Steven schreef:....het interval (heden 14u) tussen twee diensten inkorten tot 12u. dit laatste zijn wij niet zitten omdat dit ten nadele is van de rust die een treinbestuurder nodig heeft tussen twee diensten ....
Wat uiteindelijk de levenskwaliteit van de treinbestuurder aanzienlijk verlaagt. In die 12u moet die bestuurder kunnen eten, slapen (stel bv 8u) en dat eten groeit niet aan de boom, dus stel dat het eten maken en opeten nog wat tijd in beslag neemt en dat dus 1u duurt. Dan heb je nog welgeteld 3u voor sociaal contact. Daar mag je nog es vanaf trekken:
De tijd die je nodig hebt om van je werk naar huis te rijden en van huis terug naar het werk te rijden.
Blijft er nog 2u over?
En laat ons duidelijk zijn, verstrooidheidsfoutjes worden niet getollereerd tijdens de werkuren, dus die tussentijd van 12u is nu toch echt te gek.
Flexibiliteit en economische efficiëntie kan toch ook gerealiseerd worden zonder daar altijd de treinbestuurders kind van de rekening te maken. En dan zijn ze verwonderd dat er treinbestuurders te kort zijn. Het is zowat de ondankbaarste job die er te verkrijgen is bij de NMBS. Qua uren, qua verloning die daar tegenoverstaat, qua "doorgroeimogelijkheden", qua verantwoordelijkheid.
Je moet eignlijk echt treinliefhebber of treinfreak zijn om het nog te doen want als je dit niet uit liefde voor je job doet, dan zie ik weinig motivatie.
En van de reiziger moet je ook al op weinig sympathie rekenen, want als die trein te laat komt, worden de tomaten niet naar de mensen die de krappe dienstregeling opstellen gegooid, noch naar de dienst aankoop die voor het GEN geen dubbeldekkers aankocht waardoor de capaciteit nu allicht al onvoldoende is, en dus mss meer treinen ingezet moeten worden (=> nog meer treinbestuurders nodig?, en dus nog meer tekort??, nog meer sociale onrust? en nog meer congestion op het netwerk? )
En dat tekort aan treinbestuurders maakt het beroep nog es zo onaantrekkelijk. Hoeveel depots zijn er niet waar treinbestuurders soms 2 of 3 jaar na elkaar in de zomermaanden geen vakantie kunnen krijgen wegens een tekort, of waar de treinbestuurders onderling moeten overeen komen om toch maar es vkantie te kunnen krijgen. Allemaal heel leuk die verlofdagen, maar als er geen volk is om je te vervangen en je die dagen niet kunt opnemen, wat ben je daar dan mee?
En als je dit allemaal hebt gehad, welke vrouw heeft zo'n kattengeduld om dat allemaal te verdragen?
Voor wie ijveren die officiële vakbonden nu eigenlijk? Voor het werkvolk of wat?
