Ik ben een rangeerbestuurder uit depot Antwerpen-Noord en wacht op overplaatsing naar de Vlaanders... 
Zat ik dus vrijdagmorgen 14/07/06 om 11.30 lekker rond te tschokken op mijne losse 7721, airco lekker koel gezet, frisdrankje derbij, je kent dat wel... Ik kom dus aan de overweg OW1 NRC, ik had net een groene gekregen, snelheid was 40km per uur op de lijn 27A/1. Zie ik daar toch het laatste moment van links een blauwe vrachtwagen van de Tabaknatie héél rustig op zijn gemak over die overweg rijden.
Ewel, ik zweer het u, de wereld stond voor mij even in slow-motion. Het was een 3 seconden durende hel.
Seconde 1: ik schrok, slaakte een vloek, sprong half recht op mijn stoel
Seconde 2: ik greep richting remkrukjes en vloekte nog harder
Seconde 3: ik had net remming aangevat zowel rechtstreeks als automatisch. En ergens gedurende seconde 3....
BOEM, KRAAK...
U leest het mensen. Ik heb dieje camion volop in de flank aangereden net tussen de trekker en zijn oplegger. Een meter of 50 verder ben ik tot stilstand gekomen. Mijn dieselmotor was stilgevallen, alles lag te piepen en te tuuten, foutcodes op mijne display, al mijn gerief lag op een hoopje op de grond, ik voelde een helse pijn in mijn knie en mijn hart klopte als een razende...
Ik deed mijn ogen open en keek voor mij. Ik zag het geplooide staal van de relingen van mijn machien, overal blauwe stukken plastic, ik keek achter mij, en ik zag een zwaar gehavende vrachtwagen die ongeveer parallel stond met het spoor.
De slow-motion hield op... Het gepiep van die locomotief drong nu pas tot me door... Ik had net een aanrijding gehad... Ik drukte de rode knop in van de knipperlichten...
Ik ging naar buiten en zag dat de vrachtwagen-bestuurder al uit zijn vrachtwagen was geraakt ??! en hij kroop op zijn knieen in de keien naast het spoor... Iemand kwam me vragen of het ging met me. Ik zei "ja, hoe gaat het met hem?" De man antwoorde " We moeten de hulpdiensten bellen"... Ik heb onmiddelijk mijn gsm gepakt en ben begonnen met bellen, de tractieregelaar, de regelaar noord... overal bezet... Toen belde ik naar de dichtste blok die ik wist en die seingever (blok 5) heeft dan de hulpdiensten verwittigd.
Ik ging weer op mijn machien en haalde mijn rode vlag en mijne klapper en heb ze op het tegenspoor geplaatst... In mijn verwarring ben ik de kortsluitklemmen gewoon vergeten. Ik heb afgedekt op korte afstand omdat die seingever mij had verzekerd het verkeer op de lijn af te sluiten... Toen kwam de bestuurder van een ander losse locomotief mij te hulp... Vanaf toen ging alles wat beter. De andere bestuurder was kalm en zei me geen zorgen te maken. Hij heeft het machien laten ophouden met piepen
Hij belde met iedereen die iets moest weten. Ik heb toen wat begonnen met bekomen... Mijn knie deed nog altijd heus wat pijn en ik liep wat te manken, maar ik wilde toch even de situatie inschatten. Ik had de vrachtwagen volop geraakt en mijn 7721 had veel schade. De buffers stonden een beetje paraplu, de luchtslangen waren gescheurd en de reling was rond de kasten geplooid. Opzij was de leiding van de dieseltank gebarsten en er liep diesel uit. Het machien had ook wat krassen en blutsen op de zijkant.
De vrachtwagenchauffeur was ondertussen gaan zitten op een leidinggoot naast het spoor en er stond een troep volk rond hem. Havenwerkers, vrachtwagenchauffeurs en mensen die ik niet kon plaatsen, liepen om hem heen. Op dit punt waren ook mensen met gele vestjes toegestroomd en liepen doelloos rond. Ik ging even kijken bij de vrachtwagen. Iemand vroeg me of ik de machinist was. Ik zei "Ja".
