Direct halsoverkop geboekt, met in het achterhoofd "mocht ik dan een herkansing moeten maken, is het verlies maar €8,-". De volgende dag weer in de collegebankjes een vriend en klasgenoot, Jeroen, er over aangesproken en of hij geen zin had om mee te gaan. Voor Jeroen was Centraal- en Oost-Europa nog geheel onbekend, maar hij was erg benieuwd. Een dag later had hij z'n tickets voor €30,- en zo zouden we samen naar Budapest gaan. Omdat ik zelf echter al verschillende keren in Budapest geweest ben en al járen naar Timișoara in Roemenië wil, besloten we in die dagen daar naartoe te gaan.
Het kaartje van de reis, Arad vormde een lange stop & op de terugweg een overstap.Woensdag 18-04-2012 - Breda - Roosendaal - Bruxelles-Midi - Charleroi Sud - Aéroport Bruxelles-Charleroi - Ferenc Liszt Airport Budapest Repülőtéren - Köbánya Kispest- Ferenciek Tere - Kéleti Pályáudvár - Emerald Hostel
Vandaag was het dan zo ver! Tegen 09h00 ging de wekker af, ontbeet en zorgde dat mijn tas Ryanair-bestendig was ingepakt (voetnoot: we vlogen enkel met handbagage, waar Ryanair tevens zéér strikte regels voor handhaaft). Omstreeks 11h30 pakte ik de bus en de trein naar Roosendaal. Jeroen zou op eigen houtje vanuit Terneuzen naar Bruxelles-Midi komen. In Roosendaal ben ik dan weer overgestapt op de Beneluxtrein naar Bruxelles-Midi, die nogal vol zat. In Bruxelles-Midi hadden we afgesproken de trein van 14h06 naar Charleroi-Sud te nemen. Ook deze rit ging voorspoedig en zodoende waren we VÉÉL te vroeg in Charleroi. Om die reden besloten we de stad nog even in te lopen.
Afgelopen weken hebben we voor onze studie een opdracht moeten maken, waarbij we als voorbeeldopdracht "Een middelbare schoolexcursie naar Charleroi" gebruikten. Maar we waren het er toch allebei over eens: Charleroi is géén stad wat je middelbare scholieren aan wilt doen.
We namen de bus van 15h30 naar de luchthaven en waren al heel snel door de controle heen. En toen kon het wachten beginnen...17h40 gingen we in de rij staan bij de gate tussen alle Belgische Hongaren en Spaanse studenten die massaal vertegenwoordigd waren op Bruxelles-Charleroi. Voordat we door mochten lopen, werd er zeer streng gecontroleerd op handbagage. Reizigers wiens koffer niet in de maatbak pastten, moesten deze inchecken tegen een meerprijs van €50,-. Twintig minuten later zaten we in het vliegtuig, die ook een paar minuten te vroeg de startbaan al opreed.
De motoren gingen op volle kracht draaien en al snel verdween België onder een dik pak wolken.
1. Jeroen aan het raamAnderhalf uur later gingen we de landing inzetten en vlogen we recht over Budapest heen, wat een zeer spectaculair gezicht was!
Als het vliegtuig tot stilstand was gekomen, pakten we onze spullen en liepen naar buiten. In Hongarije was er een zeer aangename buitentemperatuur, na het koude en regenachtige België en Nederland. De geldautomaat voorzag ons van duizenden forints en we hoopten de bus van 20h00 nog te halen. Voor de buskaartjes had je echter muntgeld nodig en de buschauffeur wilde enkel gepast geld. Met wat hulp van een welwillende Hongaar en een chagrijnige wisselkantoormedewerkster hadden we net genoeg muntgeld voor het kaartje naar Köbánya-Kispest.Op het eindpunt van de blauwe metrolijn in Köbánya-Kispest had ik verwacht dat er wel een loketje te vinden zou zijn van het stadsvervoer van Budapest, maar helaas. In het shoppingcenter vond ik een Relay waar ik een 10-rittenboekje kon krijgen. Met de Sovjetmetro snelden we naar de Ferenciek Tere waar ons Hostel zich voor de eerste nacht zou bevinden. Ik had er vorig jaar al eens overnacht, maar het personeel was blijkbaar toch veranderd. De vierpersoonskamer hadden we voor ons eigen. We reserveerden ook gelijk voor later die week. 21h30 zetten we koers op Kéleti-Pályáudvár treinstation om de treintickets naar Timișoara te kopen.
