Bij mijn weten nog niet. Het moet dus zijn dat volgens de werkgever de arbeiders nog altijd een serieuze meerwaarde opleveren.overweg13 schreef:En wat is de precieze verhouding tussen het aantal lock-outs en het aantal stakingen? 1 op 100 of zoiets? Bijvoorbeeld, hoe vaak is die lockout al toegepast bij de NMBS, de TECs, De Lijn?
Of dat de werkgevers minder onbesuisd met hun "wapen" zwaaien dan sommige werknemers...Jeroen schreef:Bij mijn weten nog niet. Het moet dus zijn dat volgens de werkgever de arbeiders nog altijd een serieuze meerwaarde opleveren.overweg13 schreef:En wat is de precieze verhouding tussen het aantal lock-outs en het aantal stakingen? 1 op 100 of zoiets? Bijvoorbeeld, hoe vaak is die lockout al toegepast bij de NMBS, de TECs, De Lijn?
Om je eigen argument aan te halen: in de 19de eeuw was het gebrek aan algemeen stemrecht deel van de spelregels. Moest men er zich toen ook zomaar bij neerleggen?K V B schreef:Dat zijn de spelregels. Als de meerderheid van de werknemers een nieuw CAO aanvaardt dan zal je je daar bij moeten neerleggen. Of een andere job zoeken.Jeroen schreef:En waarom zou je je daar moeten bij neerleggen?K V B schreef:Als de vakbonden een nieuwe CAO verhandelen met je werkgever, dan zal je je daar toch ook moeten bij neerleggen, zelfs al ben je het er persoonlijk niet mee eens?
Nee, het is ook hier wel degelijk wat je zegt: een wapen, dat hier gebruikt wordt om in het wilde weg te schieten, en daarbij alleen maar onschuldige slachtoffers maakt. Ik vraag me af hoe de gesyndiceerden zouden reageren als we op de dag van hun grote betoging de extratreinen naar Brussel zouden saboteren of als we de sporen zouden bezetten in Leuven, Mechelen, Denderleeuw, Gent, Halle, Braine-l'Alleud... Sporen bezetten lijkt toch straffeloos te kunnen gebeuren dezer dagen. Het enige wat de reizigersverenigingen niet hebben zijn klappers, maar met wat zoeken moet daar zeker aan te komen zijn.nahoj schreef:
Staking is een wapen: het wordt aangewend zonder wederzijds akkoord, en brengt de tegenpartij schade toe. En het gebruik van een wapen is wat mij betreft geen onvoorwaardelijk recht, maar een laatste redmiddel, net zoals een vuurwapen. Je gebruikt het als het moet. En dat valt in bepaalde uitzonderlijke omstandigheden goed te praten.
In de huidige context zou ik de wilde spoorstakingen eerder catalogeren onder "slechte strategie".
Om je eigen argument aan te halen: in de 19de eeuw was het gebrek aan algemeen stemrecht deel van de spelregels. Moest men er zich toen ook zomaar bij neerleggen?[/quote]nahoj schreef: Dat zijn de spelregels. Als de meerderheid van de werknemers een nieuw CAO aanvaardt dan zal je je daar bij moeten neerleggen. Of een andere job zoeken.
Maar een staking betekent: Thuis blijven. Of betogen.Staking is een wapen: het wordt aangewend zonder wederzijds akkoord, en brengt de tegenpartij schade toe. En het gebruik van een wapen is wat mij betreft geen onvoorwaardelijk recht, maar een laatste redmiddel, net zoals een vuurwapen. Je gebruikt het als het moet. En dat valt in bepaalde uitzonderlijke omstandigheden goed te praten.
Mischien moet electrabel maar gewoon op die dag de stroomlevering aan de NMBS "staken"...overweg13 schreef: Nee, het is ook hier wel degelijk wat je zegt: een wapen, dat hier gebruikt wordt om in het wilde weg te schieten, en daarbij alleen maar onschuldige slachtoffers maakt. Ik vraag me af hoe de gesyndiceerden zouden reageren als we op de dag van hun grote betoging de extratreinen naar Brussel zouden saboteren ...
