
Ik ben bijna 2 jaar geleden mijn koffer kwijt geraakt in de ICE tussen Aken en Luik (een andere gast had 'm meegenomen). De Duitse begeleider op deze ICE zei dat ik het beste naar het loket kon gaan in Luik, voor vermelding vermissing. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kan mij redden in Nederlands, Fries, Duits en Engels. Frans is nog een probleem. Ik was op doorreis, dus dat moest geen probleem zijn, hoopte ik...
Bij het loket werd ik eerst aangesproken in het Frans waarop ik zei "ne vous parlent le néerlandais" of zoiets. Deze medewerker ging met aardig mokken maar in het Nederlands verder... Gelukkig. Ik werd verwezen naar de bagage-afdeling.
Daar aangekomen hetzelfde ritueel, maar die beste meneer bleef in het Frans doorratelen. Gevraagd in het Nederlands, Duits en Engels, meerdere malen geprobeerd duidelijk te maken dat ik GEEN Frans verstond. Maar nee...
Ik ben terug gegaan naar het loket, en het probleem uitgelegd. Kreeg toen een brief mee, waar op stond in het Frans hoe en wat. Dat afgegeven, hij ging bellen met Brussel. Daar was mijn koffer niet. Nee, dat wist ik al... Dat begreep ik van dat Frans nog net. Werd weer vanalles op dat briefje gekalkt, terug naar het loket voor de vertaling.
Een ander voorbeeld is dat ze stug doorblijven praten in het Frans, terwijl oerduidelijk is dat je geen Frans spreekt. Zelfs al heb je een treinbegeleider die je in Brussel sprak in het Nederlands, maar in Luik enkel maar Frans wou spreken...
Is dit een normale gang van zaken, of stugheid onder de Walloniërs? Ik dacht altijd dat het NMBS-personeel beide talen (en ook Duits?) moet kennen.
Alvast bedankt voor het antwoord.