Het loket was een heerlijk Centraal-Europees bureaucratisch gedoe. Ik liep naar een loket waar niemand stond, om naar loket 7 gestuurd te worden. Loket 7 wilde een getrokken nummertje zien, dus ik liep naar dat apparaat om er een papiertje uit te halen waarop stond "OUT OF ORDER" tot mijn grote hilariteit. Ik had zoiets van "Hun bureaucratisch, ik ook!". Maar nee, mevrouw wilde een nummertje uit het ándere apparaat hebben. "420" stond er nu op, *DING-DONG* 420 is aan de beurt... Wat een toeval!
Ik legde een print van de MAV-START pagina voor waar het "TRIP-TICKET" naar Temeszvár (=Hongaars voor Timișoara) uitgelegd stond. Dat was geen enkel probleem, net als de reservering voor InterCity 373 "Transzszilvania" naar Nagyszeben (=Hongaars voor Sibiu) en koersrijtuigen naar Temeszvár. De terugweg werd echter een "probleem" door de geografische kennis van de vrouw. "We take PERSONAL to Arad and then INTERCITY to Budapest". "What Arad?! No Arad! You Temeszvár, no Arad!!". Op mijn iPod toonde ik de verbinding via Arad. Ze raapleegde haar collega en geloofde helemaal NIÉTS van mijn verhaal.
Uiteindelijk toen ze zélf op Bahn.de keek (wat ik op m'n iPod liet zien ), zag ze dat je INDERDAAD via Arad moet. Uiteindelijk ging ze de tickets uitschrijven en de reserveringen uitprinten. Voor €33,- konden we dan de 720 kilometer gaan afleggen.
2. Mijn ticket en de "problematische" reservering.Intussen was de EuroNight "Muntenia" en D-trein "Beograd" binnen gekomen en zijn we deze even gaan bekijken. Het slaaprijtuig van laatstgenoemde trein wil je nog niet dood in gevonden worden, zó slecht dat die er uit zag.
Inmiddels was het 22h30 en hadden we nog altijd niet gegeten, mijn idee was om langs Vapiano te gaan om nog even goed te eten. Daar aangekomen ging het echter net dicht en konden we nog net even snel wat halen in de vorm van take-away. We namen onze gerechten mee naar het Hostel om het daar op te eten. Om 00h00 lagen we compleet dood in bed, maar door de herrie van de boulevard onder ons en net een volle maag hebben hebben we de eerste 2-3 uur nog wakker gelegen.Donderdag 19-04-2012 - Budapest Kéleti Pályáudvár - Timișoara Nord - Timișoara - Iulius Mall - Hotel Nord
Om 06h10 stond de wekker al weer te loeien. We hadden precies een uur tot onze trein zou gaan vertrekken. Snel aankleden, opfrissen, sleutel dumpen en de metro in dus! Halverwege bij Fornetti een ontbijt gehaald en lunch voor in de trein.
3. De boulevard compleet uitgestorven 's ochtends vroeg. Twintig minuten was het echter al weer hondsdruk.
4. Op het Kéleti Pályáudvár aangekomen, stond de InterCity "Transzszilvania" naar Nagyszeben al klaar.
5. Met Hongaarse koersrijtuigen naar Temeszvár en spitsrijtuigen tot Lökösháza.Wij hadden helaas zo'n Hongaars rijtuig, dat bestond uit stoelen die ze in Duitsland in stoptreinen stoppen. Het was behoorlijk benauwd in het rijtuig!
