We starten op woensdag 22 november 2017 's middags:
De eerste etappe bestaat zoals zo vaak uit het traject vanuit Lier over Antwerpen en Brussel naar het buitenland. Eventjes in retrostijl want de IC-trein van Turnhout naar Antwerpen bestaat uit deze 2 klassiekers:
De Roemeens-orthodoxe kerk in Brussel:
In Brussel-Noord heb ik nog eventjes tijd om de Carrefour-Express op te zoeken voor de nodige drank en spijzen.
Eventjes rondkuieren tussen de stromen pendelaars die terug naar huis keren en het Belgisch leger doet er ons aan herinneren dat het nog altijd dreigingsniveau 3 is... we geraken er aan gewend zeker?
De spits verloopt niet al te vlot. Later op deze minireis ga ik zowaar nog wensen dat dit soort borden ook in Duitsland wordt gebruikt:
In Brussel-Noord neem ik ICE215 naar Frankfurt/M Hbf. Deze keer is het stel 4604 en die is, jawel, passend gedoopt:
Het begint al te schemeren als we over de Leuvense vaart zoeven:
Business-seats in de ICE
Dwars door Duitsland via Frankfurt/M Hbf naar München-Hbf:
Vorige zomer was ik blij dat deze publieke telefoons er nog waren:
mijn smartphone was namelijk uitgevallen en ik herinnerde me de pincode niet meer
Na drie mislukte pogingen was het dus over and out! 
München-Hbf: aankomst EuroCity uit Zwitserland:
Naam van de ICE van Frankfurt naar München:
Een andere klassieker onder de nachttreinen: EuroNight 'Kalman Imre' - in München ook gecombineerd met Nightjet naar Venezia en Euronight 'Lisinski' naar Zagreb/Rijeka!
Ha, daar keek ik naar uit:
Ik heb een Single geboekt in Euronight 'Kalman Imre' naar Budapest en dit lag klaar in de coupé:
Een chocolaatje maar zal ik wel in Budapest geraken?
Onderweg wordt er veel gerangeerd met deze trein maar ik val snel in slaap en merk niets van het rangeerwerk in Salzburg (toevoeging treindeel uit Zürich, ontkoppelen Nightjet naar Venezia) en Linz (ontkoppelen slaaprijtuig van Zürich naar Praha).
Iets voor 6'en sta ik op en niet veel later staat de begeleider aan mijn deur met het ontbijt. Op dit vroege uur heb ik niet zo'n zin in een industriële boterham met ham/kaas of het typische "seven days laxeermiddel". Nu weet ik ook waarom de 'provodnik' 's avonds zo raar keek bij mijn vraag om melk bij de thee, het assortiment bestond namelijk alleen uit fruitthee...
Stipte aankomst in Wien-Hbf met nog maar een handvol pendelaars en slaapdronken toeristen redelijk uitgestorven op dit uur. Budapest zal voor een andere reis zijn...
Deze Oostenrijkse Taurus begint aan de laatste etappe tot Budapest:
Zoals alle grote 'moderne' stations is ook Wien-Hbf omgetoverd in een soort "shoppingcenter met perrons", gelukkig is er naast het aanbod aan kleding en parfumwinkels ook gedacht aan de modale reiziger die vooral iets te eten & drinken voor onderweg nodig heeft en niet noodzakelijk toe is aan een nieuw parfum:
jingle-bells, jingle-bells
Ik heb een hele dag te vullen vooraleer ik hier om 22:55 Euronight 'Metropol' naar Berlin-Hbf wil nemen. Vooraf heb ik enkele opties uitgedokterd:
- met EC 104 'Sobieski' naar Breclav > dan verder naar Budapest en terug naar Wien-Hbf;
- met EC 345 'Avala' tot Budapest > Via Eszterghom en Györ terug;
- Met EC 151 'Emona' naar Graz > via Szombathely en Sopron terug.
Alle drie de verbindingen hebben één ding gemeen: er zou een restauratierijtuig moeten meerijden
Een vers ontbijt bij WARS (Polen) , Utasellato (Hongarije) of Pendolino Bar (Slovenië) kan er wel in!
Uiteindelijk kies ik voor EC 151 'Emona'.
Het Poolse restorijtuig ontbreekt vandaag in EC 104 dus die valt al zeker af, het ontbijt bij Utasellato heb ik al enkele keren achter de kiezen gestoken dus niets nieuws daar.
Maar hoe zou de service bij "Pendolino Bar" zijn?
Laten we eens kijken in rijtuig 410:
De barzijde:
De restauratiezijde:
Starten met een zwarte thee, dus deze keer heb ik wel melk bijgevraagd
Geen ontbijt in een WR-rijtuig zonder eitjes, vers ter plaatse klaargemaakt
Ondertussen klimt de trein door de bergen want we rijden op de Semmeringspoorlijn.
Voldaan stap ik na 2 uurtjes al af in Bruck an der Mur, ons Emona rijdt verder richting Graz, Maribor en eindbestemming Lubljana. Ik stap over op een Railjet naar Lienz, die ik neem tot Villach-Hbf. Ik vind de Railjet een mooie trein (naar de huidige normen) maar het eerste rijtuig ontvlucht ik al na 5 minuten, er moet dringend iets gesmeerd worden want het piept en kraakt vervelend luid als er een bocht genomen wordt. Het tweede rijtuig brengt gelukkig meer rust en ook hier is het uitzicht de moeite waard.
1 minuut vertraging, pffff, als het dat maar is denkt de Belg die al wat meer gewoon is
Oostenrijkse spamfabriek?
Na de middag zak ik af naar het bistrorijtuig, eerst even verfrissen:
Ondertussen kan ik genieten van de conversatie tussen de vrouw achter de toog en de jobstudent (?) die de bediening in Premium klasse doet.
Passeren de revue: de hatelijke teamchef, de onmogelijke dienstroosters, het lage loon en de onaardige klanten die geen fooi geven. Niks nieuws dus
Ik bestel ook nog een goulashsoep en die smaakt best lekker, hier geen vers klaargemaakte eten natuurlijk...
wordt vervolgd...
