wo 19.08.2009 (Magritte Museum)

[Molenbruch Y.]

Dag,

Vandaag staat er een culturele uitstap op het programma: we dompelen onszelf onder in de wereld van het surrealisme. Sinds deze zomer loopt er in het gebouw van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in hartje Brussel namelijk een tentoonstelling die ruim 200 werken van René Magritte verenigd heeft. Veelal gaat het om schilderijen van alledaagse voorwerpen, die hij in een ongewone, symbolische context plaatst. Deze drang naar het buitenwerkelijke, die ontstond in de jaren ’20, werd verklaard door de tijdsgeest: een diepe teleurstelling in het rationalisme, met vooral de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog nog vers in het geheugen gegrift. De stroming, die eigenlijk haar oorsprong vond in de literatuur en sterk geïnspireerd is door Sigmund Freuds visie op het onderbewustzijn, wilde als het ware een revolte ontketenen tegen de ideeën van het verleden. De expositie geeft, zowel qua chronologie als in hoeveelheid, een erg compleet beeld van Magrittes oeuvre, en dus treffen we ook tekeningen, brieven, partituren, foto’s en zelfs films aan die door de grootmeester persoonlijk gemaakt zijn. Dit is ’s werelds grootste aan één kunstenaar geweide verzameling, grotendeels bekomen door legaten en schenkingen. Dat het surrealisme nog lang niet begraven en vergeten is, bewijst de massale aandacht van het grote, gevarieerde publiek dat verwelkomd mag worden: amper 2 maanden na de opening wisten al honderdduizend bezoekers deze unieke tentoonstelling te smaken. Naar verluidt moeten er zelfs regelmatig kijklustigen geweigerd worden, zodat on-line reserveren dus de boodschap is. Wij hoeven dat gelukkig niet; met de speciale B-dagtrip mogen we de lange rijen aan de kassa gewoon voorbijwandelen. Dit biljet is bovendien erg budgetvriendelijk: jongeren betalen amper 13 euro voor trein en inkom.

Uiteraard is de bijhorende verplaatsing betrekkelijk eenvoudig, op voorwaarde dat alles volgens het boekje verloopt. We opteren voor IC K 2231 (Genk 09:12 – Brussel-Centraal 10:47), waarvan de 8 M6-rijtuigen getrokken worden door HLE 2730. Die lijkt echter niet helemaal in orde te zijn, want met het aanzetten gaat telkenmale een vervelende schok gepaard. Ter hoogte van Herent passeren we het kunstwerk dat enkele jongelui al heel de maand aan het opbouwen zijn in een weide. Ze willen op die manier de aandacht trekken van de pendelaars, en hen even laten stilstaan bij het helse tempo waarin velen hun leven leiden. Hun wens om eens een trein te doen stoppen, zullen ze wellicht nooit ingewilligd zien, maar onze TB trakteert hen wel op een heus claxonconcert. In Brussel-Noord blijven we even stilstaan vooraleer we de NZV in kunnen, en dat verklaart waarom we 2 minuutjes te laat aankomen.

Op deze (voorlopig) warmste dag van het jaar zijn er toch veel toeristen op pad, en die vinden inderdaad massaal de weg naar het frisse, donkere museum. We amuseren ons met het ontcijferen van de boodschap achter alle schilderijen, die trouwens vaak een hoogst originele naam hebben meegekregen. Ook Magrittes bekendste werken ontbreken niet, evenals de vele (commerciële) variaties die hij erop gemaakt heeft. De tentoonstelling is verdeeld over 3 verdiepingen, waarbij telkens een andere periode uit zijn carrière centraal staat. Het blijft verbluffend hoe groot deze collectie wel is, zonder ook maar enigszins langdradig of monotoon over te komen. Volgens de website zou er ook een restaurant bij het museum gelegen zijn, maar dat staat alleszins niet aangeduid. We gaan dus maar in het stadscentrum een hapje eten, evenwel niet zonder Manneken Pis een bezoekje te brengen.

Voor de volledigheid nog dit: na de middag moeten we voor een privé aangelegenheid even naar Anderlecht, en daar gaan onderstaande trajecten mee gepaard.
Metro 5 Centraal Station 13:28 – Jacques Brel 13:37 105
Metro 5 Jacques Brel 16:06 – Centraal Station 16:15 6031

We vatten onze terugreis dus midden in de spits aan, en vanavond is het er weer eentje om u tegen te zeggen. Dat merk je aan de hand van twee indicatoren: enerzijds doet Brussel-Centraal haar titel van ’s lands drukste station alle eer aan, en anderzijds ogen de vertrekaanduiders wel erg rood. Trein IC E 1515 moet in vertraging door koker 1 van de NZV, hetgeen een kettingeffect van vertragingen op gang brengt. Onze P 8300 (Brussel-Centraal 16:47 – Genk 18:23) blijft aanvankelijk al bij al nog gespaard; we komen amper 9 minuten te laat uit de tunnel tevoorschijn. Dit is piekuurtrein van dertien in een dozijn: HLE 2103 duwt een goed gevulde stam van 9 M4-rijtuigen (vroeger waren het er 10), waarin wij helemaal achteraan nog een plaatsje kunnen bemachtigen. De warmte overvalt je bij het instappen, want dergelijk materieel heeft uiteraard heel de dag te Vorst in de blakende zon op de avondspits staat wachten. Een gespierde pendelaar slaagt er gelukkig in de dichtgeklemde raampjes te openen. De rit verloopt vlot, want de vertraging is al meer dan gehalveerd bij aankomst in Sint-Truiden. In dat station maken we echter de overrompeling van de eeuw mee: maar liefst 4 treinen strijden om 3 perronsporen, en dat op een enkelsporige lijn! Ik leg even uit: zowel IC K 2215 als P 8312 staan er geblokkeerd, zodat hier (met ons erbij gerekend) in totaal 3 treinen moeten kruisen met IC K 2239. De aankondiging van de TBG verraadt het gevolg: “Wegens stremming van het treinverkeer zullen wij een ruime vertraging oplopen”. Het zullen uiteindelijk 21 minuten worden, al heeft een meute Pukkelpopgangers daar ook een bescheiden aandeel in. Vanuit de trein hebben we trouwens een goed zicht op de weide, waar de festivalgangers intussen in de broeiende hitte met honderden toestromen. Ik geef voor de volledigheid nog even mee dat deze trein vanaf 7 september 2 minuten langer wacht op aansluiting in Hasselt.

Achteraf beschouwd was het dus allesbehalve een makkelijke avondspits, al heb ik daardoor wel een aantal creatieve samenstelling opgemerkt. Omdat IC K 2238 er in Hasselt de brui aan gaf, werden bijvoorbeeld vanaf Landen de twee AM B’s van IR i 3640 ingeschakeld. Voor deze laatste werd vervolgens een beschikbaar klassiek stel opgetrommeld. En bij aankomst in Genk zag ik dat ook IC K 2240 kampte met een panne en nog niet vertrokken was. Afgaande op de gegevens die ik nu op railtime.be terugvindt, kan ik alleen maar concluderen dat men het materieel van onze trein heeft gebruikt om de rit alsnog te verzekeren. Het blijft toch opmerkelijk hoe vaak de M6-stammen getroffen worden bij de minste ongewone weersomstandigheden. Bovendien is er op dagen als deze vaak ook nog nauwelijks reservematerieel ter beschikking, vanwege de EXT-treinen naar de kust. Hoedje af dus, voor degenen die het treinverkeer vandaag in goede banen leidden.

Voor fotomateriaal en andere reportages, kan je terecht op mijn blog:
spoorneus.skynetblogs.be

Groeten,