6. Voorstadstrein uit Szolnok.Stipt optijd reed onze trein weg en gaf gelijk goed gas met de Hongaarse Br185 locomotief die ervoor zat. Helaas voor ons ging de trein over de lijn via Újszász naar Szolnok, in plaats van langs de snelle lijn via Cégled. De dienstregeling was er wel op aangepast en zodoende duurde het ritje anderhalf uur. In Békéscsabá liep heel de trein leeg en zaten we nog met 3 mensen in ons rijtuig. Doordat ik stampende koppijn had en de stoelen meer dan beu was, verhuisden we naar het coupeetjes rijtuig waar het lekker fris was.
7. Het boeiende Hongaarse landschap.In Lökösháza werden de spitsrijtuigen eraf gekoppeld en gingen de Hongaren paspoortcontrole houden. Twintig minuten later reden we dan weer de grens over, die ook nog extra bewaakt was met Jeeps van de douane op de grens: Fort Schengenzone, wat nou EU?!
Met 30 km/h sukkelden we naar Curtici over het megalomane rangeerterrein vol verkrotte treinen.
8. Roemeense electriciteitsmasten.
9. Roemeense zooi .
10. Slowaakse(!) goederenlocomotief in Roemenië tot mijn grote verbazing.
11. De eerste Roemeense vlag die we tegen kwamen; tuttige gordijntjes bij elkaar gebonden door een lintje in de kleuren van de Roemeense vlag. In Curtici kwamen de Roemenen nog een keer controleren en werd het treinpersoneel gewisseld. Na een half uur en met een Roemeense locomotief gingen we onze reis naar Arad vervolgen.
12. Aan een topsnelheid van 40 km/h!
13. "Sfeervolle" industrie in Arad.
14. Isolatie van de warmteleidingen die eraf hangt.
15.
16. Roemeense stoptreinrijtuigen uit de Ceausescu-tijd.Zachtjes reden we Arad binnen, waar we weer een half uur stil gingen staan. Het treindeel naar Sibiu werd namelijk als eerste afgekoppeld en reed een kwartier later weer verder. Toen moest er voor ons nog een locomotief komen. Intussen hadden we uitzicht op de spoorwegpolitie en spoorwegbeambtes; aan gezelligheid geen gebrek op dat station!
17. Kapotte stationsoverkapping van Arad waarvan de helft verwijderd is.Stipt optijd reden we Arad uit en reden we tussen de communisten-blokken door. Plotsklaps was er weer een eindeloos weiland zichtbaar waarop kuddes schappen werden voortgedreven door herders; wat een heerlijk land is Roemenië toch!
De treinrit ging op een Roemeens tempo en het uitzicht was echt een feest met alle middeleeuwse taferelen.
18. Het prachtdorpje Vinga. Als het kon waren Jeroen en ik hier zo uitgestapt om ons eens in de middeleeuwen te wanen op de zandpaadjes tussen de koeien en kippen.
19. Nog een prachttafereel bij binnenkomst in Carani.
20.
21. Af en toe was industrie opeens uit het niets breed vertegenwoordigd.
22.Paar minuten voor geplande aankomsttijd, reden we Timișoara-Nord al binnen. Het station voelde gelijk weer aan als authentiek Roemenië; een drukte van jewelste van spoorwegbeambtes, politie die het vooral gezellig hadden en oude boeren in hun maatpak "omdat ze met de trein gingen".
23. Rechts InterRegio uit Iași & InterCity "Transilvania" uit Budapest.
24. De stationshal was zeer socialistisch verantwoord en zag er van buiten niet minder uit. Zo lelijk dat ik het fantastisch vind!Kuba had mij enkele weken terug op Hotel Nord gewezen tegenover het station. Het was goed zichtbaar en voor 90 lei (~20 euro) hadden we een tweepersoonskamer. Het was nog maar 14h00, dus hadden we nog tijd zat om de stad te bezichtigen. We liepen de stationsstraat uit naar het centrum en lieten alles op ons af komen; Dacia's uit 1950, huizen in houten stijgers en...
25. Communistische kunst!De zon scheen en met ruim 22 graden was het er heerlijk toeven. Via Parcul Central liepen we het centrum in langs de schakende oudjes die het er zichtbaar gezellig hadden.
