dit dan nog eens in zeer verspreide slagorde gebeurt om de hinder te maximaliseren, dan verdwijnt alle publieke steun als sneeuw voor de zon.
Probeer eens nieuwe zaken uit, hier enkele suggesties en wat inspiratie: stuur vakbondsdélégués uit en laat ze vlammende speeches geven via de intercom op een volle spitstreinen overal te lande om hun standpunten en getuigenissen aan de reizigers te declameren. Verkleed u als hoogbejaarde (zoals veel scholen deden een paar maand geleden) en doe je ticketronde met vakbondsflyers in de hand en kruip met veel show en moeite de treinen in en uit en laat u intussen duchtig fotograferen zodat het op de (sociale) media raakt. Die smullen van dergelijke beelden.
Doe een klaxonneeractie op stukken spoorlijn dicht bij de woonst/kabinetten/kantoren van parlementsleden, regering of directie om geluidsoverlast te veroorzaken zodat omwonenden die beginnen aanspreken om de geluidsoverlast te stoppen. Geef een fluitconcert als er directie of parlementsleden in het station/de trein bevinden. Laat alle treinen een minuutje stoppen, houd een minuut stilte en geef daarna je standpunten weer via de intercom, als stil verzit tegen het afbreken van de sociale rechten en verworvenheden.
Als het wat heftiger mag zijn: rijd eens een uur aan de helft van de snelheid in de spits om de dienstregeling in de soep te laten draaien, vervelend, maar zo raakt iedereen nog wel (te laat) op zijn bestemming. Parkeer voor mijn part eens een paar treinen op een beweegbare brug, een paar belangrijke overwegen bij bedrijventerreinen of wissels richting goederenemplacement of haven om de economie te schaden. Met als doel de werkgevers (die wel het oor hebben van de regering) tegen de regering te laten zeggen "Doe eens niet zo onnozel, en ga aan tafel zitten om een compromis uit te werken met de bonden, waar de meesten wel mee kunnen leven".
Ik vermoed dat zo'n acties op véél meer sympathie gaan rekenen dan deze stakingen die enkel en alleen de reiziger treffen.