Twee doden bij treinongeluk in Terhulpen
Het gebruik van een draagbare radio voor een schildwacht lijkt mij toch niet 100 % betrouwbaar. Ik herinner mij nog dat vroeger de schildwachten beschikten over een claxon die gevoed werd door een pomp, en zij moesten daarenboven nog over één of twee toeters beschikken + hun rode vlag en klapper.
Bestaat dergelijke procedure nog ?
Als er destijds niet onmiddellijk gereageerd werd op de claxon van de schildwacht, kon (moest) hij zijn rode vlag tonen à de aankomende trein.
Bestaat dergelijke procedure nog ?
Als er destijds niet onmiddellijk gereageerd werd op de claxon van de schildwacht, kon (moest) hij zijn rode vlag tonen à de aankomende trein.
de radio is een aanvullend middel, voor elke werf in hoofdspoor bij normaal verkeer staan er 2 schildwachten, een eerste een serieus eind voor de werf, de tweede ter hoogte van de werf, de eerste schildwacht spreekt met de tweede via radio, de tweede waarschuwd de werker(s). deze laatste heeft zeker nog de luchthoorn (al dan niet via voetpomp of soort gasbus = gelijk op de voetbal), rode vlag en klapper zijn ook steeds voorzien.
GSM-R is ook bedoeld voor stationspersoneel, in draagbare versie.Dietrich schreef:GSM-R is enkel voor TB's zeker, niet voor de arbeiders van Infrabel...?
Wat mij verbaast, is dat een falende techniek zo'n tragisch ongeval MAG veroorzaken (er van uitgaande dat idd de oorzaak bij de radiocommunicatie ligt...) Zoiets zou nooit mogen gebeuren. Je mag nooit vertrouwen op elektronica om in zo'n situaties de veiligheid van je collega's te verzekeren.
Ik zie regelmatig spoorarbeiders met een soort claxon (zoals bij hevige voetbalsupporters) rondlopen op het terrein. Was dit hier niet voorhanden? Zat de wind verkeerd waardoor het geluid werd weggeblazen?
Om een voorbeeld te geven van hoe belangrijk veiligheid op het spoor is. Dit voorjaar kon ik de veiligheid bestuderen van spoorarbeiders bij de metrodienst van de Brusselse MIVB. Hét primaire waarschuwingsmiddel waarmee in beide rijrichtingen de "uitkijkman" (één uitkijk die één rijrichting bekijkt en zijn collega's waarschuwt) was een dom maar zeer effectief fluitje.
Omdat er werd vastgesteld dat in één op de zoveel duizend gevallen het bolletje dat in zo'n fluitje zit, kan blokkeren waardoor er geen toon kan schellen, werden er fluitjes aangekocht die werken zonder bolletje. Het risico zo klein mogelijk maken.
Leer antwoorden op mijn vraag, Steven.Steven schreef:leer lezen mensen, ik schreef al eerder dat die klaksons, toeters of hoe je ze ook noemen wil altijd aanwezig zijn, ze hebben twee vormen, met voetpomp of perslucht in spuitbus= zoals de voetbal

Ben je zeker dat die aanwezig waren want "altijd aanwezig", daar durf ik geen geld op verwedden. Opnieuw, misschien zat de wind verkeerd?
Ook nog: als die zaken aanwezig waren, hoe kan dan de oorzaak bij een defecte walkie liggen?
Inderdaad, bij elke veiligheidsoefening bij ons in het bedrijf (HAZOP) gaat men ervan uit dat EEN ding stuk mag gaan, toch moet het veilig blijven...Jeroen schreef:Je kan pas zaken bijleren door alles in twijfel te trekken! Uitgaan dat er wel iets zus en zo zal gebeurd zijn, daar leer je niets mee bij....Bartjedj schreef:Waarom altijd zaken in twijfel trekken? Het helpt ons niets verder.
Ik ben al twee maal aanwezig geweest op een débriefing bij een groot chemisch bedrijf (Seveso) naar aanleiding van een spoorwegincident, en ik kan alleen maar bevestigen dat men daar op dezelfde manier reageert als wat dentheo op het forum zet.
Ik vrees dat in deze omstandigheden de reglementen en procedures weer uit de kast zullen gehaald worden.
Ik vrees dat in deze omstandigheden de reglementen en procedures weer uit de kast zullen gehaald worden.
Zoals de meeste rampen zal ook dit spijtig ongeval wel te wijten zijn aan een samenloop van heel wat omstandigheden en niet aan één bepaalde oorzaak.
En zoals de heer Petit al zei in het tv-nieuws, laat ons de resultaten afwachten van het onderzoek van het parket en geen voorbarige conclusies trekken.
Ook voor de 2 schildwachten (en de TB) moeten het zeer moeilijke tijden zijn.
En zoals de heer Petit al zei in het tv-nieuws, laat ons de resultaten afwachten van het onderzoek van het parket en geen voorbarige conclusies trekken.
Ook voor de 2 schildwachten (en de TB) moeten het zeer moeilijke tijden zijn.