26. Herdenkingsmonument in Parcul Central.
27. Communistisch borstbeeld van de Hongaarse componist en grondlegger van de etnomusicologie (=studie van muziek in culturele context. Nu weet ik ook gelijk dat die bezigheid van mij omtrent Oost-Europese muzieksoorten (Roemeense manele, Bulgaarse chalga, turbofolk) een serieuse term heeft) Béla Bartok.
28. Aan het einde van het park stonden we gelijk voor de Catedrala Metropolitană din Timișoara.
29. Een tram met stickers van 10 jaar revolutie uit 2009.
30. Het centrum was gezellig druk en er hing een goede sfeer.
31. De fontein van de Piața Victoriei. Geloof dat ik deze nog wel eens langs heb zien flitsen in manele-clips...
32. De stad doet erg zijn best om de boel op te fleuren en het resultaat mag er wezen!
33. Een zwaar gedateerd en bovenal gedemodeerd "CASA DE MODE" (="Huis van de mode"). Wellicht was dit in de commi-tijd de plaats om de kleding te halen?
34. Vervallen Habsburgse panden zoals je ze in heel Roemenië tegenkomt. Ik vind het prachtig, maar ergens is het wel jammer dat ze niet onderhouden worden en zo helemaal wegvagen.
35. Idem
36. Timișoara was de eerste stad in Oostenrijk-Hongarije waar straatverlichting werd aangelegd. Je zou haast denken dat er in tussentijd niets meer veranderd is...
Langzaam slenterden we door het centrum en genoten van alle dingen die zich afspeelde op het plein, zoals een vrouw die openlijk het kapitalistisch systeem van Roemenië bekritiseerde tot grote hilariteit van voorbijgangers. Op de Piața Libertații nog even op een bankje gezeten en verderop op de Piața Unirii op het meest zonnige terras iets gaan drinken waar we tussen de studenten zaten die van hun vrije middag genoten.
37. Piața Unirii
38. Idem
39. Uiteraard nog wel met uitzicht op commiblokken, we zijn per slot van rekening nog altijd in Roemenië.
40. Prachtweer dat het was!
Na een tijdje begon het langzaam te betrekken en was het al ruimschoots etenstijd. We besloten nog wat rond te lopen, in de hoop bij iets eetbaars te eindigen. Op de Piața de Flori belandden we op een markt waar kakelverse groenten en fruit werden verkocht tegen absolute bodemprijzen. Met een appel die 3 keer zo groot was als de Nederlandsen, liepen we naar de trolleybushalte. In mijn beste Roemeens vroeg ik hoe ik bij de Iulius Mall per trolleybus kon komen. Twee vrouwen begonnen druk te discussiëren, uiteindelijk werden ze het eens en kregen we het advies verderop met trolleybus 14 of 18 te gaan.
41. Een Roemeens stilleven.
Half uurtje later stonden we dan daadwerkelijk voor de Iulius Mall: Een gigantisch groot shoppingcenter met een hele zooi verdiepingen en eindeloos aantal winkels waar geen klanten in te vinden waren. Waar hingen ze dan wel uit? Met z'n allen in de foodcourt! Jeroen en ik volgden dit voorbeeld en haalden zodoende bij een Roemeens-etnografisch eethuisje wat te eten.
42. Stampvolle borden voor nog geen €5,- en het smaakte serieus goed!
Net als de rest van alle andere bezoekers, gingen we bezoekers observeren. Zo viel Jeroen op dat Roemeense mannen zich totaal niet bemoeien met het eten geven van kinderen, "dat doet de vrouw" is kennelijk de gedachte. Verder waren trainingspakken waren erg "in" voor de mannen en liepen er vrouwen soms veel te uitdagend bij, wat ook tot afkeurende hoofdschuddingen leidden bij een aantal Roemenen.
