De trein vertrok 's morgens in Oostende als nummer 18001 en reed langs Kortrijk, Gent, Aalst,Brussel,Mechelen,Antwerpen,Hasselt en Leuven terug naar Oostende.
Zoals je ziet was er geen stop voorzien in Sint-Katelijne-Waver, ik kreeg daarom een afreisbiljet (op elektronische ID) tot Mechelen.
In Antwerpen was er op de -2 een optredentje van de band "Mitzkov", terwijl de studenten/werkzoekenden van de soep en broodjes konden smullen. Al ruim voor het vertrek werd er omgeroepen "de jobtrein zal om 14u07 vertrekken van op spoor 1" . Nadat enkele (werkloze?) mensen ook naar een job kwamen zoeken werd dat al gauw aangevuld met "deze trein is niet toegankelijk voor reizigers".
De ingenieurstrein reed heel stipt, we kwamen dan ook in een recordtijd aan in Hasselt. Onderweg had ik een interessant gesprek met iemand van de ingenieurskamer en een recruiter van randstad professionals.
De trein zelf bestond uit hle 1347 en 11 I11 rijtuigen. De rijtuigen waren niet speciaal ingericht, buiten hier en daar een spandoekje van het betreffende bedrijf. Het hele concept was duidelijk gericht op directe mondelinge communicatie
De bedrijven zelf in de trein interesseerden mij niet echt. Siemens was eigelijk de enige die elektonica-ingenieurs zocht, maar dan enkel voor reparatietjes, dus niets voor mij.
Aan de nmbs-recruiter heb ik ook niet veel gehad, die man kon niet eens vertellen waar er allemaal elektronica-ingenieurs werken binnen de nmbs-groep
Dus uiteindelijk verliet ik de trein in Leuven zonder job, maar toch al een iets betere blik op de arbeidsmarkt
Hieronder staan nog enkele fotootjes van de trein
tot zover dit korte verslagje
