Ook in fonts mag er een diversiteit zijn. Het veralgemeend gebruik van Helvetica-klonen leidt tot een "Gleichschaltung", overigens nog een typisch nazi-begrip.
Fonts kunnen een nationaal en onderscheidend karakter hebben. De Londense metro heeft dit goed begrepen: sinds 1916 gebruiken ze het unieke Johnston-font (onder andere te herkennen aan de vierkante puntjes op de i).
De hiermee verwante Gill Sans is nog zeer populair vandaag en werd ook gebruikt door de Britse spoorwegen tot deze in de jaren 1960 (niet toevallig de periode van de grote inkrimping van het spoorwegnet) vervangen werd door een Helvetica-kloon.
Ook de NMBS had een eigen font vergelijkbaar met de Amerikaanse "Railroad Roman". Tot voor een tiental jaar waren er nog enkele stationsnaamborden in dit font, voornamelijk op lijn 161, 162 en 165. Hier en daar is er nog eentje over, zoals hier op de zijgevel van het oude station van Halanzy:

Het nieuwe type borden zoals dit voorbeeld in Antwerpen-Centraal zien er maar banaal uit:

De verlichte borden, met eveneens een eigen font, worden gelukkig nog steeds geplaatst:
