Om 20u40 op canvas deze avond. Docureeks waarin Frieda Van Wijkck een trip maakt langs de gelijknamige negentiende-eeuwse private spoorlijn die Wallonië met Vlaanderen verbond.
Vandaag Treignes - Charleroi. Als mijn info juist is gaat het over vier afleveringen in totaal.
Grand Central Belge
Re: Grand Central Belge
Dit gaat ongetwijfeld niet over de spoorlijn als zodanig. De link met het boek (en de daarop gebasserde documentaire) van Pascal Verbeke moet er natuurlijk zijn, maar wordt niet geheel duidelijk uit de berichten die ik vind op internet. Bij wat ik lees op http://www.tv-visie.be/inhoud/belgie/fr ... ing_64713/ valt het mij allereerst op dat de aangekondigde 'ontmoetingen' vrijwel hetzelfde zijn. Zelfs de asielzoekers in het dorpje komen terug, al zullen dat niet dezelfde zijn, en natuurlijk de 'dodenweg'.
Re: Grand Central Belge
'Alles is veel voor wie niets verwacht'. En daar zal u het mee moeten doen...
De link met het boek van Verbeken wordt pas bij de aftiteling duidelijk. Uit de korte omschrijving bij zijn naam kan men afleiden dat hij (mede) betrokken is bij het script van de TV serie. Waar Verbeken zelf betrokken is bij zijn onderwerp, is de "wandelende" Frieda Van Wijck dit duidelijk niet. De enige spontane ontmoeting, een oudere dame die zittend in de deuropening zit en haar om hulp vraagt (te weten het draaien van het telefoonnummer van een familielid en het weggooien van een zakje vuil) wordt niet uitgebuit. Frieda weet kennelijk niet hoe snel ze zich uit de voeten moet maken. De cameraman volstaat met het in beeld brengen van een kort telefoontje over een kachel die aangezet moet worden.
Nee, we worden vergast op geensceneerde ontmoetingen met teksten die enige diepgang missen. Veel herhaling uit het boek (Ik kijk al uit naar de dame met de waakhond in de (ooit?) door drugsgebruikers geteisterde straat in Marchienne-au-Pont (als ze nog leeft)). Van andere door Verbeken rond Charleroi geinterviewde personen weten we al dat die overleden zijn, dus we kunnen hoogtens nog hopen op de verschijning van een paar geesten.
Enige uitleg over het waarom de Grand Central Belge 'gevolgd' wordt had niet misstaan. Ook hier zal men Verbeken ter hand moeten nemen. Waar onze wandelaarster nu naar op zoek is, wordt niet duidelijk. Wat de mensen die aan het woord komen te bieden hebben blijft voor mij een raadsel. De spoorlijn duikt soms op, zonder enige informatie. Nog even snel wordt gemeld dat een deel zich op de bodem van een stuwmeer bevindt, om dan direct over te stappen naar het volgende 'onderwerp': het intermezzo van de wandeling langs 'dodenweg' op de laatste etappe naar Charleroi. Dit was kennelijk een 'must', maar vervult geen enkele rol: 15 seconden beelden van een willekeurige steenweg met voorbij razend verkeer. Zelfs de 'Belgokitch' die Verbeken wel signaleert zien we niet. Evenals Verbeken eindigt deze tocht met een aangeboden lift.
Veel wordt de kijker niet wijzer over dit deel van Belgie. De mogelijkheid om via een voice over tijdens 'wandelbeelden' enige diepgang te bieden - ik denk nu met meewoed terug aan een kundige documentairemaker als Cherry Duyns - wordt niet gegrepen. In plaats daarvan vult men de stilte met 'muzak', die op den duur uitnodigt om het geluid maar helemaal uit te zetten.
Men had dit net zo goed niet hoeven te maken.
De link met het boek van Verbeken wordt pas bij de aftiteling duidelijk. Uit de korte omschrijving bij zijn naam kan men afleiden dat hij (mede) betrokken is bij het script van de TV serie. Waar Verbeken zelf betrokken is bij zijn onderwerp, is de "wandelende" Frieda Van Wijck dit duidelijk niet. De enige spontane ontmoeting, een oudere dame die zittend in de deuropening zit en haar om hulp vraagt (te weten het draaien van het telefoonnummer van een familielid en het weggooien van een zakje vuil) wordt niet uitgebuit. Frieda weet kennelijk niet hoe snel ze zich uit de voeten moet maken. De cameraman volstaat met het in beeld brengen van een kort telefoontje over een kachel die aangezet moet worden.
Nee, we worden vergast op geensceneerde ontmoetingen met teksten die enige diepgang missen. Veel herhaling uit het boek (Ik kijk al uit naar de dame met de waakhond in de (ooit?) door drugsgebruikers geteisterde straat in Marchienne-au-Pont (als ze nog leeft)). Van andere door Verbeken rond Charleroi geinterviewde personen weten we al dat die overleden zijn, dus we kunnen hoogtens nog hopen op de verschijning van een paar geesten.
Enige uitleg over het waarom de Grand Central Belge 'gevolgd' wordt had niet misstaan. Ook hier zal men Verbeken ter hand moeten nemen. Waar onze wandelaarster nu naar op zoek is, wordt niet duidelijk. Wat de mensen die aan het woord komen te bieden hebben blijft voor mij een raadsel. De spoorlijn duikt soms op, zonder enige informatie. Nog even snel wordt gemeld dat een deel zich op de bodem van een stuwmeer bevindt, om dan direct over te stappen naar het volgende 'onderwerp': het intermezzo van de wandeling langs 'dodenweg' op de laatste etappe naar Charleroi. Dit was kennelijk een 'must', maar vervult geen enkele rol: 15 seconden beelden van een willekeurige steenweg met voorbij razend verkeer. Zelfs de 'Belgokitch' die Verbeken wel signaleert zien we niet. Evenals Verbeken eindigt deze tocht met een aangeboden lift.
Veel wordt de kijker niet wijzer over dit deel van Belgie. De mogelijkheid om via een voice over tijdens 'wandelbeelden' enige diepgang te bieden - ik denk nu met meewoed terug aan een kundige documentairemaker als Cherry Duyns - wordt niet gegrepen. In plaats daarvan vult men de stilte met 'muzak', die op den duur uitnodigt om het geluid maar helemaal uit te zetten.
Men had dit net zo goed niet hoeven te maken.