43. Uitzicht vanaf het dak van de Iulius Mall.
44. Met aan de andere kant weer een verkrotte fabriek.
45. IJs etend vervolgden we onze weg door het shoppingcenter. Overigens is de waterval daarachter ook al eens voorgekomen in diepgaande http://www.youtube.com/watch?v=wAk5DYmP ... iek *AHUM*.
Tot slot gingen we de Auchan in voor een ontbijt en zodat ik een voorraad ROM Ciocolata kon halen. Tegen 21h00 hadden we er schoon genoeg van en namen we de taxi naar het Gară de Nord. Inmiddels was het mooie weer omgeslagen in druilerige regen, maar alsnog was de temperatuur goed uit te houden.
46. Voormalige Franse stoptrein in dienst voor RegioTrans in regio Timișoara.
Ondanks de regen ging het vluchtige stationsleven door. Een los InterCity rijtuig op spoor 1 werd afgehaald door een diesellocomotief, die een luid claxoneer concert gaf toen hij zag dat Jeroen aan het filmen was.
Daarna zijn we weer naar onze jaren '80 hotelkamer gegaan zodat we even fatsoenlijk bij konden slapen.
47. De oogst aan ROM Ciocolata.
Vrijdag 20-04-2012 - Timișoara - Arad - Budapest
Tegen 09h00 ging de wekker af, zodat we nog een uur de tijd hadden om wakker te worden, tassen in te pakken en...
48. Het weiland achter het hotel met verkrot gebouw eraan goed te kunnen fotograferen.
49. "Sfeer"plaatje van het trappenhuis...
Vlak voor 10h00 sjokten we op ons gemak naar de receptie om onze sleutels in te leveren, de vriendelijke eigenaar wenste ons nog een goede reis. Al met al kan ik Hotel Nord zeker aanraden.
50. Onze stoptrein naar Arad zou pas 14h06 vertrekken, dus hadden we nog tijd zat om nog wat koffie te gaan drinken in het centrum. Het was wederom zeer goed weer!
51. Mislukte poging tot wapperendevlaggenfotografie.
52. Heel Timișoara hing vol met posters voor een concert van de Servische Лепа Брена/Lepa Brena van de grote Joegoslavische jaren '80 hit Моја Југословенка/Moja Jugoslovenka. Het was goed te merken dat Servië nog geen uurtje verderop was!
Omstreeks 12h30 zijn we weer naar het station gaan lopen, zodat we nog tijd genoeg hadden om de trein te halen.
53. Socialistische flat waarin een huizenconstructeur is gevestigd. Maakt vast goede indruk!
54. Desiro van de CFR rijdt het rangeerterrein op.
55. Grote poster bij een autobedrijf voor Manele-artiesten, waaronder de grote Manele-held Nicolae Guța.
56. Aangekomen op het station stond de InterRegio uit Iași er weer.
57. Met daarnaast een voormalig Frans dieseltreinstel; Caravele in de kleuren van TER Bretagne.
58. Personal naar Lugoj.
59. Wat CFR-schroot.
60. De InterCity naar București-Nord.
61. Nogmaals de InterRegio naar Iași.
62. Helemaal aan de andere kant van het station stonden nog een heel aantal treinen, voornamelijk van RegioTrans, verscholen.
63. Op spoor 1P stond onze Personal naar Arad. Spoor 1P hebben we zelf maar moeten zoeken en dat dat de trein naar Târgu-Jiu zou zijn, moesten we ook maar zelf verzinnen. "Aceasta tren este Personal dîn paisprezece și șașe spre Arad?", vroeg ik nog voor de zekerheid aan de treinkoppelaar, die bevestigend antwoordde.
We namen plaats in het eerste rijtuig, naast het coupeetje van de conducteur die in z'n eentje zijn eigen manelefeestje en etnografisch feestje aan het houden was op z'n radiootje.
64. Caravelle komt binnen.
65. Station Timișoara-Nord.
66. Stoptreintje dat gebouwd is in 1935 van de Roemeense spoorwegen.
67. InterCity "Transilvania" uit Budapest is aangekomen en word afgesleept.
68. Losse locomotief door het station van Timișoara-Nord.
Intussen kwam er een jongen van zigeunerafkomst in onze coupé. Ik hoopte op een manele-feest, maar het bleef helaas uit en hij ging slapen.
