Alles begon ook goed. Het station Munchen hbf is dan ook een aangename plaats om te vertoeven. We waren ruim op tijd aanwezig op het perron 22, vanwaar onze nachttrein zou vertrekken. Opvallend: volgens de aankondigingschermen en de plaatselijke "gele affiches" zou onze trein vertrekken om 22u43, terwijl op onze tickets 22u42 staat vermeld. (En uiteindelijk zijn we vertrokken om 22u44).
Rond tienen werd de nachttrein binnen geduwd en dat gaf me de gelegenheid om, na het opbergen van de bagage, de samenstelling van de trein eens deftig te bekijken. Helemaal achteraan hingen 4 rijtuigen voor Parijs (dat is er volgens mij weer eentje meer dan toen ik dezelfde trein 2 jaar geleden nam), daarna hingen er zes voor Amsterdam (1 zit-, 3 lig- en 2 slaaprijtuigen)en vooraan hingen nog 3 IC-rijtuigen voor Stuttgart. Rijtuigen met een bizarre inrichting in ieder geval:
De drie ligrijtuigen van ons treindeel waren ook alle drie verschillend. Ons rijtuig, de 186, had maar zes coupees en bestond verder uit een fietsenafdeling. In de aangrenzende 185 waren twee coupees omgebouwd tot 1 grote coupé voor mindervalide reizigers. En de 184 leek me een "normaal" couchetterijtuig.Onze couchette was bij vertrek al gevuld met 5 personen en in de eerste halte, Augsburg, kwam er nog een zesde persoon bij. Dat zorgt voor een dubbel gevoel: enerzijds heb je liefst zo weinig mogelijk volk in je afdeling (sorry), maar anderzijds is het leuk dat toch nog heel wat mensen voor de nachttrein kiezen. Bovendien moeten onze 4 Duitse couchettegenoten er al vroeg in de ochtend uit, zodat we nog enkele uurtjes alleen liggen.
De eerste medereiziger moet de trein normaal gezien in Bonn verlaten (5u19), maar om half zes ligt ze nog gewoon te slapen, wat wijst op vertraging. En vermoedelijk meer dan een halfuur, want de wekdienst (lees: de conducteur) is nog niet langs geweest. Even later passeert hij toch en rond zes uur is de dame op bestemming. Ook de andere reizigers verlaten ons met 40 minuten vertraging.
Om iets voor acht komen we bij het grensstation Emmerich. Er wordt omgeroepen dat we ongeveer een kwartiertje zullen stilstaan voor een locomotiefwissel. Dat geeft de mogelijkheid om eens een foto te maken van de slaaptrein, nu bestaande uit ons Munchen-deel, een deel uit Brig en 2 Duitse IC-rijtuigen.
Na het kwartiertje oponthoud kunnen we verder naar Arnhem. En vervolgens slenteren we naar Utrecht, zodat we daar net geen 55 minuten vertraging hebben. Hier kunnen we "op veilig spelen" en overstappen naar Rotterdam om zo naar Mechelen te reizen. We besluiten echter door te reizen tot Amsterdam om daar een rechtstreeks trein te kunnen nemen. Hier gingen we nog spijt van krijgen 
Uiteindelijk kwamen we met 57 minuten vertraging in Amsterdam-Centraal aan. Het was inmiddels 9u53, vertrekuur van de Benelux. We hoorden echter al snel dat de Benelux door werken uit Breda zou vertrekken, en we zonder toeslag de Fyra konden nemen om 9u56. Deze stond aan hetzelfde perron dan onze nachttrein. We hadden geen seconde over, maar wel onze trein naar België (nu ja, met omweg) gehaald.
Helaas... een omroepbericht. We moesten nog even wachten op vertrek. Geen probleem. En enkele minuten daarna: "Wegens een brand in Schiphol wordt deze trein afgeschaft en uitgerangeerd." Wij terug van de trein, even onduidelijkheid of de trein toch zou vertrekken (iemand van het Fya-personeel - raar, maar ze leek enkel Spaans en Engels te kunnen - beweerde dat de trein toch zou vertrekken), maar dan volgende het bericht in het station "brand in Schiphol. Prognose van de duur: tot 12 uur".
De Fyra-treinchef raadde ons aan om via Utrecht en Rotterdam te proberen. Ai,"misschien" waren we toch beter in Utrecht afgestapt. De informatievoorziening in station Amsterdam was in ieder geval een ramp. De kleine schermen geven niets van extra informatie en om iemand van het servicepersoneel aan te spreken moet je een wachtrij van tientallen minuten trotseren. We besluiten maar het advies van de Fyra-man te volgen. Opnieuw naar Utrecht dus. Gelukkig is er vrij snel een dubbeldek IC-trein (met smalle binnendeuren, daar scoren onze M6'en toch betere punten voor).
Om 10u50 zijn we opnieuw in Utrecht, waar een nieuwe dubbeldekker klaar staat om naar Rotterdam te sporen om 11u02. (Sorry dat ik de nummers niet heb genoteerd, dat was van de mix van vermoeidheid en frustratie.)
Ondanks een probleem met een wissel komen we ongeveer op het voorziene uur, 11u40, in Rotterdam Centraal aan.
Helaas passeert de Benelux daar vandaag niet, maar vertrekt deze uit Breda. En de Fyra's naar Breda zijn nog steeds afgeschaft of staan reeds aangekondigd met een vertraging... Bovendien zal de eerstvolgende Fyra die wel rijdt waarschijnlijk goed vol zitten, want het is de eerste sinds uren.
We gaan aan de servicedesk vragen of we met de Thalys mee mogen. We krijgen de raad het te vragen aan de treinmanager. De man achter de balie denkt niet dat het mag, maar "niet geschoten, altijd mis". Op het perron van de Thalys loopt al een Nederlandse treinbegeleider en dus stellen we hem de vraag. Het mag niet. Ons hele reisverhaal en dat we moe zijn... "Dat is mijn schuld niet". Gefrustreerd gaan we dan maar op zoek naar een trein naar Breda. Die blijkt uiteindelijk te vertrekken van hetzelfde perron als onze Thalys, na de Thalys.
Als we dan toch op hetzelfde perron moeten wachten... Wanneer de Thalys eindelijk het station binnen rijdt (stel 4307), gaan we meteen naar de treinmanager (nog eens schieten, misschien is het nu wel raak?!) en na heel kort het verhaal gedaan te hebben, mogen we mee tot Antwerpen! De goede man zegt dat er zeer weinig plaats is, maar wij antwoorden snel dat we al tevreden zijn met een klapstoeltje. Met een dik kwartier vertraging rijdt de Thalys naar Antwerpen, waar we met 20 minuten vertraging aankomen.
De eerste trein naar Mechelen is ... (ironisch genoeg) de Benelux van 13u03. Met een kleine 5 minuten vertraging komt deze opdagen en om 13u20 zijn we eindelijk in Mechelen.
Moraal van het verhaal: van een banale beslissing kan je achteraf serieus spijt krijgen