De chauffeur was helemaal bebloed en begon al blauwe plekken te vertonen, iedereen stelde hem vragen maar hij antwoorde niet. Iemand vertelde me dat hij door zijn ruit gevlogen was. Ik keek naar de vrachtwagen en zag dat de vooruit inderdaad een gat vertoonde de grootte van een man. Ik schrok en dacht:"Daarom dus dat hij zo snel uit zijn vrachtwagen was!" Iemand zei ook dat hij de lichten van de overweg niet gezien had... Dat kan wel kloppen, aangezien hij heel traag over de overweg reed en het laatste wat ik zag was voor de aanrijding was de chauffeur in zijn kabine, recht voor hem uit kijkend. Vrachtwagens die door overwegen rijden kijken meestal uit of er niks aankomt en rijden ook meestal héél snel
De vrachtwagen was zwaar beschadigd. De kabine was helemaal naar links gewrongen en de motor was zichtbaar. Er lekte olie en diesel en de oplegger kon je gewoon binnenkijken. Er zat niks in trouwens...
De ambulance kwam toe. De vrachtwagenchauffeur werd op een berrie gelegd en werd de eerste zorgen toegediend. De andere machinist vroeg me of ik niet beter zou meegaan voor mijn knie. Ik vond dat eerst niet nodig, maar op zijn aandringen ben ik dan toch meegegaan.
De rit in de ambulance was vrij rustig. De ambulancier stelde de chauffeur op zijn gemak en ik keek toe vanop een bankje. Op een paar straten van het Jan Palfijn begon de ambulance hevig te schudden en te vertragen maar we bleven rijden, ik dacht dat we op een kassei-straat zaten. Toen we aankwamen, bleken we een platte band te hebben van het glas op de overweg.
Twee uur heb ik daar doorgebracht in dat ziekenhuis. Door de triage werd ik pas later behandeld. In die tijd heb ik vastgesteld dat mijn arm heus wat pijn deed en begon te zwellen, in de box van de chauffeur hoorde ik dokters en verplegers bezig. Toen de dokter kwam om mij te behandelen, stelde hij wat vragen over wat er gebeurd was en zo. Ik zei " Ik heb pijn in mijn arm en mijn knie, maar mijn knie gaat al wat beter, mijn arm is nu het probleem" De man keek me verward aan: "Ik bedoel, wat is er gebeurd", vroeg hij nog eens. Ik zei "Ik ben met mijn machien tegen een vrachtwagen gereden". Hij vroeg "Wat voor machien hebt u dan wel?" Ik lachte en zei " Ik ben met mijn locomotief tegen een vrachtwagen gereden". "Ahzo" zei hij, toen is hij begonnen met de verzorging... Blijkbaar wilde hij zien of ik mentaal ook in orde was
Ik weet niet of ik een goede indruk gemaakt heb... 
Even later heb ik de vrachtwagenchauffeur nog gezien. Zijn vrouw was bij hem en hij stelde het al wat beter. Zijn schouder was gezwollen en hij had overal verbandjes.
Na het vele wachten en een paar foto's van mijn arm mocht ik zonder meer naar huis, ik kreeg een map met foto's en een voorschrift voor pijnstillers. De Tosci bracht me naar blok 5 om mijn wagen en ik reed naar de Main-Hub om een verklaring af te leggen... Omstreeks 16u was alles geregeld...
Voila sie, das mijn verhaal... Ik heb dat hier neergezet, omdat het van mijn hart moet, en omdat het ook wel een hulp kan zijn voor mensen die het nog zouden kunnen voorhebben... Het is in ieder geval schrikken allemaal.
Greetz
Stijn
) om de remming aan te vatten... Aan 40 km/u Dat komt op ... euhm, even rekenen ... ongeveer 30 meter om 90.000 kilo locomotief stil te krijgen...