69. Stipt optijd rijdt de Personal weg, uiteraard met alle deuren open.
70. PATSBOEM en dan ben je stad uit en zie je kuddes schapen voortgedreven door herders met op de achtergrond een stad waar 300.000 man woont.
71. Zoals Roemeense stoptreinen altijd een feest zijn, was dat ook dit keer weer het geval met open ramen en lage snelheden.
72. Kruisen van de tegentrein.
73. Idyllische plattelandsstationnetjes zoals Ortișoara.
74. Met een dienstregeling op een krijtbordje!
75. Ons geliefde Vinga weer
76. En nu volop in de zon.
Inmiddels was er een vriend van de zigeunerjongen bij gekomen in de coupé. Hij had een nieuwe telefoon zat hij trots te vertellen "Internet, WiFi, MMS'en, MP3, álles!". Ik hoopte wederom op een manelefeest, maar dat bleef wederom uit.
77. Telefonerende herders in de grassteppen. Fragmentarische modernisatie ten top!
78.
79. Roemenië zoals ik ervan houd.
80. Supergraansilo in het niets.
81. Nog meer schapen!
82. Een of ander vaag legerprojectiel op de naastgelegen weg.
83. Passeren van een oud Frans treinstelletje.
84. Inmiddels hadden we volop uitzicht op het begin van Transsilvanië.
85. ...Alsof je harder kan op een modderig zandpad?!
86. En dan wederom PATSBOEM een stad uit het niets; Arad!
87. De blokken van Aradul-Nord.
88. Tramremise van Arad; vol met voormalige Duitse trams
89. Locomotief aan het wachten...
90. Interieur van ons voormalige Accelerat-rijtuig dat ooit heel Roemenië doorkruiste, maar nu nog enkel de stoptreinen reed.
91. Terug in Arad met de kapotte stationsoverkapping. Helaas zat de heerlijke stoptreinrit er weer op...
92. Weer een oud Frans treinstelletje van RegioTrans.
93. Wachten op InterCity "Pannónia" uit Brașov naar Budapest...
94. Binnenkomst van InterCity "Pannónia".
We zaten dit keer in een Roemeens EuroCity rijtuig. Al snel werd het ons duidelijk aan het geschreeuw, geroep en geklaag achterin het rijtuig dat er een hele groep Nederlanders zat.
95. Wederom de zware industrie tegen de grens.
96. Schuur die op instorten stond.
97. Jaja mensen, het moderne Roemenië!
98. We naderden grensstation Curtici weer.
99. Paard vastgebonden aan de spoorrail die ernaast ligt.
100. Het grote internationale goederenrangeerterrein van Curtici is multifunctioneel zoals jullie kunnen zien.
Bij aankomst renden de Nederlanders gelijk met sigaretten in hun hand naar het perron om daar met z'n 20en te gaan staan klagen over de hitte in het rijtuig. Een Hongaarse oma had al schoon genoeg van die Nederlanders, want ze ging demonstratief aan de andere zijde van het rijtuig op het spoor haar sigaret staan te roken. Inmiddels kwamen de Roemeense douaniers paspoorten controleren. Twintig minuten later reed de trein verder met open deuren naar Lökösháza Hongarije. Daar aangekomen kon het feest weer opnieuw beginnen met Hongaarse douaniers (waarvan 1tje voorzien van trapje en gereedschapskist om de systeemkasten open te slopen om op smokkelwaar te controleren) en paffende en klagende Nederlanders.
101. Buiten was er plots een wolk zichtbaar in de vorm van een Sovjet-vredesduif. Mijn cynnische reactie luidde: "Ik denk dat we de Sovjetzuil in Budapest moeten gaan bezoeken!
