Voilà, daar ging het om in dit type van treinen, de charme van het treinreizen.Dieselfreak schreef:Inderdaad, ze hadden de beste verwarming ooit. En dan die zwakke verlichting. De meesten zullen dat eerder een last dan een lust gevonden hebben, maar ik vond dat heerlijk gezellig 's avonds. Op 5 december 2012 maakte ik één van mijn leukste ritten in een roodje. Ik was in Aken, het was na 16 uur en het begon te sneeuwen. Ik stapte op het roodje naar Luik. Het daglicht taande, maar door de sneeuw lichtte het landschap op. Buiten ijskoud en wit, binnen heerlijk warm en gedempt licht, zachte rode zetels van de eerste klasse. Vanuit de kleine ex-rokersafdeling keek ik naar de voorbijschuivende witte landschappen.HLE 2302 schreef:Mijn beste herinnering eraan is ongetwijfeld de fantastische verwarming in de winter, koud had je zeker niet.Kan het nog knusser?
Een beetje dat nonchalante van het 'niet perfecte'. Net deze vorm van romantiek verdwijnt in onze tijden. Alles moet helder en clean ogen. Ik voel me niet thuis in een treinstel dat dezelfde sfeer heeft als een operatiekamer.
We moeten wel beseffen dat deze serie klassieke stellen wel degelijk opgereden was en vernieuwing van het materieel een noodzaak. Alleen is het een zoveelste keuze om de charme en creativiteit geen plaats meer te geven in het moderne leven. En dat is jammer, doodjammer...