West-Vlaanderen promoot zijn eigen dialect in stations

[Dietrich]

In het Zottegems gebruikt men dat dus ook. Dus zeker verre van exclusief in West-Vlaanderen.

[overweg13]

En een Brabants voorbeeldje (Halle)

joak
joach
joen/joes/joet
joamen
joach
joes

[Fles]

Dat laatste klinkt als een werkwoordsvervoeging ergens van Wat staat er, ongeveer?

[overweg13]

Wel, dat waar het hier nu een tijdje over gaat:

ja ik
ja gij
ja hij/ja zij/ja het
ja wij
ja gij
ja zij

Zo wordt het nog duidelijker dat het geen vervoeging is.

[Fles]

Oh okee, dank je. Ik had even een post gemist bij het teruglezen..

[Miljaarde]

Wel, dat waar het hier nu een tijdje over gaat:

ja ik
ja gij
ja hij/ja zij/ja het
ja wij
ja gij
ja zij

Zo wordt het nog duidelijker dat het geen vervoeging is.

Toch doet het me erg denken aan de vervoeging van to do in het Engels...

Yes, I do
Yes, you do
enz....

alleen is er geen werkwoord.... Misschien is dat in de evolutie ergens weggevallen? Waarschijnlijk bij de afsplitsing van het noord en het westgermaans Vandaar dat ik het opvat als een vervoeging, de rest is arbitrair, lang leve de poetische vrijheid.

[overweg13]

Toch doet het me erg denken aan de vervoeging van to do in het Engels...

Yes, I do
Yes, you do
enz....

alleen is er geen werkwoord.... Misschien is dat in de evolutie ergens weggevallen? Waarschijnlijk bij de afsplitsing van het noord en het westgermaans Vandaar dat ik het opvat als een vervoeging, de rest is arbitrair, lang leve de poetische vrijheid.

Zonder werkwoord geen vervoeging. Zo eenvoudig is het. De vervoeging van "to do" begint trouwens niet met yes.

[Steve]

Dag

Dit heeft uiteraard niets met vervoeging te maken, en is evenmin typisch West-Vlaams. Het komt minstens voor tot in het Brabants, en is gewoon een voorbeeld van enclisis, waarbij een woord wordt uitgesproken alsof het behoort tot het vorige woord. Het aan het joa toegevoegde woord is dan telkens het persoonlijk voornaamwoord, dat precies door de enclisis enigszins onherkenbaar geworden is.

Typisch West-Vlaams is het inderdaad niet, al komt het in dat dialect wel duidelijk veel algemener voor dan in de andere Nederlandse dialecten. En met vervoeging heeft het inderdaad niets te maken, maar dan om de eenvoudige reden dat je alleen werkwoorden kunt vervoegen. Van een verbuiging - en dus veel meer dan 'alleen' een enclise - kun je daarentegen wel spreken, vind ik. Je zegt het zelf al: bij een enclise (enclisis) worden twee woorden 'samengesmolten'. Bijvoorbeeld in: "Ben'k vandaag al weggeweest?" Daar horen dus eigenlijk twee woorden te staan: "Ben ik vandaag al weggeweest?"

Alleen hoort er juist geen persoonlijk voornaamwoord te staan bij het antwoordpartikel (de ja/nee). Als iemand je een vraag stelt die alleen positief of negatief te beantwoorden is, zoals "Ben je vandaag al weggeweest?", dan ga je niet antwoorden "ja ik" maar gewoon "ja". Met veel zin voor creativiteit zou je dan kunnen argumenteren dat hier sprake is van een heel sterke ellips (de beoogde zin luidt zogezegd "ja, ik ben vandaag al weggeweest", afgekort tot "ja ik" => enclise tot "jaak"), maar juister is wellicht de stelling dat het hier om toch een verbuiging gaat waarbij het congruerende clitisch pronomen (een 'afgeknot' persoonlijk voornaamwoord) als uitgang fungeert. En dat kan dan inderdaad historische gronden hebben, zoals Miljaarde suggereert.

Als we dan toch de puntjes op de i willen zetten...

[overweg13]

Als het hier al om verbuiging zou gaan, dan kan uiteraard alleen maar het toegevoegde pronomen verbogen zijn en niet de "ja" of de "joa". Daar begon de hele discussie om: of het om een vervoeging van de 'joa" ging. Dat is duidelijk niet het geval. Om het nog even samen te vatten: al de vermelde vormen zijn ontstaan door de samenvoeging van "ja" met (waarschijnlijk) de nominatiefvorm van het persoonlijk voornaamwoord. De ellips waarop jij wijst (en waarvan ik het bestaan niet vermeld, maar ook niet ontkend heb), is dan de reden voor die nominatiefvorm. Dat sommige vormen toch eerder op een accusatief lijken te wijzen, heeft vermoedelijk te maken met klankevoluties of emfase (omdat de nominatiefvormen te weinig duidelijk waren).
Wat de verspreiding in de dialecten betreft: ik geloof niet dat het meer voorkomt in het West-Vlaams dan - pakweg - in het Gooiks (op de scheidingslijn van Vlaamse en Brabantse dialecten), maar de toestand vandaag is nu eenmaal zo dat het dialect hier in Brabant (spijtig genoeg) uitsterft en dat het stilaan beperkt geraakt tot een oudere generatie. Jongeren die zich toch nog aan het dialect wagen, spreken dat met zware invloed van het A.N., waaruin de vormen ja-k etc. niet voorkomen. Daardoor verdwijnen ook deze typische vormen in het Brabants, en die evolutie moet in grote delen van Vlaanderen nog beginnen. Dat kan de indruk wekken dat deze vormen niet bestaan in Brabantse dialecten, maar dat doen ze wel degelijk, al weet ik niet of ze in het hele Brabantse gebied voorkomen.

[Miljaarde]

Toch doet het me erg denken aan de vervoeging van to do in het Engels...

Yes, I do
Yes, you do
enz....

alleen is er geen werkwoord.... Misschien is dat in de evolutie ergens weggevallen? Waarschijnlijk bij de afsplitsing van het noord en het westgermaans Vandaar dat ik het opvat als een vervoeging, de rest is arbitrair, lang leve de poetische vrijheid.

Zonder werkwoord geen vervoeging. Zo eenvoudig is het. De vervoeging van "to do" begint trouwens niet met yes.

Natuurlijk niet, maar die yes is hier toegevoegd ter bevestiging van de vraag in de vorige zin wat ik als vergelijkbaar aanvoel met de joak en joaj enz... dus vandaar Yes, I do yes, you do enz...

Ik hou niet zo van die semantische discussies. Ik heb het meer voor 'ne welgemeende fuck you aan de regelkes' Of lees eens een gedichtenbundel van Paul Van ostaijen zonder te analyseren, daar heb je ook heel wat aan. Er wordt al veel te veel geanalyseerd in de kunsten, en zeker in de woordkunsten...

[overweg13]

Semantisch? Morfologisch, zul je bedoelen.

[Miljaarde]

Lol Bij ons was dit vroeger het sein om met krijtjes te beginnen gooien naar de leraar....