Bij de aankoop van die MW41 was er geen overschot aan visie op de inzet ervan. Men had de aankoop van nieuwe dieseltreinen lang uitgesteld met het idee dat het de moeite niet meer was: de resterende diesellijnen zouden ofwel elektrisch worden ofwel gesloten. Toen ze toch echt niet meer verder konden met die M2 en MW44-45 hebben ze dan maar nieuwe motorwagens gekocht op maat van de toenmalige dieselinzet. Dat resulteerde in een lage maximumsnelheid (enkel tussen Gent en De Pinte was de lijnsnelheid hoger dan 120km/u) en beperkte koppelbaarheid op maat van de toenmalige perronlengtes op die lijnen (als ik me goed herinner was het oorspronkelijk maximum 3 stellen, later uitgebreid naar 4). Wel veel zitplaatsen en goede acceleratie, dat was waar het voormalige dieselmaterieel tekort schoot (al was dat met M2 nog wel te verhelpen door er een tweede loc voor te hangen).
Op een dag wilde NMBS dan wat scherper gaan inkopen op (vooral piek)elektriciteit toen ze dat zelf mochten gaan uitonderhandelen (tot dan betaalden ze gewoon wat dan andere staatsbedrijf Electrabel hen aanrekende). In zo'n positie is het natuurlijk handig als je alternatieven achter de hand hebt om in te zetten. Daarbij kwamen die motorwagens in beeld: die konden ze inzetten in de piek on zo de (veel te) dure stroompieken te voorkomen. Zo zijn ze terechtgekomen op elektrische lijnen, al gaan de beperkingen (snelheid, treinlengte) dan wel wringen.