De rit ging verder voorspoedig en de groep Nederlanders kon zich redelijk inhouden. Plots stond er een meisje op om in het gangpad deodorant te gaan spuiten, tot zéér grote verontwaardiging van alle Roemenen die echt keken van "Wat dóe JIJ in vredesnaam?!". In de buurt van Szolnok zijn we naar het restaurantrijtuig gaan lopen om daar te gaan eten. Planmatige aankomst in Budapest was namelijk 18h50 en we wilden nog graag wat van Budapest gaan zien die avond.
102. Het sfeervolle station van Szolnok.
103. Geflipte CTA's. Alhoewel in onze beleving "BKKKEKEKI" ook bèst een Hongaarse plaatsnaam had kunnen zijn...
104. Een truttig stilleven van mijn bier en de plastic rozen.
105. Na twintig minuten lang slagen gehoord te hebben, snijdende messen en sissende pannen, werd ons eten opgedient. Het smaakte echt heel erg lekker: Lang leve Utasellátó/het Hongaars restaurantrijtuig! Kan het iedereen aanraden!
In Budapest aangekomen gingen we terug naar het Emerald Hostel, waar we ons moesten verantwoorden bij het hostelmeisje wat we in tussentijd hadden uitgespookt. Ze was blij verrast "Ah! Temeszvár! Why that? You just picked a spot on the world map?".
Onze kamer was veranderd en we zouden de kamer gaan delen met een Italiaan, maar kregen daarvoor wel 1.000 forint terug.Uurtje later stonden we weer buiten en had ik zelf even snel een Budapest-in-een-notendop-tour in elkaar gezet die we te voet af zouden leggen. Eerst naar de Donau, vervolgens naar de Szent István-Bazilika, dan Szabadság Tér (communistenzuil), gevolgd door het parlement en dan met bus 16 de heuvel op naar de Disz Tér. Dan weer teruglopen naar het hostel. Wat foto's van onderweg:
106. Szent István-Bazilika
107. Het Hongaars parlement.
108. Buda
109. Het parlement en de Donau gezien vanaf het Hongaars kunstmuseum gezien.
110.
111. Hongaars kunstmuseum
112.
113. Tunnelingang onder de kasteelheuvel door.
Zaterdag 21-04-2012 - Budapest - Köbánya Kispest - Ferenc Liszt - Bruxelles-Charleroi Aéroport - Charleroi Sud - Bruxelles-Midi - Roosendaal - Breda
10h00 checkten we uit in het hostel en gingen we de stad nog even kort in. Vandaag zouden we weer terug gaan vliegen naar België, maar dat was pas om 15h40. We liepen de Váci Utcá af.
114. En dan kom je bij de Nagyvásárcsarnok uit; de voedselhallen.
115. Je kon hier allerlei Poolse- en Hongaarse delicatessen krijgen. Boven werd een heleboel truttige zooi verkocht voor toeristen, waarvan het leeuwendeel tuttige kleedjes.
116. De groene brug over de Donau.
Resterende tijd hebben we uitgezeten onder het genot van een flinke sloot zeer lekkere koffie bij de Coffee Heaven. Tegen 12h30 zijn we per metro weer naar Köbánya-Kispest gegaan, waar we weer overstapten op de bus naar Ferenc-Liszt luchthaven. De luchthaven was een redelijke chaos en een redelijk lange rij voor de controle. Tja, dan ga je maar dingen doen zoals de cartoon bekijken over wat je niét mag meenemen in het vliegtuig en ik moet toegeven dat het daar toch wel heel humoristisch was.
117. Inmiddels had ik mijn ROM Ciocolata in het zakje gestoken met shampoo en tandpasta. Ik wist totaal niet of het mee mocht en er was nergens info over te vinden, dus probeerde ik het maar gewoon!
Mijn grote tas en dat zakje gingen probleemloos door de scanner. Ik pak mijn grote tas eraf en herinstalleer mijn riem. In tussentijd zie ik de Hongaarse douanier dat zakje eruit pakken en denk al meteen "Oké, die ben ik kwijt!". Maar de Hongaar kijkt er naar en schiet vervolgens hard in de lach als hij ziet dat het 6 repen chocolade zijn die in dat zakje gefrot zijn.
