Dag,
Hieronder het verslag van een dagje Blankenberge. Voor foto's kan je terecht op mijn blog.
Groeten,
Zo’n 211 km spoor scheiden de stations van Bilzen en Blankenberge, hetgeen ons vandaag een tweevoudig voordeel oplevert. Niet alleen hebben we een interessante treinrit voor de boeg, we worden er bovendien nog voor beloond met een interessante surplus. Ik leg uit: door de grote reisafstand komt zelfs de duurste categorie van de meeste B-dagtrips naar activiteiten aan de kust vaak goedkoper uit in vergelijking met de prijs van het biljet ‘Een Dag aan Zee’, althans wat het jongerentarief betreft. Vandaag pikken we er eens code 666 uit, waarmee we dus eigenlijk gratis en voor niets het zandsculpturenfestival (zie verder) kunnen bezoeken.
We zijn eigenlijk net iets te laat opgestaan om op het gemak te kunnen vertrekken, zodat we nog aan het loket staan aan te schuiven als IC E 1531 om 08:52 in Bilzen passeert. De keuze valt dus maar op IR c 2930 (Bilzen 09:03 – Antwerpen-Berchem 10:24), die uit een AM B (384) bestaat. In Hasselt wordt er geen extra stel aangekoppeld, en het gevolg laat zich op een zonnige vakantiedag als deze natuurlijk raden. Tot Diest kunnen alle reizigers zich nog knus met z’n drieën naast elkaar op de banken proppen, maar voor al wie er later nog bijkomt wordt het een ietwat minder gezellige kennismaking met de gangpaden en de staanplatformen. Gelukkig is de dienstregeling van deze relatie sinds vorig jaar met enkele minuten verruimd, zodat de lange stilstanden enigszins gecompenseerd worden en we amper één minuutje te laat aankomen in Antwerpen-Berchem.
Ik hoop stiekem nog te kunnen profiteren van de korte, onofficiële aansluiting met IC G 1832 van 10:26, hetgeen in normale omstandigheden ongetwijfeld zou lukken. Nu moeten we ons echter eerst door de menigte een weg naar buiten banen, net op tijd om de trein voor onze neus te zien wegrijden. Niet getreurd, want in de toeristische periode is er een klein halfuurtje later natuurlijk nog IC P 3010 (Antwerpen-Berchem 10:54 – Blankenberge 12:23). Er wordt dezer dagen veel gesproken over de inzet van M6-rijtuigen op de IC’s van Antwerpen naar de kust, maar vandaag is daar alleszins nauwelijks iets van te merken. De meeste treinen bestaan gewoon uit 2 AM 96’s, zo ook de onze. Achteraan is de 554 grotendeels gereserveerd voor een jeugdbeweging, en dus zoeken we maar een plaatsje in de 526. Een jongeman naast ons is onderweg naar een zogenaamde ‘blind date’ (ik hoop alvast voor de volslanke dame die hem op het perron opwacht dat liefde inderdaad blind maakt, maar dat even terzijde). De massale toeristenuitstroom lijkt gelukkig al achter de rug, zodat het op de trein niet tot overbezetting komt. Bovendien rijden we heel de rit meer dan stipt, met een stilstand van ruim 10 minuten in Brugge als gevolg.