-
- Berichten: 2706
- Lid geworden op: 03 sep 2007, 16:15
- Locatie: Calais (France)
Geachte ,Steven schreef:de radio is een aanvullend middel, voor elke werf in hoofdspoor bij normaal verkeer staan er 2 schildwachten, een eerste een serieus eind voor de werf, de tweede ter hoogte van de werf, de eerste schildwacht spreekt met de tweede via radio, de tweede waarschuwd de werker(s). deze laatste heeft zeker nog de luchthoorn (al dan niet via voetpomp of soort gasbus = gelijk op de voetbal), rode vlag en klapper zijn ook steeds voorzien.
Met de mensen die overleden zijn,de treinbestuurder, en hij die er waarschijnlijk de oorzaak van is ,en heeft moeten werken met de middelen en gewoonten van het bedrijf denk ik het volgende;
Ik permiteer mij mij om te zeggen dat U er lichtjes naast zit en weinig kennis hebt van elementaire werkplek beveiliging.
Het aantal schildwachten hangt af van de referentiesnelheid (de afstand tussen hen zelf)van de lijn,het profiel(bochtig?,zichtbaarheid), inplanting van wissels en of het ja of niet een banaal spoor is. Dus ga je al gauw op een banaal spoor met MINSTENS 4 schildwachten zitten (2 voor iedere aanrij mogelijkheid) voor 1 enkele wekplekbeveiliging.een schildwacht ter hoogte van de werf heeft geen enkel nut voor de veiligheid...In ALLE gevallen wordt een sonore vewittiging bevestigt met armopsteking van de betrokken personen zoniet is er een reden om een noodremming te vragen (rode vlag wapperen) of een noodremming uit te voeren. Dit zijn gewoon elementaire spoorwegprincipes van niet twijfelen maar doen. Het basisequipment is altijd een hoorn aangedreven door een voetpomp(confort) en 1 gewone "nood" blaashoorn(in sommige gevallen + een fluitje om totale veiligheid te garanderen) ,en ik denk zelfs kortsluitkabels+ rode vlag met 3 klappers.Dat het in de werkelijkheid iets anders is , is een jammerlijk algemeen gekend gegeven.
De informatie van nighttrain is inderdaad correct. De laatste zin in de tekst is opmerkelijk, doch in sommige gevallen, spijtig genoeg, de realiteit.
" Dat het in de werkelijkheid iets anders is , is een jammerlijk algemeen gekend gegeven".
Ik denk dan telkens terug aan de film over de privatisering in G.B., werkdruk, opleiding, tegengestelde economische belangen.
Spijtig genoeg brengen wij daarmee de twee overleden arbeiders niet tot leven. Ik hoop dan ook dat de families van de slachtoffers en de medewerkers (tb, en anderen) die het ongeval hebben meegemaakt een degelijke begeleiding krijgen.
" Dat het in de werkelijkheid iets anders is , is een jammerlijk algemeen gekend gegeven".
Ik denk dan telkens terug aan de film over de privatisering in G.B., werkdruk, opleiding, tegengestelde economische belangen.
Spijtig genoeg brengen wij daarmee de twee overleden arbeiders niet tot leven. Ik hoop dan ook dat de families van de slachtoffers en de medewerkers (tb, en anderen) die het ongeval hebben meegemaakt een degelijke begeleiding krijgen.
nighttrain, als treinbestuurder geef ik weer hoe ik zo een werf gemiddeld tegenkom, vanuit het standpunt van treinbestuurder kom ik een werf van gelijke aard altijd twee schildwachten tegen. als ik zeg bedoel ik idd verspreid volgens de snelheid, da er langs de andere kant van die werf ook nog schildwachten staan doet vanuit het standpunt van een treinbestuurder weinig uit aangezien 1 trein maar van 1 kant tegelijk kan komen.
dus ik ken de procedures die dat personeel moet geven ook wel en ik weet best hoe ik daar zelf op reageer indien ik niet het gewenste effect zie bij het personeel dat aanwezig is. aangezien ik zelf al een aanrijding gehad heb (weliswaar met een prive persoon) weet ik hoe het moet voelen voor die bestuurder. als ik het personeel ter plaatse geen arm zie opsteken (ik klaksoneer altijd ruimschoot op tijd) dan hebben ze weinig keuze reageren of doof worden. zelfs als er personeel op ruime afstand (ik op normaal spoor, personeel aan de kant bij het tegenspoor) staan zal ik nog steeds een klaksontoon geven en moeten ze voor mij reageren. voor het geval er daar toch eentje het impulsieve idee zou krijgen om over te steken.
dus ik ken de procedures die dat personeel moet geven ook wel en ik weet best hoe ik daar zelf op reageer indien ik niet het gewenste effect zie bij het personeel dat aanwezig is. aangezien ik zelf al een aanrijding gehad heb (weliswaar met een prive persoon) weet ik hoe het moet voelen voor die bestuurder. als ik het personeel ter plaatse geen arm zie opsteken (ik klaksoneer altijd ruimschoot op tijd) dan hebben ze weinig keuze reageren of doof worden. zelfs als er personeel op ruime afstand (ik op normaal spoor, personeel aan de kant bij het tegenspoor) staan zal ik nog steeds een klaksontoon geven en moeten ze voor mij reageren. voor het geval er daar toch eentje het impulsieve idee zou krijgen om over te steken.