De resterende anderhalf uur tot het vliegtuig vertrok, hebben we uitgezeten en gestaan. Tegen 15h00 ging het boarden beginnen. Alles was prima en we mochten doorlopen. We belandden plots in dezelfde rij als een vlucht naar Tampere en liepen met 300 passagiers over dezelfde gang. Aan het eind van de slurf over een trapje naar beneden en door dranghekken naar een plek waar één toestel stond. Ik zei al tegen Jeroen: "...Zin om nog een aftervakantie in Tampere erachteraan te plakken?". Uiteindelijk moesten wij links en de mensen voor Tampere rechts. Tien minuten later landde ons vliegtuig.
118. Ons Ryanair toestel.
119. Luxemburgs vrachtvliegtuig landt in Budapest.
Het vliegtuig zat behoorlijk vol vandaag. Bij het opstijgen hebben we weer volop zicht over Budapest, er is geen mooier vertrek uit een stad als zulk uitzicht! Hongarije, Oostenrijk en Tsjechië zijn zeer goed te bekijken vanuit het vliegtuig. Bij de Duitse grens begint dat verdomde koudtefront weer dat zo groot als West-Europa is. Het landen was met stevige turbulentie en vallen van enkele meters. Via Eupen vliegen we België binnen en we landen op baan 07. Bij het uitstappen uit het vliegtuig lopen de rillingen alweer over m'n rug van de kou. We snellen naar binnen en het begint als een gek te regenen buiten. De bus komt vijf minuten voor vertrek aangereden en met een goede zitplaats ben ik erg tevreden.
In Charleroi-Sud staat tot onze grote vreugde (niet dus) een oude Belgische trein klaar om ons naar Bruxelles te brengen. Daar hebben we nog een geweldige overstap van 50 minuten op de Beneluxtrein naar Nederland. De rit ging voorspoedig en in Antwerpen kwam mijn oudste broer er ook nog bij. Al snel kwam er controle. Een meisje en een vrouw naast ons hadden geen treinticket voor Roosendaal(gr)-Roosendaal. Een typische vrouwen(*sorry*)conversatie volgde: "Ja maar mijn GSM is vandaag al gestolen, dus ik kan niet nog een tegenvaller gebruiken!". Uiteindelijk vonden ze de conducteurs zéér onbeschoft, belachelijk en een stel debielen toen ze iets van €20,- moesten lappen ipv €35,-.
Het werd wel grappig toen dat meisje de conducteurs weer op ging zoeken "om haar gelijk te bewijzen" (haar tickets waren gewoon simpelweg NIET in orde). De conducteurs liepen langs en reageerden in de trend van "Jaaaaaahoor, u heeft héééélemaal gelijk.... Túúúúrlijk...." In Roosendaal weer overgestapt op de trein naar Breda waar m'n broer en ik opgehaald werden door mijn vader. Jeroen reisde nog verder naar Tilburg.
Even een snel reisje "tussen de bedrijven door", maar zéér geslaagd. Timișoara is erg de moeite waard en Budapest blijft één van de mooiste steden die ik ken! Mijn dank gaat dan ook uit naar Jeroen voor de gezellige dagen.
Tot slot nog de titelverklaring: Een parodie op het refrein van een manele van Frații de Aur en Damany waar ik altijd mee in mijn hoofd tolde bij het horen van de stad Timișoara: "Van Budapest, naar Timișoara, dan naar de Criș (=rivier van regio Timișoara die naar de Hongaarse grens loopt)", i.p.v. "In Constanța, Timișoara en de Șeverin!".
Disclaimer: Ik weet ook wel dat er mensen zijn die enkel foto's bekijken, maar houdt a.u.b. in je achterhoofd, voordat je reageert, dat ik dingen fotografeer en omschrijf die mij boeien tijdens mijn reis. Deze zijn niet altijd representatief voor de "gewone toerist" die een land gaat bezoeken. Feit dat ik verkrotte industriële dingen fotografeer, betekent niet dat héél Roemenië zo is. Dat zegt meer over mij, als over Roemenië.