Aangekomen aan zee besluiten we meteen richting Duinse Polders te wandelen, waar deze elfde editie van het zandsculpturenfestival plaatsvindt. Hier en daar in de stad staat er een bordje dat voor wegwijzer moet doorgaan en je naar de omheining leidt waarachter al een glimp van een aantal creaties op te vangen is. Desondanks wordt het toch even zoeken naar de ingang, en uiteindelijk blijkt dat we naar binnen moeten langs een kiezelparking tegenover het Sea Life Center. Je moet het allemaal maar te voet ontdekken, want een ticket voor de tram (die nochtans vlakbij stopt) is niet inbegrepen in de B-dagtrip. Voor ons stelt dat natuurlijk geen probleem (integendeel, we hebben er nog een stevige wandeling door de duinen aan gekoppeld), maar dat geldt zeker niet voor wie minder goed te been is. We krijgen eerst een filmpje te zien over de opbouw van het festival. In totaal gaat het om 234 ‘beelden’ in zand, gemaakt door tientallen kunstenaars uit alle windstreken (gaande van Mexico tot China). Dit jaar draait alles rond piraterij, een fenomeen waarover men in iedere cultuur blijkbaar totaal verschillende opvattingen heeft. We zien hoe men eerst natte zand laat verharden in houten kisten, om er vervolgens de op een gedetailleerd plan voorgetekende figuren uit te beitelen. Dit jaar nemen die dus in hoofdzaak de hoedanigheid aan van Piet Piraat, Jack Sparrow en hun scheepsmaatjes, al worden we tussendoor ook wel eens toegelachen door een of andere zeemeermin. Het grootste deel van de tentoonstelling vindt plaats in een gekoelde en overdekte ruimte, waar de belichting voor de nodige special effects zorgt. De grotere werken staan echter buiten geëtaleerd, al is er hier en daar toch al wat erosie en afbrokkeling te bemerken. Hopelijk houden ze het nog vol tot het einde van de zomervakantie, wanneer men hier letterlijk de bulldozer bovenhaalt. De rest van de dag vullen we op zoals de meeste dagjestoeristen: kuieren langs de winkeletalages, wandelen over de dijk, genieten van de zon (die er in de loop van de namiddag geleidelijk doorkwam), en uiteraard van tijd tot tijd een terrasje doen.
Rond halfzeven gaat het dan opnieuw richting station, ruim op tijd voor L 689 (Blankenberge 18:52 – Brugge 19:03). De trein staat nog niet klaar, en dat is toch wel verbazend als je weet dat deze normaal al om 18:08 aankomt uit Kortrijk. De vriendelijke jongeman in de informatiekiosk verzekert me echter dat het vertrek op tijd zal kunnen doorgaan; ten gevolge van een defect heeft men blijkbaar vervangingsmaterieel moeten optrommelen vanaf Brugge. Veel hinder ondervinden wij er niet van, want even later komen 2 tweeledige stellen (waaronder onze 179) aangereden. De rit naar Brugge verloopt stipt, maar eens daar aangekomen geeft ook deze trein er de brui aan! Gelukkig kunnen de deuren wel nog open, want wij moeten er hier alweer uit. Wachtend op spoor 9 kan ik nog even toekijken hoe de stationschef vloekend komt toegesneld, al is me van op afstand niet meteen duidelijk wat het eigenlijke probleem is. Later zal ik via railtime.be vernemen dat de verdere rit richting Kortrijk werd afgelast.
Naar goede gewoonte bestaat ICT 6853 (Brugge 19:15 – Hasselt 21:38) ook dit zomerseizoen uit 8 I10-rijtuigen, waarmee we dus in alle comfort het land zullen doorkruisen. Helemaal vooraan hangt er zelfs nog een pakwagen, al had men die misschien beter richting kust georiënteerd. Zwaar zijn we in ieder geval niet beladen, want HLE 2719 houdt er een erg vlot tempo op na. Vroeger had deze trein een stilstand van een tiental minuten in Landen, maar tegenwoordig vult men die tijd op met een extra stop te Denderleeuw. We moeten lijn 50a dus even verlaten, en dat gaat blijkbaar niet zonder enig oponthoud, te wijten aan een vertraagde IC L vlak voor ons. We houden er een kleine 4 minuten vertraging aan over, die (ondanks de krappe dienstregeling voorbij Brussel) helemaal weggewerkt zullen zijn bij aankomst in Hasselt.
Daar hebben we een makkelijke aansluiting met IR c 2920 (Hasselt 21:44 – Bilzen 21:57), waarvan de 2 breaks qua stiptheid niet hoeven onder te doen. De TBG doet de ronde door onze AM B 343… om alle raampjes te sluiten, maar ze vraagt niet eens naar onze vervoersbewijzen. Blijkbaar horen we niet tot de categorie van de verdachte individuen, en dat heeft ze dan nog goed ingeschat ook.