Het begrip sabotage is vaag. De ene zal zeggen dat het moedwillig afstellen van je loc bij 1 of andere kleine halte bij het begin van een staking dat je daardoor de werkwilligen saboteert. De andere zal argumenteren dat je gewoon tot het volgende veilige punt bent gereden alvorens het werk neer te leggen, net zoals bij de meeste fabrieksstakingen ook eerst de machines in een veilige stand worden gezet en niet gewoon worden verlaten. Ook bij 'betogen' zijn er gradaties, waar er zonder twijfel ook voorbeelden te vinden zullen zijn die zelfs jij als acceptabel zou kunnen bestempelen en waar er de facto werkwilligen of directie zich geïntimideerd zullen voelen en misschien toch maar liever niet komen (denk aan piketacties, of het fotogeniek blokkeren van de hoofdingang). Ook de lock-in van management of verantwoordelijken kent varianten: dat geval met die ETCS-rit kan je ook als een beperkte vorm daarvan zien. In zo'n 'rechtsstaat' is het niet ongebruikelijk dat er geoordeeld wordt naar de situatie.K V B schreef: Maar een staking betekent: Thuis blijven. Of betogen.
Maar sabotage is niet geoorloofd. De directie gijzelen evenmin. Dat zoets kan, dat is voor een rechtstaat onbegrijpelijk.
Niets gemerkt van de Duitse Lokführerstreiks een dikke week terug, geen EC of ICE met vertraging? Daar zijn onder andere door stakenden treinen op strategische punten stilgezet. Kan je 'allemaal beruchte sociale kerkhoven' verder verklaren? Noorwegen heeft zoveel gas- en oliebaten die niet zoals in Schotland richting een hoop bankiers aan de andere kant van het land vloeien. Finland had als de facto 16e USSR-land inderdaad serieuze problemen in de jaren '90 (en nu is het weer vervelend met die boycot). Zweden had 20 jaar geleden een gespatte huizenbel. Maar beiden zijn geen sociale kerkhoven. Hoewel in bijvoorbeeld Finland wordt neergekeken op deeltijds werk, wordt er meestal niet moeilijk gedaan over lange proefperiodes en contracten die beperkt zijn in tijd 'want als het misgaat, heb je gewoon recht op een riante werkloosheidsuitkering.' Duitsland, daar gaat het wel degelijk slechter aan toe. Hartz IV, platteland, zo'n beetje heel Oost-Duitsland, oudersarmoede, alleenstaanden, mini-jobs. Veel precariteit en bijna-armoede. En verder, qua verstoren van treindiensten in Duitsland: kijk eens naar de jaarlijkse atoomafvalprotesten. De trein kan bijna steeds zonder problemen rijden in Frankrijk, tot die in Duitsland komt. Vraag ook eens aan die atoomactivisten door wie ze liever opgepakt worden.Ik kan je verzekeren dat zou in Zwitserland een groep spoormannen een station blokkeren dat ze gewoon wegens "verhindering van de treindienst" een paar maanden de bak in vliegen. Met het moedwillig verstoren van de treindienst wordt er niet gelachen. In Duitsland of de Scandinavische landen (allemaal beruchte sociale kerkhoven) zou dat ook zo zijn.
België is een geval apart, met veel grotere vakbondsledenaantallen en de werkloosheidsuitkeringen. Nogmaals: verklaar je nader m.b.t. de Scandinavische landen, volgens mij gaat het er verre van slecht, zelfs voor treinschoonmaakpersoneel en andere minder gewaardeerde klussen. Maar misschien is mijn beeld vertekend. In Duitsland is het sociale vangnet en de maatschappelijke acceptatie van stakingen ook veel kleiner dan in Frankrijk en België. Ik zie wél een heel groot verschil in pakweg de krantencommentaren: er worden in Duitsland zowel gestrande reizigers geïnterviewd die focussen op hun eigen leed als dat er aan het woord komen die begrip hebben voor de stakenden. Dat laatste zie ik nauwelijks of niet in België.Waarom is het dat in landen als Frankrijk en Belgiê tot 100 (!) keer meer gestaakt wordt dan in bijvoorbeeld Duitsland of de Scandinavische landen?
Ook niet bij lokale stakingen of grensoverschrijdend verkeer? En hoe is het met de sociale vrede: is de gemiddelde Zwitserse cheminot ronduit gefrustreerd met het hogere management? Tevreden met de eigen werkomstandigheden? Kunnen ze 1 van de 2 jaar vakantie nemen wanneer ze dat graag willen? Je moet je niet alleen blindstaren op de regelgeving rond stakingen, maar ook naar de context kijken.Om maar even een vergelijking te maken: De laatste nationale staking in Zwitserland vond in 1918 plaats, sindsdien heeft er nooit meer een trein wegens een vakbondsactie stilgestaan.
Intermezzo: hoe goed werken lockouts bij vervelende leerlingen die de klas worden uitgestuurd?overweg13 schreef:En wat is de precieze verhouding tussen het aantal lock-outs en het aantal stakingen? 1 op 100 of zoiets? Bijvoorbeeld, hoe vaak is die lockout al toegepast bij de NMBS, de TECs, De Lijn?Jeroen schreef: Precies. En het behoort tot diezelfde spelregels dat men het werk kan neerleggen zodat van uit de zijde van de werknemers druk op de werkgever wordt gelegd. De keerzijde van die medaille is de lock-out die dan weer de werkgever kan toepassen.
Ik heb daar geen ervaring mee: ik zette die leerlingen altijd binnen oogbereik op de gang en maakte er - zoals altijd - een spelletje van. Als de prefect niet door de gang kwam, dan kwamen ze ongeschonden uit het conflict; als die wel door de gang kwam, dan mochten ze gegarandeerd mee met hem. Een soort Russische roulette, kom. Leerlingen zo maar wegsturen kan trouwens niet: je blijft verantwoordelijk voor alle leerlingen.kika schreef: Intermezzo: hoe goed werken lockouts bij vervelende leerlingen die de klas worden uitgestuurd?
Ik ken de precieze Duitse toestand noch regels. Ik weet niet of ze dan ook daadwerkelijk achtergelaten worden, dan wel dat de TB blijft zitten. Wat doe je trouwens als je duidelijk over je uren gaat zitten, zo qua veiligheid? Een korte zoektocht leert me dat in 2007 de regels zo waren dat een Duitse TB tot de volgende halte moet rijden en niet in vrije baan mag beginnen met zijn staking, tenminste bij passagierstreinen, over goederen vond ik niet zo 123 iets. Ter illustratie over de gevolgen van dit verschil in regels/actiemiddel: "Am Bahnhof in Siegburg fuhren die Züge gegen 18.30 Uhr in alle Richtungen. In Richtung Köln war allerdings schon in Troisdorf die Fahrt zu Ende, laut Durchsage waren die Gleise durch Güterzüge versperrt." Of: 'Schon seit Mittwochmorgen gilt in ganz Deutschland ein Notfallplan. Ziel der Deutschen Bahn sei, am Donnerstagmorgen wieder überall pünktlich unterwegs zu sein, damit Pendler rechtzeitig zur Arbeit und Schüler zur Schule kämen, sagte ein Sprecher. Daher blieben viele Züge in ihren Startbahnhöfen: So wolle die Bahn verhindern, dass sie auf Zwischenhalten abgestellt werden und die Gleise blockieren - und so ermöglichen, dass die Züge zu Betriebsbeginn dort seien, "wo sie hingehören".' Een soort noodplan dus, om te voorkomen wat ik net schilderde. Nog voorbeelden: http://michael-voss.eu/?p=1310,Steven schreef:Een trein zomaar in een klein station achterlaten = een trein in volle baan achterlaten. Staking of geen staking dat is strafbaar want voorzien in onze regels.
Zucht...K V B schreef: Ik zou zeggen herbekijk mss deze nog ééns? ;
http://www.youtube.com/watch?v=c4ht_cLdWVg
Je kunt even goed zeggen dat de maatregelen van de vorige eerder linkse regeringen wat extremer uitvielen. Of hoeveel extremer kun je gaan als je veel offert op het altaar van de gratispolitiek: openbaar vervoer, water, elektriciteit... Het lijkt toch allemaal wat op zuiver cliëntisme. Daarbij vergeet men dat al deze maatregelen met moeite 15 jaar geleden werden ingevoerd. Hadden we het voordien dan zo slecht? (Uiteraard kunnen de senioren zich niet herinneren dat ze ooit betaald hebben voor OV, want ze gebruikten het toen gewoon niet...)Rétro schreef:[Even serieus, iedereen zijn eigen mening natuurlijk. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Ik zie enkel dat er hier sommige mensen nogal straffe uitspraken doen.'En dan heb ik het zeker niet op u persoonlijk maar in het algemeen' . Men moet niet altijd rond de pot draaien, elk verdedigt zijn standpunt en gedachtegoed en wat hem persoonlijk aanbelangt en best uitkomt. Zo simpel is dat. Dat was vroeger zo, is nu zo en zal altijd zo zijn. Enkel komt dit nu wat duidelijker naar boven aangezien de politieke maatregelen ook iets extremer uitvallen.
Is dat sarcastisch of ernstig bedoeld? Want over Duitsland kunnen we anders wel eens gerust een draadje opstarten....K V B schreef:In Duitsland of de Scandinavische landen (allemaal beruchte sociale kerkhoven) zou dat ook zo zijn.
